Baþlarken: Yarým Burgulu Öyküler - I'in devamý niteliðindedir...

"... Nasýl oldu da sevebildin bu kadar?" sorusunun üzerinden tam bir yýl geçti, seni ilk görüþümün üzerinden 588 gün, benden ilk gidiþinin üzerinden ise 252 gün geçti. Üzerimden ne çok geçen var deðil mi?

Günlere eðiliyorum çaresiz. Belki þu durumumun tam karþýlýðýdýr çaresiz kelimesi.

...

"... Gülümse olmamýþ yar!" diyerek haykýrdý.
Tekrar tekrar bedenini terk etmeliydi. Zaten ilk terk ediþin üzerinden fazla zaman geçmiþti. Bu yüzden çoðu iþ yolunda gitmemiþ, yar yarýp gitmiþti.

Ýçten içe korkuyordu.
Hiç bilmediði diyarlarda bedenini terk edip ruhuyla dolaþmak resmen delilikti!
"Delisin sen..."
Terk etti bedenini, en üst katýnda kaldýðý viraneyi arkasýnda býraktý. Her gece gelip unutmak için kendini paraladýðý mekâna geldi. "Koliba" yine fazlasýyla sakindi, iþletmeci bayan ve Koliba kedisi vardý sadece. Hoþ görünmüyordu ya sürekli tercih ettiði masaya oturdu. bu terk etme olayýnda ilk kez bu kadar yerlerde dolaþýyordu. Korkuyordu çünkü. Bilmediði yerlerde uçmak, bir uçuþa þahit olmak gerçekten delilikti!

"Yýldýzlar oturduðun yerden görünmez" diyerek kalktý yerinden.
Damla bir þey sürmedi aðzýna.
Yýldýzlara uçtu.
Vakti vardý, bedenini öylece býrakýp çýktý. -Umrunda deðildi- bedeninin yaþadýklarý. Tekrar Nietzche gibi... Birisi ellerini tutmuþ, birisi sarýlmýþ, birisi dolaþmýþ vücudunda... Umrunda deðildi.

Bu diyarlara ne ýspatlamalýyým diye düþündü. Bu diyarlar aþk görmemiþ, biliyordu. Onlara aþk göstermeliydi, mutlaka bunu yapmalýydý. Yýldýzlara doðru yol aldý. Gittikçe büyüyordu yýldýzlar. Geri dönmeliydi belki. Korkmaya baþlamýþtý çünkü...
Sonra aklýna ona adanan iki þarký geldi...
"... birlikte olamayýz biliyorsun..."
"... beni unutma..."

Durmadý...
Bedeni?
Durmadý...
Onu bedeni de durduramadý.
Tüm hýzýyla, tüm gücüyle, tüm deliliðiyle uçtu yýldýzlara.
Öyle ki ardýný görmez oldu. Vazgeçip dönmeye kalksa yolunu dahi bulamayabilirdi. O zaten hiç "dön"medi.

Bir yangýn kokusu var, yanýyor yýldýzlar. Güneþ ile savaþ baþlamýþ çoktan. Bir iki yýldýz haddini aþmýþ Ay'dan yüz bulup. Kýzmýþ güneþ haliyle. Yakýyor ortalýðý. Ay'da uzaktan izliyor. "O"da soluklandý. Ýzlemeye baþladý.
Güneþ baðýrýp çaðýrýyor. Ay'ý istiyor belli. Ay yanaþmýyor, ay akýllý.
Ay ona bakanlarýn aklýný baþýndan alýyor, Denize düþüp milleti aþýk ediyor. Yakamoz oluyor mucizelere imza atýyor. Ay gider mi hiç bile bile ateþe? Güneþ daha da öfkeleniyor elbet bir gün Ay'ý yakalayacak o zaman külünü dahi býrakmayacak. ´Uykusuz'a Masallar´

Onun gibi derlenen birilerini aradý dakikalarca. Bu vahþet sahnesine dayanamadý daha fazla. Güneþ günahý olan olmayan tüm yýldýzlarý yakýyordu. Bazýlarý kayýyordu iki sevgiliye doðru, bazýlarý sönüyordu. Olan yýldýzlara oluyordu. Ay'ýn yaptýklarýnýn ceremesini yýldýzlar çekiyordu. Bu acýmasýz savaþa yazýk bir sevda yüzünden düþmüþlerdi. Týpký dünyadaki gibi.
Bunu dönünce anlatmalýydý.
"... Samanyolu'nda da böyle, eðer çok fazla seviyorsan acýmasýz bir savaþýn ortasýnda kalýrsýn ve sevdiðin birden yakar seni. Takip dahi edemezsin." Evet, kuracaðý ilk cümle bu olmalýydý.

Bir boþluða yaslanýp geçmiþine gitti.
Çok büyük bir temizlik diyordu buna. Onunla konuþmaya baþlamýþ baþlayalý; yani üçyüzaltmýþikibin dakikadýr bedeninde deðil ruhu. Bu yüzden "O" ne sallarsa delip geçiyor ruhunu. Bugüne kadar teðet geçtiði görülmedi.
Hatta öyle anlar vardý ki; ruhunu bedeninde yakalayýp sallýyordu. Paramparça oluyordu her þeyiyle. Ortalýðý aþk kaplýyordu. Aþk parçacýklarý düþüyordu yukarýdan.

Rahmet yaðýyordu

"Dünlerden bir dün; oturuyoruz sevdasýzlar ile. Aþka tövbe etmiþler. Yürekleri yanmýþ, sevgiliyi üfleyerek seviyorlar. Aralarýndan bir tanesi aþkýn tarifini istedi benden. Bir tanesi de "mutluluðun". Arkama yaslandým. Senden konuþmak çok güzel biliyor musun? Hala çok güzel hakkýnda konuþmak senin. Bir kadeh þarap dolurdum. Aralarýnda en çok yananý aldým yanýma, yanýk kokuyor hala. Ona bahsettim biraz senden. Önce normal seni anlattým. Sonra içimdeki seni. Eminim hala mukayese ediyordur, iþin içinden çýkamýyordur. O aþkýn tarifini aldý gitti. Birisi mutluluðu sordu demiþ miydim? Ona da boþ kaðýt verdim. Yüz aldý. Bu ne dedi? Vicdan dedim. Böyle temizse vicdanýn mutluluk budur dedim. Sustu, anlamaya çalýþtý. Eminim hala anlamaya çalýþýyordur. Etrafýmda ki insanlar böyle iþte. Kimisi vasýfsýz, kimisi ufak daðlar onun sanýyor. Ýnatla seni sevmek güzel. Bunu anlatmakta güzel. Ýnsanlarýn anlamamasý en güzeli iþte."

Yýldýzlarla konuþtum. Onlara da anlattým seni. Dünya'ya git sürprizimiz var dediler.
Ýniþimi seyrettiler.
Bedenimin yanýna geldim.
Baþýmý göðe diktim.
Hepsi kaydýlar bir bir. Adýný yazdýlar gökyüzüne. Dilek dilemem gerektiðini biliyorum. Dileðimi diledim. Farklý dünyalarýn insanýyýz, aradaki farký istedim.

Yýldýzlar söndüler.
Güneþ utandý.
Ben pes ettim.
Sen mutlu oldun.