Sarýkýzýn Makamýndan dönüþ yolu üzerinde Kaz daðlarýnýn baðrýndan fýþkýran kaynak suyunun çevresinde mola verdik. Kumanyalarýmýzý; Edremit Belediyesi çalýþanlarý daðýtýrken, iþtahlarýmýz daha da kabarmýþtý. Her birimiz sýraya girip birbirinden lezzetli yiyecekleri hazýr tepsilerde alýp, daðýldýk ormanýn içine…

Ormanda kumanyalarýmýzý büyük bir iþtahla yemiþ, kuþ sesleri eþliðinde mis gibi doðal oksijeni solumuþtuk. En güzeli ise doðanýn bu muhteþem mekanýnda, çam aðaçlarýnýn gölgesinde gönül dostlarýmýzla söyleþmiþtik. Her birinin yüzünde oksijenin etkisi olan saðlýklý ve neþeli gülüþlerini görmek beni son derece mutlu ediyor ve pozitif enerji alýyordum.

Yarým saatlik yemek molamýz sonrasý bizi getiren otobüslere binip Kaz daðlarýnýn virajlý mýcýr dökülmüþ yolundan iniþe geçtik. Çýkýþta sazýyla, sözüyle duygularýmýza seslenen þair Þaban Aktaþ bu kez suskundu. Onun bu suskunluðu hayra alametti. Þair gördüklerini ve duyumsadýklarýný duygu havuzunda eliyor oradan da belleðine aktarýyordu.

Mehmet Seviþ þairim ise yol boyunca özlediðimiz muhabbeti yaptýk ama tadý damaðýmda kaldý. Yýllarýn birikimi ve aný aktarýmlarý kýsa saatlerimize bir kum saati gibi akarken gün akþama Kaz daðlarýnýn batýsýnda kavuþmak üzereyken, kaldýðýmýz Edremit Otel’ine a varmýþtýk.
Sahilde Sarýkýz heykelinin tam karþýsýndaydý, konakladýðýmýz otel. Edremit Belediyesi Baþkaný, rahat etmemiz için elinden gelen her þeyi yapmýþtý, fazlasýyla. Yediðimiz üç öðün yemek ve içtiðimiz çayýn dahi parasý cebimizden çýkmýyordu.

Odayý iki gönül dostu ile paylaþmaktaydým. Biri Edebiyat Galerisi Net’in yöneticisi Ayþe Akdoðan diðeri Eskiþehir’den gelen ADD’nin Baþkaný Fatma Ader Hanýmefendiydi. Akþam yemeðine kadar odamýza dinlenmek için çýktýk.
Üç bayan iyi anlaþmýþ ve sohbetlerimiz arasýnda kahkahalarýmýz da tutamýyorduk. Kah þiirler okuyor kah Sarýkýz hakkýnda bilgiler aktarýyorduk birbirimize.

Yataða uzandýðýmda karnýmýn aðrýsý ve baþýmýn dönmesi geçiyordu. Aðrýmý ve çektiðim sýkýntýmý hem oda arkadaþlarýma hem gönül dostlarýma hissettirmemek için zorlanýyordum. Beni en çok hüzünlendiren, üç þey olmuþtu.

Birinci; dost sandýðým ve ameliyat öncesi sonrasý varlýðýný yanýmdan esirgemeyen bir bayan arkadaþýmýn kiþisel hýrsý yüzünden dostluðumuzun sekteye uðramasý… Ýkincisi; Sarýkýz makamýna yaklaþtýðým halde gidemeyiþim…Üçüncüsü ise; otelde kaldýðýmýzýn ilk gecesi sahilde ateþ yakýlmýþ, sazý ile kendi bestelerini okumuþ gönüldaþýmýz olan þair Aktaþ’ý dinleyememem olmuþtu.

Belediye Baþkanýmýz Av. Tuncay Kýlýç Bey’in 15 Aðustos gecesi Ülkü Tepesinde, verdiði güzel bir yemekte yine bizi þaþýrtarak sürpriz yapmýþtý. Edremit’in tüm evlerinden göz kýrpan ýþýklar geceye ateþ böcekleri gibi yansýmaktaydý. Bir yandan site yöneticimiz sað olsun her bir gönül dostumuzun fotoðraflarýný çekerken, bir yandan da yarýný düþünmekteydim. Yine kasýklarýma yerleþen o acýyý duyumsayýp, gecenin sessizliðini bozan davul zurna sesinden uzaklaþmak istedim.

Program sýk sýk deðiþiyor ve benim son anda haberim oluyordu. Dost sandýðým o sarýþýn bayan beni bu etkinliðin dýþýna itmek ister gibi aþýrý enerji vermekteydi. Zaman zaman yanýma gelip birkaç kýrýcý söz söyleyip, gözlerindeki aþýrý kiþisel hýrsýný yansýtýyor, beni incitiyordu.

