Bu þehrin tüm ara sokaklarý
Caddelere açýlýr
Kaybolma diye...

Irmaklar zamansýz kýrýldýðýnda, yataksýz kaldý sular.

Zaman/sýzým

Gözlerimden vapurlar geçerken
Herbiri çýðlýk, rotasý sürgün bir ada
Aklým en uzak yol.
Rüzgar; sürükleyebilirdi bir anda
Yahut her mavi kapýsýnda erguvanalar açtýrýrdý
Bir vakitte yenilecektik,
Mümkündü sadece ani oldu.
Kalemler kýrýldý, hükümsüz kaldý sorular...

Aný/sýzým

Unutarak dinginleþecek
Baþka türlü seveceksin
Anýsý baþka olacak
Bir serçeye g(ön)ül vermiþtin hatýrla
Ve aþkýn mevsimi ekime yakýþýrdý
Güzler tanýdýk, renkler benzer
Dokusu baþka olacak.
Devrim aþktý hatýrla
Kanatlar kýrýldý, g/öksüz kaldý kuþlar...

Sabýr/sýzým

Sular çürüyor bentlerin durgunluðunda
Ve içimizde taþ taþ üstünde deðilken
Daðýlmýþken yani öylesine biçimsiz, beklerken
Ezber kendiliðinden bozulacak
Dengenin böyle saðlanmacaðý gibi
Anlamak ta baþka olacak.
Sabýr denendiði an kaybedilendir.
Dallar kýrýldý, köksüz “leþti” gövdeler ...


Aþksýzým

Ve þimdi ne vakit kelimeler oynaþsa
Ezberlemiþler aþk sanýyor
Oysa iþgalleri sevmedim ve
Kimseyi öldürmedim
Aþk dikey bir intihar giriþimidir
Bildiðim; henüz ölmediðim.

Aynalar kýrýldý, sýrsýzdý suretler...