ellerin ellerimsiz olamayacak
biliyorsun...
biliyorsun,mavinin görkemi geçicidir.
deðmezse kokumun týlsýmý ruhuna,
hep yarým kalacak gece
biliyorsun...
ýsýtmaz hiç bir sonbahar güneþi seni
ve ýslatmaz en kurak yerini ruhunun,
zamansýz aþk gecelerinin serseri seviþmeleri gibi.
sigaranýn dumaný kadar katýdýr matem,
soluksuzdur kin,
nefretin yaktýðý kilometrekare,cürümü geçmez bende
biliyorsun...

göz bebeklerin, sonsuz hareler içinde ayný kadrajýn yansýmasýdýr
içiçe belki milyon defa sonsuzluk.kaybolurum,biliyorum.
biliyorum gamýn sedasý,en kýlcalýmda dolanýr durur
keder omzunda aðladýðým sýrdaþýmdýr,
susar en konuþmasý gereken saatlerde
sessizliðinde tükenirim
biliyorum...
ayný portrenin fersiz iki gözü,yanaklarýmda iki vadi
çehresi,týpký bir çöl kayasýnýn zamanla yitip bitmesi gibi
ve sonunu bildiðin bir romanýn sayfalarýný çevirir gibi inatla
aynada kendimle konuþuyorum þimdi.
biliyorum;
aslýnda hiç var olmayan bir kadýnýn þifresi
can pahasýna açýlasý bir kripteksin içinde gizli