Birgün siir yazacagýmý hic düsünmezdim

Sürekli matematikken hayatým, dönüp yazacaðýmý

ve onun senin için olacaðýný bilemezdim

Üstelik zorla mola verdirmiþken kýzýpta kalbime

Sayende istenen de ugrasanda hep ben olamam diye

ilk defa kararsýz bir kararlýlýkla anlaþmaya varmýþken kendisiyle

Ýlk defa susmasýný saðlamýþ ve derin bir oh çekmiþken sessizlikte

Ýlk þiir ile ilk anlaþmayý kendim bozacaðýmý da bilemezdim

Sanada yakýn biri sormuþtu bana, uðraþsan ve olmasa

Buna deðermiydi diye... Düþünmemiþtim aslýnda....

Düþündümde, düþünmediðime göre tabiiki deðerdi

Zaten farklý bir kolyeydi üzerindeki, týpký sen, ve özlemle beklenen bir bahar gibi

Ben baþka dünyada baþka baharlar yaþarken senin varlýðýna hiç inanmamýþtým

Ama ne yazýkki o güzel kolyen ile birlikte sen bile, birkaç bahar geç karþýmdaydýn

Þansa kýzmamayý eski sevgiliye küsmemeyi ilk gün senden öðrenmiþken

Sen yine bahar kokmaktaydýn ve ben içimden de olsa hiç kýzmamak

Baharýn barlarýndan çýkmamak zorundaydým.

Kadýköy de Barlarýn bu kadar Bahar koktuðunu hiç bilmezdim.