Ýþte benim hayat felsefemi özetleyen , bu 2 kelime. Hayatýma bu 2 kelimenin yön verdiðini düþünürdüm hep. Ta kii bu sözün,sadece yarýsýna uyduðumu anlayana kadar. Evet, hayat boyu, tüm sevdiklerimi yaþattým, içimde dýþýmda ve her yerde. Öyle ki, kendime raðmen yaþattým onlarý, beni ezip geçtiklerini bile sezdirmeden. Onlarýn mutluluðu kendi mutluluðumdu, onlar mutluysa mutluydum, deðillerse deðil.

Aðaçtan düþen bir yaprak gibi, rüzgar nereye götürürse giden ve rüzgar gelmeden önce aðaçtan düþmemek için var gücüyle direnen. Misafir gelen týrtýlýn, yanýndaki yapraðýn yerine, kendisini ýsýrmasýndan gerçekten mutlu olan ve diðerlerini buna inandýran biri. Her konuda korkak, kararsýz, güvensiz, beceriksiz ve düþünmeye, öðrenmeye, konuþmaya, araþtýrmaya, kendi kabuðundan dýþarý çýkmaya korkan biri. Bir buz abidesi. Ýçini görmek, onu tanýmak,anlamak, ve özellikle,ona ayna tutmak isteyenleri, kendinden koruyan biri. Yarattýðý ve içinde yaþadýðý bu sanal mutluluk dünyasýna, sýký sýkýya baðlanan, aslýnda inanýlmaz biri.

Biri, biri... Onun için bu kelime, birþey ifade ediyormuydu ki? Bizin içinde yer aldýðýna, biz olmadan olunmayacaðýna inanan, ve bizden atýlmamak için, kendi adýna hiçbirþeyi yapmayý ya da yapmamayý göze alamayan. Ait olma yörüngesine takýlý kalýp, birey olmak kelimelerinin bile farkýnda olmadan yaþayan ve ne ilginçtir ki kendini mutlu sanan biri. Kendine bilinç düzeyinde, ergenliði bile yasakladýðýnýn farkýna varmayan biri. Vücudunun, ruhunun, beyninin, kalbinin dengesini, farkýnda olmadan alt üst eden, ruhunu harebeye, kendini maskeye döndüren kiþi. Ve öyle bir maske ki , öyle uzun zaman geçmiþ ki onu yüzüne taktýðýndan beri. Artýk gerçek yüzü sanmakta ruhundaki, kalbindeki, beynindeki, gözlerindeki maskeyi. Peki o insan deðil mi, ,eðer insansa nasýl hissetmez ruhundaki deðiþimi, hangi vücut kabul eder böylesi eziyeti.

Görmek istemeyenden daha kör, duymak istemeyenden daha saðýr, kimse olamaz derler. Ve ne güzel söylerler. Ýnsan ruhu, bedeni, yüreði, beyni, dengesizliðe bir yere kadar dayanýr. Bir yere kadar çýðlýklar, sessizce atýlýr. Ne zaman ki kasýrgalar kopar, ancak insanýn gözü ,o an var oluþu yakalamaya adým atar. Ýlk korku, kontrolü kaybederek diðerlerine zarar vereceði endiþesidir. Yani o anda bile tek gördüðü, dýþardakilerdir. Hep baþkalarýna dayandýðýndan, yine bir baþkasýný arar, kendinden korkarak baþkalarýndan yardým umar. Ruhu, yüreði, beyni, bedeni iflas etmiþtir sanki. Yýllarýn getirdikleri ve getiremeyip götürdükleri öyle birden üstüne varýr ki, evinin yolunu bulamaz, bir cümleyi tamamlayamaz hale gelir. Öyle çaresiz, öyle görünmezdir ki, yokluðuyla, varlýðý fark edilmez. Etliye, sütlüye karýþmaz ve artýk görünmez olmak bile ona yetmez. Uyku tek sýðýnaðýdýr, orada herþey tam istediði gibi, hem onun içinde hem de dýþýndadýr. Hiçbir güzelliði görmez, istese de göremez, kalýn bir perde inmiþtir, hafýzasýnýn en özel yerlerine, en sevdiði dostunu bile göremez zihninde. Bir yandan sevdiklerini üzmemek derdinde, herþey normalmiþ gibi davranýr. Hep yaptýðý gibi, maskesini yüzünde taþýr. Oysa maskesi yanarak yapýþmýþtýr tenine. Ne kendisini ne sahtesini yansýtmakta, güçlüdür artýk. Diðerleri yýllardýr gördükleri maskedeki yýpranmayý fark etmezler. Zaten yýpranmayý fark edecek farkýndalýklara sahip olsalar, maskeden onu kurtarmayý yýllar önce baþarýrlar, onlar kendileri olarak, onun ruhuna ayna tutarlardý.