Bu incinmiþ halimi de maskeleyip, konuklarý huzursuz etmemek için zorlanýrken, aðrýlarým ve mide bulantýlarým daha da artmaktaydý. Kadýnýn hiç anlayýþý kalmamýþtý. Oysa ameliyat öncesi nasýl etrafýmda dost kiþiliðinde, pervane olmuþtu. Þimdiki hali ile uzaktan yakýndan ilgisi yoktu. Çýkarlar insanlarý nasýl da farklý kýlýyormuþ. Mevlana Hazretlerinin öðrencisi ile konuþmasý aklýma gelmiþti.
“Hocam þu iki sokak köpeði ne güzel dostça sarýlmýþ ýsýnmaktalar kýþ günü, insanlar da böyle sarýlsalar ne güzel olur, kavga olmaz, dostluk ve sevgi yaþanýr…” diye söyleyince Mevlana gülümsemiþ öðrencisine;
“O iki köpeðin arasýna bir kemik at bakalým ne olur?” diye…
Aklýma bir alay sorular doluþmaktaydý...
Ya bizim aramýza ne atýldý? Benim bildiðim "dostluk" çýkarsýz olmalýydý. Aramýzdaki çýkar neydi?

Peki ne oldu da bu sarýþýn bayan birden bire deðiþmiþ, bizans kulisleri ile ve düþmanca tutumlar sergilemekten sakýnmamýþtý? Aklýma mitoloji kahramanlarý gelmiþti. Sarýkýz þiirimi yazarken bol bol okumuþ, þiirimin temasýna uygun düþsün istiyordum.

On iki Tanrýlar daðý mitolojideki adý ÝDA olan bu daðlarda; yaþamýþ üç kraliçenin adý aklýma gelirken belleðimden, baþ Tanrý Zeus'un bu iki tanrýça arasýnda hakemlik yaptýðý üç karekteri düþünmeye baþlamýþtým.

Artemisin hýrsý ve öfkesi, Hera'nýn kýskançlýðý ve Aphrodite'nin güzelliði...

Ne demiþti Nietzche;

"Birinin kendisini baþka birine açmasý ihanetin kapýlarýný açar. Hiçkimsenin bir þeyi sýrf baþka birisi için yapmadýðýný göreceksiniz. Ýnsanýn bütün eylemler kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendine hizmettir, bütün sevgisi kendini sevmesindendir."

Ben bu düþüncelerle oyalarken belleðimi, bir anda adýmýn anons edildiðini duyunca bulunduðum ana gelmiþtim. O sarýþýn dost sandýðým bayan kýsa bir konuþma yapmam için davet etmiþti. Bu konuþmaya önceden hazýrlýklý deðildim, sekiz dakikalýk konuþmam yarýnki etkinlikle sýnýrlýydý, bu þaþkýnlýk halime de içten içe gülümseyen sarýþýn bayana içerlemiþtim.
Öyle ya, neden sýk sýk program keyfe keder deðiþiyordu ve neden önceden elimize verilen programa hiç uyulmuyordu? Ben bu düþüncelerle sahneye yürüdüm ve mikrofonda kýsa bir "hoþgeldiniz" konuþmasý yapýp, yerime oturdum. Ýçimdeki öfkeler gittikçe kabarýyordu.

Her an bir “tusunami” fýrtýnasý çýkacak diye de kaygýlar taþýyordum.Gelen 60 konuða "iki bayan sürtüþmesi gibi bir krizi yaþatacaðýmýz" endiþeleri ise mideme “keskin býçak” darbeleri gibi saplanýyorken, ister istemez oluþan öfkemi de bastýrmaya çalýþýyordum...Dýþarý yansýtmamak için nezaket gülüþlerimin ardýna saklanýp, kendimi sakin olmaya zorluyordum.Onun abartýlý kahkahalarýna daha fazla dayanamadým ve gecenin ayazýna atmýþtým kendimi.


Ýþte bu ruh haleti içindeyken Ülkü Tepedeki Atatürk Heykelini bir süre izledim. Dev heykel ýþýklandýrýlmýþ tepeden Edremit’e bakmaktaydý. Ýçimden “Nasýl baþardýn 18 milyon insaný bir arada, tek bir ülküde birleþtirmeyi, nasýl baþardýn çaðdaþ bir Türkiye’yi karanlýktan aydýnlýða taþýmayý?” diye düþünürken, site yöneticimiz Ayþe Haným yanýma gelmiþti:

-Emine Haným, iyi misiniz?

Ona gülümsedim, benim için hep endiþeleniyor ve yalnýz býrakmýyordu. Nasýl unuturum bu þirin kýzýmýzýn sevecen gülüþlerini. Roller deðiþmiþti; sanki o anne ben kýzý rolünü üstlenmiþtik.

-“Yarýný düþünüyorum, bir de Atatürk Heykelini izliyorum. Türkiye’nin en büyük heykeli. Baþkan Tuncay Kýlýç yaptýrmýþ. Baksana ne heybetli durmakta…”

Ayþe Hanýmla yarýn gerçekleþecek þiir etkinliði ve site üyeleri hakkýnda konuþtuk. Bol bol gecenin rengini ve Edremit'in tepeden fotoðraflarýný çektik.

Yemek salonundan hala davul zurna sesleri ile insanlarýn keyifli gülüþleri Aðustos böceklerinin seslerini bastýrmaktaydý.


Emine Piþiren/Bursa

23.11.2009

Devam Edecek