Ayrýlýk...Ne olursa olsun soðuk bir kelime..Koparan, bitiren bir kelime..Ne yazýk ki hiç istemesekte, sevmesekte, soguk desekte, yemek gibi, içmek gibi, hayatýmýzýn özünde olan bir kelime..Annemizden kopup ayrýlarak dünyaya geldik, dünyadan kopup ayrýlarak diger ebedi aleme gideceðiz. Çocukluktan ayrýlýp gençliðe, gençlikten ayrýlýp olgunluða, olgunluktan ayrýlýp yaþlýlýða, yaþlýlýktan ayrýlýp dünyaya veda etmek..Aslýnda her an, her dakika biz farketsekte farketmesekte birþeylerden ayrýlarak yaþýyoruz.Ayrýlýk ve veda..Hayatýn ve yaþamýn özündeki, tohumundaki sayýlý kelimelerden.. Benim size bahsetmek istediðim veda ise bilerek ,acý çekerek, farkederek, istemesekte bir türlü yakamýzý býrakmayan yani sonunda ayrýlýðýn kesin olduðu veda..Hani olur ya..Bazen yaþam önümüze türlü fýrsatlar sunar ve biz bu fýrsatlarý sonuna kadar degerlendirmekten zevk duyarýz... Bir yerlere gideriz, sonunda ayrýlýk olan bu yeri çok severiz. Bir insan tanýrýz, öyle severiz, öyle bütünleþirizki onunla, ayrýlmak aklýmýzýn ucundan bile geçmez. Öyle bir insandýr ki tanýdýðýnýz, herþeyi paylaþmýþsýnýzdýr ama hala daha paylaþacak çok þeyiniz olduðunu bilirsiniz..Yaþamýnýza yer etmiþ, kalbinizde silinmeyecek bir tahta oturmuþtur..Bu insan ya bir arkadaþtýr, ya bir dost, ya bir büyük, ya da bir sevgili..Hiç farketmez..Sizle bütünleþmiþtir iþte..Ama herþeyin sonunda ayrýlýk olduðu gibi bu diyaloðunda sonu gelmiþtir..Güzele veda herþeyden zor gelir; ama gelir iþte..Ýnsanoðlu herþeye alýþýr; alýþýlmasý en güç olansa ayrýlýktýr.... Nerden mi çýktý bunlar?Niye mi anlatýyorum?Paylaþmak dertleri azaltýr derler..Her ne kadar azaltmadýðýný bilsekte, bildiðimiz az da olsa rahatladýðýmýzdýr..Biliyorumki sizinde yaþamýnýzda deðer verdiðiniz bir kiþiden yada birþeylerden ayrýldýðýnýz olmuþtur ve bunlarý hissettikleriniz..Söylemek istediðim yalnýz deðilsiniz..Yalnýz olmadýðýnýzýn en büyük göstergesi ise paylaþabilmektir..Ýþte bende kendime ve sizlere yalnýz olmadýðýmýzý ispatlayabilmek adýna paylaþýyorum bütün bunlarý..    Biliyormusunuz?Ayrýlýk bir gerçekse eðer ve gerçekleri yaþamaya mecbursak; alýþmaya çalýþacaðýmýz çok þey olmalý..Yaþamaya mecbur olmadýðýmýz þeyse, ayrýldýðýmýzý unutmaktýr..Býrakýn yaþamaya mecbur olduðumuz tek þey ayrýldýðýmýza inat onu tüm benliðimizle yaþatabilmek olsun..Ýþte ayrýlýðýn özü budur..Elindekinin deðerini yitirdikten sonra anlamak hiç bir þey ifade etmeyecektir.Ayrýlýk ve veda bize elimizdekini yitirmeden onu benliðimizde yaþatabilmeyi öðretir..Önemli olanda bu deðil midir zaten?O zaman yaþamýmýzdaki herþey bir gün mutlaka ama mutlaka bize veda edip ayrýlacaklarsa onlarý yitirmeden benliðimizde yaþatýp, deðerlendirmeyi öðrenmeliyiz..Sizler adýna deðil; kendime tüm bu sözlerim..Sadece sizlerle paylaþmak istedim..Eðerki hiç ama hiç istemediðiniz bir ayrýlýk yaþadýysanýz, tavsiyem þu tatlý sözcükleri gömün kalbinize..Yaþamak sevmekse eðer; sevmek bir tutkuysa, tutku bir amaç, amaç paylaþmaksa, paylaþmak hatýrlamaksa eðer, her zaman yüreðimde ve her zaman dualarýmdasýn....Ayrýlýp veda edenlere; yani herkese..