Bir dost arýyorum kendime; sevincimde de üzüntümde de hep aklýma gelen, ilk onun kapýsýna koþacaðým. Gücümün bittiði yerde yine ondan medet umacaðým, sevgisi kalbimi tamamen dolduran. Onunla olmak için can atacaðým, onunla beraberken zamaný unutacaðým, ayrýlmayý hiç istemeyeceðim.
Bir dost arýyorum kendime; hatalarýmý gören ama beni kýrmayan, nezaketle uyaran, þefkatle doðru yolu gösteren. Diðer insanlar arasýnda küçük düþmemem için bana yardým eli uzatan. Darda kaldýðýmda yanýma koþan. Sýkýntýlarýmý gideren. Umutsuzluðumda umut veren, çaresizliklerimde teselli eden.
Bir dost arýyorum kendime; benden hiç býkmayan, benden hiç sýkýlmayan. Gece gündüz demeden her çaldýðýmda kapýsýný beni buyur eden. Ona karþý bir hata ettiðimde kin tutmayan, bana sýrt dönmeyen, özür dilediðimde beni baðýþlayan, geçmiþi yok sayan.
Evet, bir dost arýyorum… Ama galiba boþuna arýyorum. Ýnsanlarda pek vefa kalmamýþ gibi. Düþsen bir tekmede sözde dostun atýyor sana. Hata etsen yine sözde dost ulu orta yayýn yapýyor. Bir arasan, iki arasan, üçüncüde býkkýnlýk geliyor o sözde dosta. Birde hata edeceðiz dosta, oda bize kin tutmadan baðýþlayacak ha, çook zor…
Ama Rabbim, Sen öyle deðilsin. Bu aradýðým dosttaki özelliklerin fazlasý bile var Sende. Üstelik istediðim dosttan daha dost ve yakýnsýn bana. Galiba yine yanlýþ yerde aradým, meðer istediðim dost senmiþsin Rabbim. Ýyiki varsýn ve kalbimdesin.
(o güzel, gerçek dostlarý tenzih ediyorum, onlara sevgiler.)