Beyaz bir masa ve sandalye var, sandalyeyi çekip oturuyorum, masaya kýrmýzýya çalan pembe renkli þarapla dolu þeffaf bir þiþe ile boþ bir kadeh býrakýlýyor.
Þiþenin içinde ebru var, yüzüyor, camý týklayýp bana el sallýyor, sonra yüzmeye devam ediyor, tekrar cama týklýyor, bu sefer el sallamadan önce bir de öpücük gönderiyor, yüzmeye devam ediyor, gözlerimi ayýrmadan onu seyrediyorum, bu seferki geliþinde, ona baktýðýmý görünce þiþeyi týklamýyor, gülüyor, gözden kaybolup, biraz sonra tekrar ortaya çýkýyor, gülüyor, bir yukarý bir aþaðý yüzüyor, taklalar atýyor, gülüyor, tekrar kayboluyor, bir daha ortaya çýkýyor, þiþenin tepesini gösteriyor, ne demek istediðini anlamýyorum, þiþenin aðzýný açmamý iþaret ediyor, tamam diyorum, mantarý çýkarýyorum, kadehe dökmemi iþaret ediyor, döküyorum, þiþeden dökülen þarapla birlikte kadehe düþüyor, kayboluyor, merak ediyorum, bir müddet sonra kadehteki þarabýn yüzeyinde yüzü beliriyor, gözleri kapalý, endiþeleniyorum, birden gözlerini açýyor ve gülümsüyor.
"Merhaba." diyor, "Ben Ebru."
"Merhaba." diyorum, "Ben de Mehmet."
Gözlerimin içine bakarak, "Tanýþtýðýmýza memnun oldum Mehmet." diyor.
Ben de onun gözlerinden içeri bakarak "Ben de seninle tanýþtýðýma çok memnun oldum kahverengi." diyorum.
"Nerden çýktý þimdi bu kahverengi?" diyor, "Þarap kýrmýzý, ben kýrmýzý, tenim kýrmýzý, dudaklarým kýrmýzý, yanaklarým kýrmýzý, adým kýrmýzý, Ebru, osmanlýca da dalga dalga kýrmýzý yanak anlamýna gelir, nerden çýktý kahverengi?"
"Özür dilerim" diyorum mahçup bir tavýrla, "Bir an gözlerinden baþka bir þeyi göremez oldum da..."
"Hýmm." diyor, memnuniyetini belli eden geniþ bir gülümseme ile.
"Çok güzelsin." diyorum.
"Evet, çok güzelim, hem de çok tatlýyým." diyor.
"Eminim ki çok tatlýsýndýr." diyorum
"Ýçsene beni." diyor.
Sarhoþ oluyorum, ne yaptýðýmý bilmiyorum, kadehi dudaklarýma götürüyorum, içiyorum.

* * *

Dilimin üstünde ayakta karþýlýyorum onu, "Hoþgeldin." diyorum, elini tutuyorum, yürümeye baþlýyoruz, yol ayrýmýna varýyoruz, yollardan birisi zaten kapalý, yemek borusu yoluna dalýyoruz, yokuþ aþaðý kolay bir þekilde mideye iniyoruz, oradan ince baðýrsaða, sonra da kalýn baðýrsaða, oradan da emilip damarlara karýþýyoruz, uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra kalbe varýyoruz.
"Hoþgeldin sultaným hoþgeldin, gönül sarayýma hoþgeldin, böyle güzel bir saraya böyle güzel bir sultan yaraþýr, hoþgeldin sultaným hoþgeldin." diyorum,"
"Hoþbulduk efendim hoþbulduk." diyor tatlý tatlý.
Ýkimiz de çok yorgunuz, kuþ tüyü yataðýmýza uzanýyoruz, sarayýn açýk pencerelerinden içeri tatlý bir rüzgar doluyor, bunalmýyoruz, sanki bedenlerimiz boþlukta asýlý kalmýþ gibi, rahat bir uykunun kollarýna býrakýyoruz kendimizi.
Sabah uyandýðýmýzda gitmek istediðini söylüyor, "Gitme." diyorum, "Gideceðim." diyor, "Daha yeni geldin." diyorum, "Çok sýkýldým." diyor, "O zaman niye geldin?" diyorum, "Bilmiyorum." diyor, "Ama gelmeyi sen de istedin." diyorum, "Tamam, þimdi de gitmek istiyorum." diyor, ne yapsam, ne etsem beni dinlemiyor, tutturmuþ, illaki, "Gideceðim." diyor.
Ellerini kaþlarýna götürüyor, bir ok, bir de yay çýkarýyor kaþlarýndan, bir ok atýyor, neyseki sýyýrýp geçiyor, ama bir ok daha çýkarýyor kaþýndan, sonra bir ok daha, bir ok daha, üzerime ok yaðdýrýyor, yaralanýyorum, ama pes etmiyorum, ayaktayým hala, bu sefer ellerini kaþlarýna götürerek iki hançer çýkarýyor kaþlarýndan, iki elinde iki hançer saldýrýyor üzerime, yaralýyor beni, yaraladýkça hoþuna gidiyor, kan revan içinde yýkýlýyorum, "Gitme." demek istiyorum, diyemiyorum, gidiyor.
Kalbimden çýkýyor, damarlarýmdan koþa koþa geçerek böbreklerime, mesaneme, idrar yollarýma, en nihayetinde de benden ayrýlarak, tuvaletin deliðine ulaþýyor.