dünyamýn yýldýzlarý dökülüyor,
teker teker...
yarýldý, ayaklarýmýn altýndan toprak;
uçurumlarýn kenarýnda kaldým.
bir adým ötesi son,
bir adým gerisi devamken,
düþerken ayaða kalktým.
daðlar üzerime geldi,
küçüldükçe küçüldü beden.
taþýrken binbir aðýrlýðý,
binbir kere ezildi yürek.
kayalýklarýn arasýnda,
soluksuz nefessiz kaldým.
hep karanlýktý hep korkulu
karþýlaþtýðým her sýkýntýda,
ýþýksýz umutsuz kaldým.
yerim yersizdi, göðüm göksüz
ben yetimdim, ben öksüz
koparken çýðlýklar;
onca sesin içinde, ben sessiz kaldým...