Þeytan ayetleri kadar
simsiyah bir cüppenin altýnda
bir nefeslik ýþýk arar
suratý kederden isli sevgim.
Senin için yazdýðým þiirlere,
bir düþman býçaðý dayalý.
Dillendiremiyorum,
Haykýramýyorum
sana olan aþkýmý.
Maðrur talih
günahsýz seviþmelerimize
örüyor
cehennem parmaklýklarýný.
- Yine de-
Beþerin ölgün fikirleriyle
can vermiþ Tanrý,
Aþkýmýzýn soluðuyla
tekrar yükseliyor göðe doðru.
Ey öfkeli sözün kýrbacýna mahkûm âþk!
Dostun vedalarýyla mý
açýldý
cýlýz gövdendeki yaralarýn?
- Aþk neden lâlsin?-
Yoksa acýdýn mý
canhýraþ çýðlýklarýna baþka bir sevdalýnýn?

Ah…
Istýrap çiçekleri büyütüyorum
topraktan yaratýlmýþ
kara gövdemde.
Boynum diz kýrmýþ,
Gözlerim mihrabýný bellemiþ,
Vicdanýn kâbesine.

-Ama-

Uðurlar olsun ahlak kurallarýna!
Seviyorum seni genç adam!
Sabahýn ruhsuz ayazýnda üþüyorsun diye,
Gecenin
renksiz esaretindeyim!
Ayak izlerini
tatlý tatlý öpen yollarý arþýnlayýp
sana bir dokunabilsem!
Kirpiklerimi kirpiklerine batýrýp,
zillet kainata
kanatlar örebilsem!

Ey sevgilim;
Sen,
Tanrýçalarýn el sürdürmedikleri taçlarý,
Verona kentinin akçaaðacý,
Meleklerin tesellisi,
Serkeþlerin bir yudumluk þiþesi,
Tüccarlarýn altýnlarý,
Ortaçað’ýn özlemini çektiði aþýðý
Benimse herþeyimsin.

- Ey yanaklarýnda utanç tazeleyen aþk!
Utanma!
Tanrý’nýn sözü var!
Rahminde yetiþecek bir gelin pak!-