Gökyüzü, mavi atlas çarþafýný yeryüzüne sermiþ, gecenin hakkýný vermeye çalýþýyor. Etrafýný aydýnlatmasý için yeryüzünün üzerine ay ýþýðýný çevirmiþ, yýldýzlarý da araya serpiþtirmiþ, çarþafýn üzerine uzanmýþ, dinleniyor. Yýldýzlar mavi çarþaf üzerinde rengârenk gülüþler oluþmasýna sebep oluyor. Her bir gülüþteki kýmýltýlar gökyüzüne yansýyor. Gökyüzü sükûnetle yeryüzüne karþýlýk veriyor.

Kapýsýnýn kilidi olmayan küçük oda içeride saklanacak bir þey olmadýðýnýn ispatý gibi. Odadaki yeþil renkli koltuk oldukça eski. Tam karþýsýndaki tahta sedir, koltuða göre daha rahat. Üzerinde temiz örtüler özenle serilmiþ. Tahta sedirin üzerindeki yastýðýn altýnda bir defter ve her gece yatmadan önce yazýlan hayaller.
“Sevgili Günlük…
Yakýnda okullar kapanacak. Okumak, edebiyat öðretmeni olmak istiyorum. Bu sene hem çalýþýp hem dershaneye gidebilirim. Üniversite sýnavlarýna bu þekilde hazýrlanýp ilk hayalimi gerçekleþtirebilirim…” diye baþlayan ve her gece yazýlan, birbirinin benzeri cümleler.
Köþedeki sandýk; üzerindeki yüklüðü taþýyor yük niyetine. Arada bir havalandýrýlan sandýk, içinde sýr saklar gibi geçmiþin izlerini saklýyor. Duvara asýlý kilim henüz yere serilmeye hazýr deðil. Onun yerine, yere serilen ve bütün odayý kaplayan kýrmýzý bir halý. Köþedeki küçük bir komedin boyundan çok iþe yarýyor. Ýçinde odanýn daðýnýklýðýný toplayabilecek bir güç var. Ve üzerinde küçük bir radyo.

Ben hayallerime özgürlüðümü iliþtirmiþ gibiyim. Bir kuþun kanadýndaki oksijeni bile hissedebiliyorum. Yüreðim bir kelebeðin kanadýndaki bütün renklere dokunan bir gezgin gibi.
Gece kurduðum bütün hayallerim, gün boyu gözlerimi takip ediyor. Hafif esen yaz rüzgârý bana, deniz ve yosun kokusunu getiriyor. Salkým saçak hanýmeli kokusunu eklemeyi ihmal etmeden. Her taraf bahar bahçe. Güneþ bile benim için gölge býrakmadan doðup, batýyor.

Sýradan insanlar sýradan bir yaþamý her gün evlerinin içinde kendileri þekillendirebiliyorlar. Bir yaþam ki, kendi çizgisinde dingin, sessiz ve sakin yaþanýyor. Ve bir yaþam ki bir anda baharýn ortasýnda tek baþýna kalabiliyor.

Çalýnan bir kapý ve kapý ardýnda tanrý misafiri. Tanrý’ya hürmeten hemen içeri alýyorum. Tanýdýk bildiðim, tanýmadýðým yüzler bir anda karþýmda beliriveriyor. Önemsemiyorum. Hayallerim var peþinden gitmek istediðim düþlerimi süsleyen gamzeli bir sevgili.
Öðretmen olup köydeki çocuklara bildiklerimi öðreteceðim. Zaman zaman saçlarýný da tarayarak… Her gece yatmadan önce yarýna ait düþlerimi sýralýyorum.

Misafir bakýþlarý üzerimde, fakat bu bakýþlar ne kadar yoðun olursa olsun “bir süre sonra gideceklerdir elbet” diye düþünüyorum. Gitmiyorlar…
Tanrý misafiri bir anda cebinden bir yüzük çýkarýp parmaðýma takýveriyor. Yüzük eðreti. Elimi serbest býraktýðým an yere düþüveriyor. Tekrar alýp zorla parmaðýma takýyorlar. Niye zorladýklarýný anlamýþ deðilim. Tuzaða düþmüþ gibiyim. Yüzük parmaðýma deðil boðazýma geçirilmiþ bir halka sanki. Kelimelerimden ziyade çýkarmak istediðim harflerin her biri bir daraðacýnda asýlý gibi. Toparlayamýyorum.
Sol yaným deðil ama içim acýyor anne diye feryat ediyorum duyan yok. Susuyorum çaresiz. Ben sustukça çocukça savurduðum balonlarým aðaç dallarýna takýlýp kalýyor. Gözlerimi istila eden gri bulutlara yenik düþmeyi bile umursamýyorum.

