Ýstanbul’a bahar gelmiþ, herkes öyle söylüyor. Pekî ben neden sarý sarý yapraklar görüyorum hâla…
     Sümbüller açmýþ, laleler açmýþ. Yalan… herkes birbirini kandýrýyor . Bu soðuk sadece beni mi üþütüyor?

     Yaar, duyuyor musun? Bahar geldi diyorlar. Ne komik deðil mi? Sanki bu iklimde yaþamýyorlar, hani neredeki bahar?
     Ah yar, ne kadar yalnýzým burada. Kimseler yok tanýdýðým, bu bol insanlý, bol ýþýltýlý þehirde iþte bir baþýmayým. Sende yoksun, gelecek gelmeyecek falýna bakacaðým papatyalarda.
     Sadece þarkýlar var,en sevdalýlar, en can alýcýlar. Ha bire doluyorum biri bittikçe diðerini dilime….
     Yar, ne çok özledim seni, beni de götürseydin ya giderken. Sabredelim dedik ama sensiz günler dar oldu bana. Döneceðin günü sayýyorum þimdi ben þafak þafak…
     Beraber gezdiðimiz kýrlara yaðmur yaðýyor. Þimþekler çakýyor geceleri, ben daha çok korkuyorum sýðýnacaðým sen olmayýnca. Gel de al artýk bu korkularý benden. Baharý da getir gelirken, yeþil çimenleri, mor menekþeleri de getir.
     Duyuyor musun yar? Bahar geldi diyorlar.
     Gülüyorum ben, sen gelmedin ki daha…




01 04 2004