Oðlum bundan tam yedi sene önce bana bir soru sormuþtu.

-Anne dünyada imkânsýz olan nedir?

Akýllý oðlum bu kadar basit bir soruyu bana neden sordu ki? Aklýmdan "ölüm" geçerken oðlum ekledi;

-Ama öyle bir þey söyle ki bana "ölüm" olmasýn.

Çünkü o elimizde olan bir þey deðildir, "doðum" gibi...
Olacak iþ miydi? Ben bu kadar basit bir soruya yanýt vermek için beþ dakika düþünecektim. Sordum kendime;

-Nedir imkânsýz olan?

Dalgýn halim hoþuna gitmiþ olmalý ki, oðlum sürdürdü konuþmasýný;

-Annem, Tanrý hiçbir þeyi nedensiz yaratmaz deðil mi?

Hoppala, þimdi de dini konularý mý söyleþeceðiz oðlumla?
Sabýrlý olmalýydým. Gençler çok akýllý. Ýnternette sörf yaparken çok bilgiyi yüklüyorlardý belleklerine. Onunla çatýþmadan, dinlemeliydim önce...Onayladým sorusunu.

-Evet, oðul. Allah, nedensiz yaratmaz.

-Peki, annem, Tanrý'nýn insaný yaratmaktaki amacý neydi?

Düþünmeliyim...

Ýkinci sorduðu soru, birinci sorduðu ile baðlantýlý olmasa, oðlum bu soruyu bana yöneltmezdi. Ona, doðru ve saðlýklý bilgiler vermeliydim.

-Bunu da durup dururken nereden çýkarttýn oðul?

Düþünmeliydim...

Ve oðluma sorduðu sorunun açýlýmýný yaptýrýp, düþünme süremi uzatacaktým, aklým sýra zaman kazanacaktým, nerdeee?

-Sen öncelikle soruma yanýt ver annem, Tanrý bizi yani ÝNSANI niçin yarattý?

Ama bana fýrsat vermeden sorusunu yinelemiþti.

-Oðul, bu sorun basit görünse de çok geniþ açýlýmlý bir soru sordun. Sana dini açýdan bir yanýt versem kabul etmeyeceksin. Bilimsel ve kanýtlanmýþ veriler de bende deðil. Yaradýlýþla ilgili Darvin teorileri bile ancak 150 sene oyaladý insanlýðý. Din ve bilim örtüþmedi çoðu zaman. Sen biliyorsan yanýtýný bana söyle oðul.

Ýçimden "oh be" çekmiþtim. Bakalým ne yanýt verecekti us yürüten oðlum.

-Bence Tanrý'nýn caný sýkýldý anne. Sonra da insaný yarattý.

Ah, gençlik ah! Böyle bir yanýtý verebileceðini tahmin etmeliydim...

-Töbe de oðul, günaha gireceksin, bu nasýl yanýt böyle, fetva verir gibi?

-Annem, fikir ve düþüncelerim, senin inançlarýnla örtüþmeyebilir, ama beni ikna etmelisin ki, senin fikirlerini kabul edeyim.

-Haklýsýn da oðul, yine de sen günaha girme...

-Madem Tanrý bize akýl vermiþ. Madem düþünce yetisi de vermiþ, nesi günah bunun annem?

-Oðlul, bazý sorular bizim boyumuzu aþar, daha yetkili aðýzlardan dinlemek gerekir. Þimdi sana ben ne desem sen þu küçük ama içindekiler büyük olan fen kafaný ikna edemem.

Oðlum haklý olarak merakýný gidermek istiyordu. Çünkü vardý ve düþüncesi de sonsuzluða uzanmaktaydý. Öyle ya gittikçe büyüyen ve geliþen bedeni için protein, vitamin, mineraller ve karbon hidrat miktarlarýný düþünerek besledik, bunca yýla gelene dek. Þimdi ise geliþen teknolojiye birlikte çok zeki ve aydýn bir gençlik yetiþmekte. Aklýný da beslemeliydik doðru ve çaðdaþ akýlcý bilgilerle.

Devam etti konuþmasýna...

-Devam Edecek-

Emine Piþiren/04.10.2009/Edremit-Akçay