Ah! ..Gülsen..-16-

Gecenin gözlerini yýrtýyor gök gürültüsü,
Delici bakýþlarýyla yýldýrýmlar kaçýrýyor,
bu çekimli aþk.
Yýldýrýmlar, kent kapýlarýna düþüyor Gülsen,
Görüyor musun?

Bu kent, yoksullarýný kusuyor her akþam, kondu diplerine,
Kusmak saðaltmýyor kimseleri Gülsen! ...
Kamyonlar yetiþemiyor yollara,
Týrlarla taþýnýyor yoksulluk kent kýyýlarýna,
Üç beþ öteberi, çokça çocuk ve bir de
Memleketlisini arayan adreslerin düþüldüðü umut defteri.
Hele bir topraðýna ulaþsýn da; yarýna Tanrý kerim,
Aþk da çalar kapýsýný umuduyla taþýnanýn.

Güpegündüz aç kurtlar dolanýyor yolunmuþ yüreðinde,
bu kentin.
Aç kurtlar, aç umutlara dolanýyor en çok ve umutlu
bir þeylere saldýrýyor sokaklarda, kaldýrýmlarda ürpermenin
sese sýðýndýðý, üþümenin korkuyla ýsýndýðý akþamlarda en çok.

Sen, günü kurtarma derdindesin Gülsen..
Sen günü, altý yüz elli yedi sayýlý bir ölünün gömüsünden kurtarma derdindesin Gülsen! ...

Bir ev kurtarýrsýn belki,
Belki bir de araba; kim bilir?
Ömrünü yedirdiðin aybaþlarýndan üç kuruþluk bir konfor düþer payýna,
Bedeli çoktan ödenmiþ üç beþ gülüþ kýrýntýsý bir de, yorgun yüzünde seyriyen,
Uysal gözlerinin açýklarýndan, yetiþemediðin düþ yaþamlar geçer Gülsen,
Yaþlanakalýrsýn kendi gerçeðinde; aðlýyor musun?

Canýnýn çýktýðý iþ akþamlarýnda, sýkýlmýþ bir limon gibi yurdunda olursun sen,
Geçirimsiz uykularýn derdinde olursun, düþsüz,
Uyuyabiliyor musun Gülsen?

Ah! .. Gülsen..
Ne bu uykular saðaltýr yorgun sabahlarýný senin,
Ne de düþlerinden bir sevmek düþer solgun yüzüne bu kentin.
Bu kent, kirli vicdanýyla yýkýyor kendini Gülsen,
Çürümek sürüyor parmaklarý; parklara, meydanlara.
Çürüyor bu kent; kokluyor musun?

Sokak sokak körleþiyor benliði,
Kimliðini yitiriyor kaldýrýmlar,
Üzerinde yürüyenler kadar,
Aþksýz ve güvensiz bakýþlarý.
Yarýnsýz bu kent; ayrýmýnda mýsýn?

Kocaman köyler doðuruyor bu özürlü karanlýk.
Tan yerinde bir ruhkondu aymazlýðý,
Pis kokan, sýrýtan soluðunu üflüyor kent damarlarýna,
Bu kent, nabzýnda aðuyla akýyor Gülsen;
Aþk döküyor mazgal karanlýðýna; ölüyor sevmek.
Ýpsiz bir Tanrýnýn tasarýmsýz günlüðü bu kent;
Okuyor musun?

Ve sen Gülsen… ve sen,
Yurdundasýn sabah akþam bu kentin,
Yüreðin senin; kent sýzýsý.

09 Ekim 2009-Antalya

Serpil Baþak