Bilir misin
Kaç insanýn
Düþlerinin, hayallerinin
Yaþadýklarýnýn
Yaþamayadýklarýnýn
Kýsaca;
Hayat daðarcýðýnýn
Beyaz kaðýtlara gömüldüðünü...

Ve o beyaz kaðýtlarýn
Nice yaðmurlar, fýrtýnalar
Baharlar, Yazlar
Aþklar ve ihanetler gördükten sonra
Ýncelip beyazladýðýný...

Biz O'nda
O, Biz'de
Yaþayýp gitmekteyiz iþte...
Biz O'nun
O, Bizim hikayemizi dinlemekte
Ve anlatmakta...

Buruþturup attýðýn her kaðýt
Hayatýn kendisinden býktýðý
Ve yerine yeni sevgililer bulup
Ayaklar altýna aldýðý
Eski bedenler, yorgun ruhlardýr...
Açtýðýn her sayfa
Çevirdiðin her yaprak
Taze ve genç aþklardýr
Avuçlarýný sýkarak
Dünyaya gelen zinde çocuklardýr...

Sen eskidikçe gözden düþerken
O eskidikçe deðer kazanýyor...
Senin içindeki fýrtýnalar dinerken
Ümitler bir bir ölürken
O, yeni mevsimlerle
Taze goncalar olarak
Öteki ruhlarda diriliyor...
Seni götürüyor Baþka diyarlara
Baþka mevsimlere...
Kah bir mezar taþýnda "aðýt"
Kah bir dudakta ýrlanan "türkü"...
Kah bir düþ
Kah bir hüsran...

Yuvarlanýp gidiyoruz iþte
Birkaç sayfalýk kaðýtta...

Ha Sen Kaðýt
Ha Kaðýt Sen...
Kalem mi?..
Ne Sen'de
Ne de O'nda...