Bir köyde, gece yaðan yaðmurdan nasibini alan toprak, günesin kendini göstermesi ile silkinmeye baþlýyor. Toprak kokusu, nane ve gübre kokusuna karýþýyor. Vakit çok erken olmasýna raðmen, güneþ oldukça mert davranýyor. Köyün etrafýný çeviren buðday baþaklarý tarlalarýn uçsuz bucaksýz görüntüsüne renk katýyor. Sarý rengin bütün tonlarý nazlý gelin gibi salýnýyor. Küçük bir dað, maðrur edasýyla kocaman bir ovaya bekçilik ediyor. Dað ovaya, ova köye ev sahipliði görevi yapýyor. Büyük þehirde bir binaya sýðdýrýlan haneler burada küçük bir alana kolaylýkla sýðabiliyor. Çoðu bakýmsýz olan evler, her türlü zorluða direnen bir insan edasý çiziyor. Köyde bulunan cami artik cemaat bulmakta zorlanýyor. Namaz vakitleri birkaç çift ayaða, sadece bastonlar eslik ediyor. Köyün ortasýndan geçen dere çoktan kurumuþ. Deðirmenin altýndan geçen çay ise çok kirlenmiþ olmasýna raðmen hala tasarcasýna akýyor.

Bir evde, sabah erkenden herkes uyanýyor, sýra ile bütün isler yapýlýyor. Sütleri alýnan inekler, hemen köy sürüsüne katýlýyor. Duvar kenarýnda açan gül arsýz. Etrafýnda bülbül gene feryat ediyor. Kümesten çýkan küçük civcivler, evdeki telaþa aldýrmaksýzýn kanatlarýný çýrpýyor. Bir anne kazýn yavrularý arasýnda yavru ördek de var, anne kaz yavru ördeðe bakmýyor, istemiyor sanki. Aþhanede bilirkiþiler çoktan ise koyulmuþ bile. Tandýr odasýnda bu güne özel piþen ekmekler gelecek konuklar için desteleniyor. Boyunlarýna kýrmýzý kurdele baðlý iki koç, olacaklardan habersiz bir kösede bekliyor. Kýnalý olan koç, yerinde durmuyor sürekli ipini çekiþtiriyor. Diðeri ise daha sakin davranýyor. Ýkisi de bir sevincin parçasý olduklarýndan habersiz öylece bakýyorlar. Evde düðün ve bayram evine yakýþýr bir telaþ olduðu hemen anlaþýlýyor.

Bütün köyün gözü bu gün bu evde.

Bir genç kýz, iri kara gözleriyle gelinliðine bakýyor. Gözleri ýsýl ýsýl parlýyor. Ýçi gülmesine raðmen kirpikler hafif nemli. Evde yaþanan sevinç, nemli kirpiklere bakýnca kýsa bir an gölgeleniveriyor. Utandýkça baþýný öne eðiyor. Yanaðýndaki kýzarýklýk gamzelerine doluveriyor. Gördüðü en güzel düþü yasýyor. Kalbi heyecan içinde, kýpýrdadýkça elleri titremeye baþlýyor. Elindeki çiçek demeti bahar kokuyor. Davulun sesini dýþarýda deðil de içinde hissediyor sanki.

Bir annenin yüreði sevinçten ikiye ayrýlýyor. Bir yani düðün, bir yani hasret. Bir yani gurur, bir yani özlem. Çatlamýþ ellerini koyacak yer bulamýyor. Kuzusu vatani beklerken o vatani içinde taþýyor. Yüreðine vatanini sýðdýrabiliyor ama özlemini sýðdýramýyor. Bir yanaðýndan sevinç, diðerinden hüzün akýyor. Beyaz saçlarýný, toplayýp beyaz tülbendin içine yerleþtiriyor. Yüzü tertemiz, bir yani aydýnlýk, diðer yani gölgeli. Dudaklarý sürekli kýmýldýyor.
Bir adam ilerlemiþ yaþýnýn verdiði olgunlukla titreyen elleri tutuyor, onu teselli ediyor. Gözleri ile “birkaç gün sonra hasretin dinecek sabreyle” diyor.

