kahýr suyum taþtý çýk
efkarý ýlýþtýr usulcacýk
damarýma þuh gülü ek
kanýmý kýzýþtýr azýcýk
týkla canýmý uyandýr
özsuyuma dol yetiþtir
yuna yüzümü bandýr
serpele serpiþtir
yarla uslan sar
sar da genim dar
darda caným yar

çaðýl çaðýl biçil vahým
dildim oynak kelamým
gen vur gerdir gergefi
gevret kefenime kaçýp
hoþtur ecelim þýp-þýk
kasnaðým boldur sýk
kefenime imdir teyel
okunmuþ bezde sol
hadi niyetlen gel
eski camiye dol
yakýl da mum ol

budur son seyraným
iliþir yitimin giysisi
hakký kirece çaldýran
hastýr kaftan kefenim
es keza mezura çýktý
son ölçüm de alýndý
gönüllü enselendim
kelam sonumu yazdý
özürsüz içindeyim
sarmaþýrýz dedim
tabuta özendim

bak uydurdum yine
tabut oldum kefenime
sarandým sarmalanandým
altýma üstüm oldum
üste örtündüm üstün oldum
üst ben
alt ben
oyun içine oyun
matruþka tabut
kefen iç
dýþ ben

deniz tabut olsa/olsun
yakamoz urbam/kefen
sallanan deniz/bendeniz
her halde tabut/kefen/ben
kefen tabut bendeniz
dýþým ben içim de ben
ben’e den den
deniz tabutum
yakamozum kefen
malum resim ben
resmen den den

þiir benim deðil mi
andým geldi cinim
giz lambam dedim
çýkýnca sevindim
cinden ömür döllenip
çoðalayým istedim
o’ysa azraile özenip
eksil yaþamdan dedi
cini’mi özgür kýldým
topraðýn çaðrýsý dedim
üzülen yarýna eksildim.



Müjdat Eraslan
balaban Kent Þairleri.