1951 yýlýnýn mart ayýnda doðmuþum. Sadece doðduðum ayý söylerdi hem annem,hem babam.Ayýn kaçýydý,
hangi günüydü, akrep hangi rakamýna dokunuyordu saatin....Bunu hiç öðrenemedim. Önemi de yoktu aslýnda. Nasýlsa baharla birlikte gelmiþtim dünyaya; ha biri, ha otuz biriydi Mart’ýn; ha Pazar, ha Cuma’ydý günlerden.. Ama ben “Nevruz’da doðdun sen!..” denilmesini isterdim. Daðlarda yanan ateþten sýcaklýk; topraðýn uyanýþýndan sevinç ve mutluluk; güneþin ýþýðýndan umut; çiçeklerin güzelliðinden koku ve renk; sularýn duruluðundan tertemiz bir sevda kotarýrdým kendime, diye hayal ederim hep...Aksine!

Daha dünyaya ‘merhaba! ‘ dediðim gün yapýlmýþtý adý ‘acý’ olan karþýlama törenim..Ne de olsa dokuz aydan beri yollardaydým, yorgundum, sýzýlar içindeydim üstelik...Ve hiç bir otele, hana uðramadan gelmiþtim buraya..Üstelik yýkanamamýþtým..Bu yüzden kokuyordum; cennet kokusuyla...Kýskanýp yýkamýþ Ebe Halam ve tuzlayýp yatýrmýþ beni annemin yanýna..Adýmý da Tayyibe koymuþ..Hiç beðenmem adýmý nedense! Arapça bir ad olduðundan mý, yoksa þimdiki adlara benzemediðinden mi, çaðýn gerisinde kalmýþ gibi hissederim kendimi, aklýmý adýma odakladýðýmda..Ebe halama da bozuk atarým doðrusu. Adýmý koyarken bana sormalýydý diye...

Halamýn ‘hala’ olduðunu çok zor öðrendim.
Köyümüzün güneye bakan tarafýnda iki katlý bir evde oturuyordu. Tabii ahþaptan..Dört çocuðu vardý ama, hepsi de çok önceleri evlenip çoluða çocuða karýþmýþlardý. Babamla arasý yirmi yaþtan fazla olduðu için, biz, onun torunlarýyla birlikte büyüdük. En büyük kýzýnýn çocuklarý dört taneydi. Onlar da kýzdý biz gibi ve hemen evimizin alt tarafýnda ki evde yaþýyorlardý. Kardeþ gibiydik onlarla, her þeyimizi paylaþýrdýk .
Adeta sekiz kardeþtik! (En küçük kardeþim yoktu henüz) Onlarýn annesine biz ‘hala’; onlar benim anneme ‘yenge’ derlerdi. Hangi evde kurulu bir sofra görsek, çökerdik baþýna..Tahta kaþýklarla yediðimiz kýymasýz tarhana çorbasýnýn kokusunu özlerim hala..Ya küçük bakýr ibriðin emziðine aðzýmýzý dayayýp içtiðimiz sular!..Hem daha soðuk, hem daha tatlýydý ki, bardaða deðen dudaðým ibriðin memesini arar þimdi!..

Yanlýþ anlamayýn sakýn! Cama da, bardaða da karþý deðilim ben. Ýçine konulan sulara karþýyým sadece..Paralý sulara.. Laðým karýþmýþ pis sulara..Dozu iyi ayarlanmamýþ klorlu sulara...Göl kokan sulara...Bir de, bardaðý olup da içecek su bulamayan insanýma karþýyým!..Pardon yani!..’Onu susuz býrakan bozuk düzene karþýyým’ diyecektim; dilim sürçtü...Ýyi ki sürçtü!..Yoksa bu tümceyi söyleyip söylememeye karar veremezdim doðrusu..Yok!. Korku falan deðil söyleyememe nedenim! Hapisse hapis sonucu; bir yer, bir de gök görüyoruz nasýlsa..Böyle de hapisteyiz zaten!..Tutup elli kilometre öteye gidip bir göl kýyýsýnda, bir deniz kýyýsýnda üç gün güneþlenmeye kalksak, dönüþ paramýz kalmýyor cebimizde.Yürüyerek dönsek bile, ötesi açlýk ve sefalet!..Ya belediye su vermezse bir daha, ya elektriklerimizi keserse TEK, ya telefon faturasýný ödeyemezsek...gibi sorunlarýn üstüne bir de bakkal, market vereceði eklenirse, ne olur halimiz!..

En iyisi mi çakýl!.. bulunduðun yere;
Daðsa yaný baþýnda; çýk tepesine, yaklaþ güneþe!..
Denizse özlediðin
Koy yaðmur altýna leðeni, bekle!..
Umudunu yitirme sakýn, dolar elbet;
Sonra
Ýçine bir avuç tuz ekle!..

At utanmayý, soyun balýklar misali
Topraðý kumsal yap, leðenin yanýna yat!
Ayaklarýný cýbýldat,ellerini oynat!..

Gazeten varsa birde rengini atmýþ,
Haberi demode,
(Yeni haberleri hiç dinleme!)
Kývýrmasýný biliyorsan eðer
Kayýk yap!
Yüzdür delice...
Bayraðý BEYNELMÝNEL!. olsun
Tayfasý umut!..
Bin içine çek kürekleri...
Bana da gel gizlice...

Ýþte senindir artýk tüm dalyanlar, balýkçý evleri
Senindir Kanarya adalarýnýn sahilleri...
Aç baðrýný göðün mavisine deðsin,
Denizin dalgasý sevsin,
Þansýn varsa eðer
Aþk da yaþarsýn benimle...
Daha ne istersin!..

Ey gönül!
Unut gitsin boþ bardaklarý...
Unut gitsin darlýklarý...
Yarattýðýn masalda yaþa biraz,
Aradýðýn uzaklarý...


(Devam edecek)