Birçok kiþiye göre anormallik kötüdür, öcüdür, boktur, kakadýr, görüldüðü yerde kaçýlmasý farzdýr... Halbuki aksine, kaçmamýz gereken þey bugün normallik diye tanýmlanan; tüm insanlarýn tek tip olmasý, bireylerin sýradan ve sýkýcý bir yaþama sahip olmasý durumudur. Bu durumda, normal ve hayatýn gereði olan þey 'anormallik' olmaktadýr. Yani esasýnda normal olan günümüz dünyasýnda anormal biri olarak yaþamaktýr. Asýl normallik, anormalliktir! Peki öyleyse neden biz anormalliðe normallik, normalliðe anormallik diyoruz? Çünkü insanlarýn çoðu, bugün farklý olmaktan korkuyor.

Herkes ayný þekilde yaþamak zorunda deðildir, yaþamamalýdýr da. Hayata takým elbise giydirmeye çalýþýrsanýz, hayatý bunaltýrsýnýz. Ben bunaldýðým zaman tuvaletim gelir. Sanýrým hayatýn da tuvaleti gelir. Hayatý sýçtýrtmayýn! Ýnsanlara normal olmalarý gerektiðini söyleyip durmayýn. Günümüz normlarýna göre normal bir yaþamý olan hangi insan mutlu ölmüþtür, söyleyin bana? Hiç biri. Belki hepsi mutlu bir yaþam geçirdiklerini zannetmiþlerdi ama hiç biri farklý olmayý denemediði için gerçek mutluluðu bulamamýþlardý. Sahte mutluluklarla oyalanmýþ, her sabah ayný elbiseyle eve gitmiþ, her akþam ayný saatte eve dönmüþ, ayný haberleri okumuþlardý.

Demek istediðim yanlýþ anlaþýlmasýn. Bazý insanlar da sabahýn köründe kalkýp, bir üniforma giyip iþyerine gitmekten falan hoþlanabilir. Yaptýklarý iþten zevk alabilirler. Ona lafým yok. Ancak bir çok insan anormal görünmekten ve 'anormal' damgasý yemekten korktuðu için sevdiði iþi yapmýyor. Bir çok insan, anormalliði kötü sandýðý için zevk alabileceði bir yaþamdan kaçýyor. Farklý fikirler öne sürmekten korkuyor insanlar... Belli sistemlerin, kalýplarýn içinde kayboluyorlar. Ýþte, demek istediðim bu. Normallik sandýðýmýz þey bireylerin zevklerinin ve kalýplara uymayan fikirlerinin para hýrsý altýnda ezilmesinden ibaret.

Ýnsan toplumun bir parçasý olduðunu unutmamalý. Ama bu ona kendini de unutturmamalý. Anormal olan nedir biliyor musunuz? Her bireyin günümüz kavramlarýna göre normal olduðu toplumlardýr. Bu toplumlar renksiz toplumlardýr. Bireyler renkli oldukça toplumlar renklenecektir. Renkli toplumlar, insanlýðý yüceltir! Ýnsanlýk yücelmelidir!

Bu arada, dünyanýn bence gelmiþ geçmiþ en sözde anormal; gerçekte normal kiþilerinden biri olan manyaklýðýn kitabýný yazmýþ Keith Richards'ý da saygýyla anmak istiyorum. Ýstediði gibi yaþadý, yaþýyor. En önemlisi, mutlu! Yaptýðý her þey doðru mu? Deðil. Fakat farklý. Farklý ve renkli! Hiçbir kalýba da girmeyen birisi. Kalýplarýn, sistemlerin üstünde yaþýyor. Yani o, gerçek bir insan. Unutmayýn, insanlarýn sistemlerin ve kalýplarýn esiri olduðu bir dünya gerçek ve ideal bir dünya deðildir. Sistemleri insanlar yaratýr. Ortak nokta insandýr, canlýdýr! Fakat bugün insanlarý birleþtiren etken insan olma özelliði deðil; sadece ayný düþünceyi savunma özelliðidir. Bu, farklý düþüncelere sahip insanlarýn kavga etmelerine sebep oluyor. Halbuki belli bir sisteme inanmýþ insanlar, sistemlerden öte insan olmanýn ve kardeþliðin güzelliðine de inansalar dünya daha yaþanabilir bir yer olurdu! Keþke herkes Keith Richards, John Lennon gibi olsa! Keþke herkes farklý düþünse! Keþke herkes kalýplarýn dýþýna çýksa! Keþke herkes tam anlamýyla insan olsa!