Diðerlerinin aksine hep dýþlansalar da maskenin içini görmeyi isteyen az bir çoðunluk çok azýný olsa da, hisseder farký. Ama konuþtuklarýnda, maskenin sahibi hiçbir þey olmamýþ gibi, gözlerine hiç ulaþmayan gülümsemesiyle, konuyu deðiþtirir. Ve daha çok kaçar, aslýnda ne çok yakýnlaþmaya ihtiyacý olduðunu bilmediði kiþilerden. En büyük kaçýþ, kendinden kaçma en sonunda hayattan kaçmaya dönüþür. Öyle mutsuz, öyle periþandýr ki aynalara bile dayanamaz, hem onlarý kýracak gücü yoktur, hem onlara bakacak yüzü. O kendi kendinde asla yenemeyeceði savaþýnda boðuþurken, dýþardakiler bedenin isyan belirtilerini yok etmek için, asla iþe yaramayacak önerilerde bulunurlar. Hep yaptýðý gibi dinler görünür, önerileri deneyince de iþe yaramadýðýný görür. Ve bu kýsýrdöngü, kiþinin ruhu ortaya çýkmadan, kýrýlamaz.

Ýþte geçmiþim iþte eski Didem ve nihayet varoluþundan güven duyan karþýnýzda küçük Didem

-Of,of. Bu ne ablacým ya kararttýn içimizi, aþmamýþ mýydýk, biz seninle bunlarý.
-Aþtýk Didem aþtýk ama insan ne oldum dememeli ne olacaðým demeli derken, eskiden neymiþim unutmamalý, deyiþi geldi aklýma birden.

- Sen yazarken, düþünürken,okurken, korktum bir anda senden. Eski günlere geri dönmeye karar verip, beni terk edeceðini düþündüm yeniden.

- Ah! caným benim, özür dilerim ne kadar kýrýlgan ne kadar narin olduðunu unutup, kendimi güçlendirmek adýna bazen bencilce davranabiliyorum. Sensiz var olmadýðýmýn, sensizken aslýnda yaþamadýðýmýn farkýna vardýðýmdan beri, her an sana yaklaþmak için kendimle, geçmiþimle, ihtiyaçlarýmla, alýþkanlýklarýmla, hayatýmla savaþtýðýmý en iyi sen biliyorsun. Korkmakta haklýsýn, þu an yirmi dokuz yaþýndayým ve ancak bu sene senin yanýna varabildim. Bu bir sene içinde bazen sana verdiðim sözleri tutamadýðým anlar da oldu. Ama þunu bil ki. Artýk ben yaþarken yaþatmayý seçiyorum. Ve bunun sensiz mümkün olmayacaðýný, anlamlý ve çoþkulu hiç olmayacaðýný biliyorum. Ölümden sonra ne var birþey diyemem, onun için sana söz veremem. Ama ölene kadar, ne olursa olsun, her zaman yanýndayým, kovsan bile gitmem, ve artýk seni ezmeme ve senin ezilmene, asla izin vermem. Sen benim ilham kaynaðým, sen benim yaþamýmsýn. Zaman zaman seninle sohbet edemiyoruz diye üzülme, ikimizde hazýr olmadan bu sohbetleri yaparsak, kýrýlacaðýmýzdan ama en çok, senin kýrýlacaðýndan korkuyorum.
Küçük Didem, ben seni kaybetmekten korkuyorum. Sensizken bir hiç olduðumu biliyorum. Ve ancak seninle birlikte mutlu, huzurlu, saðlýklý, baþarýlý, anlamlý ve çoþkulu bir hayat yaþayabileceðimi biliyorum.

-Sana güveniyorum ve söylediðin gibi korkumu yaþayýp, kendimi ve onu serbest býrakýyorum. Þimdi kendimi daha rahat ve anlaþýlmýþ hissediyorum.

-Böyle düþündüðün ve hissettiðin için çok mutlu oldum bir tanem. Eski Didem’den bahsederken bende gerildim, ayný korku benim de yüreðimi sýkýþtýrdý. Ama edindiðim farkýndalýklar ve sen, bana yol gösteriyorsunuz. Kendi doðrularýma, deðerlerime, hakkým olduðuna inanarak inþa ettiðim yaþam amaçlarým için, elimden gelenin en iyisini yapmaya devam ettiðim, yýkýlsamda pes etmeyeceðim ve baþaracaðýma güvendiðim, inandýðým ve þimdiden baþardýðýmý hissettiðim için, yaþam amaçlarýma sonunda, hatta en kýsa zamanda ulaþacaðýmý biliyorum.

-Ablacým seninle gurur duyuyorum.

-Senden bu sözleri duymak benim için o kadar anlamlý ve deðerli ki, esas bunlarý yaþatan bana sen olduðun için, ben seninle gurur duyuyorum.

Ýþte biz; eski Didem ve küçük Didem. Ve artýk yeniden doðan Didem

Ýçinizdeki küçük kýzlar, küçük oðlanlar, içinizdeki ana baba ve kendinizle, benliðinizle her zaman bir bütün olup, hayat yolunda yaþamla dans ederken, ait olma ve birey olma dengesini kurmuþ insanlar olarak yaþamanýz ümidiyle.

Sevgi ve Saygýlarýmla

Didem