Davul ile zurnanýn sesi köyde yankýlanýyor. Derede oyun oynayan çocuksu sesler arada bir çekilen halaya karýþýyor. Yüzlerde sevincin her rengini görmek mümkün. Gökyüzünde küçük bulutlar bile berrak. Küçük bulut kümeleri masmavi gökyüzünden hiç etkilenmemiþe benziyor. Düðün alayý ile birlikte hareket eder gibi gökyüzünde gezinip duruyor. Kuþlar yere kadar alçalýp tekrar gökyüzüne doðru süzülerek kanat çýrpýyor. Geçen saatler vuslata bir adim yaklaþtýrýyor. Davul ile zurna sesi heyecana tercüman oluyor...

Bir anda bir ambulansýn sireni, sadece davulun sesini deðil, köyün bile nefesini kesiyor. Köye aniden giren yeþil renkli arabalarý kimsenin gözü görmüyor. Ambulans saniyeler sonra düðünün ortasýna giriyor. Gökyüzü yavaþ yavas kararmaya baþlýyor. Kuþlar bir anda izini kaybettiriyor. Sonsuzluða doðru kanat çýrpan kýnalý kuþlar.. Sonsuzluðun da sonunu hatýrlatýr gibi uçan kuþlar.. Gökyüzü, sanki bekaya göç için hazýrlanmaya baþlýyor. Güneþ hemen bulut ardýna saklanýyor. Isýsýný, ýþýðýný bir anda çekiyor. Bütün bulutlarý üzerine örtüyor. Grinin bütün tonlarý katmer katmer olup, her yani sessizce kaplýyor. Acý, bir anda düðünün ortasýna düþüyor. Kekik kokusu kayboluyor. Davulun tokmaðý indiði gibi kalýyor, zurnanýn sesi çýkmýyor. Bir anne, beyaz saçlarýný yolmaya baþlýyor. Bir adam dizlerini dövüyor, daha hiçbir þey duymadan. Yeþil arabadan inen gözler kýrmýzý. Kollarý þefkatle sarýlýveriyor anne ile adama. Bir anne beyaz tülbendini arýyor, metanetle. Bir adamýn dizlerinde derman, kalmýyor dövünmeyi býrakýyor. Bir anne kaz, yavru ördeði yavrularý arasýna alýyor. Kýnalý bir koç ipini çözüp kaçmayý baþarýyor. Çocuklarýn masum gözyaþý dereye akýyor. Yere düsen çiçek demetini eziyor kör ayaklar.

Beyaz gelinlik üzerine duvak örtülüyor. Gri bulutlar gamzelere doluveriyor. Örgülü saçlar çözülüp, aþaðý iniyor. Duvak altýnda görünen gözlerdeki ýþýltý sönüyor. Günesin kýzýllýðý bulutlarýn ardýndan çýkýp, gözlere yerleþiyor.

Her bir bulut gam yüklü. Bir gelin sýký örülmüþ saçýný þuursuzca çözmeye baþlýyor. Evladýný kaybeden annenin matemi, gökyüzünü sarýyor. Feryat ediyor ama hiç sesi çýkmýyor. Topraðý eline alýp sessizce savuruyor. Gökyüzünde bulutlar aðlamaya baþlýyor. Güneþ bile korkuyor, bütün bulutlarý üzerine çekip tamamen kayboluyor. Bir eve bir ateþ düþüyor, öyle bir ateþ ki ateþin bile cani yanýyor. Öyle bir ateþ ki ne sönecek gibi ne acýsý dinecek gibi.

Kelimeler yüz hatlarýna yerleþiyor tek tek. Gözyaþlarý içe akýp görünmez oluyor. Dil susup göz anlatýyor. Bakýþlar geziniyor yer ile gök arasýnda. Dudaklar kýmýldýyor sürekli.

Ey gonca gül! Bir sabah da sen dinle, bak bülbül nasýl feryat ediyor. Ey bülbül senin feryadýn ne vakit dinecek? Elleri kýnalý gamzeli gelin, kaldýr baþýný, dik tut. Utancýndan kendini saklayan güneþ, kaldýr kara peçeni göster kendini. Siz kara bulutlar, bahtýnýz da kara deðil ya! Daðilin artik. Gözleri boþluða bakan anne, bak, yavru ördeði kanatlarý altýna almýþ anne kaz. Sar sarmala diðer çocuklarý “yavrum” diye. Bahar çiçekleri salsýn en güzel kokularýný etrafa. Gökyüzünde kaybolan kuþlar, çýkýn ortaya, kanatlarýnýzý çýrpýn, hem de sevinçle çýrpýn, bakin, cennette bir fidan yeniden yeþeriyor. Binlerce masum fidan arasýnda, bir fidan daha yeþeriyor.