Altýsýnda aþk,
Yedisinde ve sonrasýnda
Hepsi birer tutku, ölümüne!
Ne saçmalýk!
Geç kalýnmýþ bir farkýndalýk.
Sevgi ölümsüzdür
Peki ya ben?
Yalnýzlýðýný unutmaktýr,
Yalnýzlýða ihanettir sevmek.
Sadece acý veren tutkular
Ve haz alýnan birliktelikler
Islak mutlu dokunuþlar.
Vefa, sadakat
Savsata!
Sezgilerim bilincimle çeliþir
Bilincim tepkelerimle
Gene dalgýn, gene ürkek
Baþlýbaþýna görüntü karmaþasý
Ýlke dönsem,
Az bilinç çok duygu.
Mutlu olmak için yeniden dönüþüm
Sonrasýzca.
Gene suskun, gene ürkek
Örtülü duyarlýlýðým
Bilgiye baðýmlýlýðým
Her haliyle çeliþki
Çetrefil hislerim beni zorlar
Durmadan deðiþirim
Ama hep ayný yolu görürüm
Ýsterim hep yorulmadan yürümek
Sonunu bilmem
Zira hep özlerim
Bu arzum saflýktan
Ýþte þimdi gülerim aþka
Durum daha da açýktýr þimdi
Dumandan görülemeyen her nesne
Seçilir artýk bir bir
Þehvet galip gelirken üzgün
Bütün terslik burada
Bir hainlik daha
Mazi kokuyor nicedir
“Benlik” çökmüþ
“Benlik” çürüyor
Acý bitecek
Nicedir arzulanýr
Bekle!
Bir el uzanacak
Bir gülümseyiþ belirecek güneþle
Güneþle doðacak tutkun
“Tutkun yýkacak benliðini”
Benlik yýkýktý, yýkýlmaða mahkumdu
Mahkumdu bilincin karanlýða, Hiç’e
“Hiç”e vardým diye fýsýlda ve fýsýlda.
Fýsýldaki ürkmeyesin kendinden
Kendinden geçtin miydi!
Gene buðulu gözler,
Topraða gömülü
Maviye özlem bundan olsa!
Yine ölü gözler.