Gökyüzü mavi rengini olduðu gibi denize yansýtmýþ. Masmavi denizin her hareketi beyaz köpükler oluþturuyor. Mavi deniz suyu, önce çekiliyor, gider gibi, denizi terk eder gibi çekiliyor. Biraz uzaklaþýyor, sonra gidiþinin aksine hýzla geri dönüyor. Gitmeye hazýr deðil, korkarak kendini kýyýya atýyor. Kuma sarýlýp öylece kalýyor. Bu kalmalarý gitmeleri ne zaman doðuracak kendiside henüz bilmiyor.

Bütün gözler bakýþlarýný benden kaçýrýyor. Arada bir, bir bakýþ yakaladýðým zaman da baþlar iki tarafa doðru dönüveriyor. Çaresizce çöküyorum olduðum yere. Gözlerim kapýya doðru yöneliyor. Belki… Peki, kim? Hiç kimse… O halde? Olsun yinede belki…

Bitmek bilmeyen buhranlý gecelerde yapraða tutunan çið tanesi gibiyim. Umutlarým gökyüzünde bir meleðin kanadýnda asýlý. Semada gezinen bakýþlarým bile ümitsiz.

Doðru ve yanlýþlarýmý tek baþýma ayakta tutmaya çalýþýyorum.
Sustukça aðzýmdan göç eden kelimeler yüreðimde birikmeye baþlýyor. Hüznümün asýk yüzü yetmiyormuþ gibi merhametsiz yüreklere de söz geçiremiyorum.
Çaresizlik bir girdap gibi beni içine çekiyor. Ruhum kafeste, esir edilmiþ. Tahtta oturanlar çýðlýklarýmýn farkýnda deðil..

Kalemimi býrakýp kasnak alýyorum elime ve kumaþa gözyaþlarýmý iþliyorum. Hayal yumaðým attýðým her ilmekte tükeniyor. Biten her motif beni de bitiriyor. Sönük bakýþlarla biten hayallerimi birbirine ekliyorum.. Bir yandan giderken, bir yandan da halatla kýyýya baðlanmýþ tekne gibi uzaklaþmadan geri dönüyorum.

Bahar mevsiminde yabancý bir þehrin yabancýsýydým bende. Yalýnkat sahte gülüþlere karþýlýk verecek gücüm dahi yok.
Alacakaranlýkta göðe doðru kanat çýrpan baþýboþ kuþlar tepemde uçuþuyor.
Hepsi týrnaklarýný yüreðime geçirmiþ sanki.

Bir gelin, üzerindeki eðreti gelinlikle ellerine bakýyor. Eðreti yüzüðü parmaðýndan düþmesin diye dikkatli. Kýna tutmamýþ ellerinde can, yüzünde tek bir ifade yok. Baþý önde, ama bakýþlarý çok ötelerde…

Yabancý bir þehirde her þey bana yabancý. Bana ait hiçbir þey yok. Aradýðým dalý tuttuðum an kýymýklar elime bayýyor. Ýçimdeki kanlý yaþ o an dudaklarýmdan sýzýveriyor. Gözlerim tepkisiz artýk. Ve kapýya yönelen bakýþlarýmý ümitsizce geri çeviriyorum. Küçük komedin üzerindeki radyodaki türküyü duyabiliyorum.
Ne Aðlarsýn Benim Zülfü Siyahým,
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Aðlama.
Göklere Eriþti Figâným Ahým,
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Aðlama.

Baþlanan yeni bir yaþamýn anlamsýz olduðu bir gerçekti. Ve bu anlamsýz yaþamlarý sürdürmek gerekecekti. Elbet bir gecenin sonunda sabah olacak, güneþ yeniden doðacaktý. Gölgeler býrakmadan beni takip edecekti yine. Isýtýrcasýna aydýnlatýrcasýna.

Gökyüzü gecenin gitme vakti geldiðini hatýrlayýnca etrafýna baktý, Ayýn kararsýzlýðýna gülümsedi, yýldýzýn ýþýltýsýna bir kez daha hayran hayran baktý. Ay da kararsýzlýðýnýn sebebini biliyordu. Hüzün ve sevinç ayrýlamayan iki parçalý bir bütün der gibi gecenin koynunda bir kez daha kararsýzca döndü durdu.
Ay hilal oldu, dolunay oldu gece boyunca soyundu, giyindi. Mum kokan bir gecenin sonunda sabah, gecenin kandillerini söndürdü. Elleri kýna tutmayan bir gelin, kýnasýz elleri ile ýslak yastýðýnýn altýndaki hayallerini çarþafýna sarýp çöp kutusuna attý.