Bir kýsýr döngüdesin...
Sahi sen hep kaçak mý güreþirsin?!


Ya insanlar gibi konuþacaksýn, ya da hayvanlar gibi susacaksýn... Zamaným yok... Aslýnda senin de benimle yüzleþecek yüzün yok... Çünkü sen korkaksýn, gürültü kalabalýðý yapan bir korkak...
Senin zamanýn çok eski defterleri karýþtýrýr durursun, baþka çaren yok.... Keza hastalýklý beynin hep sana acý verecek... Yine zavallý insanlar gibi baþkalarýný suçlayacaksýn... Güdecek davalarýnda çok senin... Zira sen baþlýca bir sorunsun... Ýçinin çirkinliði dýþýna vurmuþ, tabii bilhassa kalbine... Annen seninle iftihar etmeli!

Akýl tasýnýn kapaðý ne zaman açýlýrsa gel! Yerim belli... Üstelik senin kadar çýkmýyor sesim... Yeri gelir yerli yerinde konuþurum... Yüz yüze! Satýr aralarýna gizlemem söyleyeceklerimi... Tafsilata da girmem öyle... Geleceksin konuþacaðým.... Sense, susacaksýn... Karþýma geçtiðin de ufalacaksýn!. Ne zaman istersen gel! Kapým açýk... ... Üstelik adresim belli... Gel derim baþka birþey demem!

Hazýmsýzlýk sorunu yaþýyorsun belli... Besbelli... Ama hazmetmek için önce yutmak gerekiyor... Bir ara geldiðin de bunu da sana anlatýrým... Sorunum olmayacak kadar küçüksün, ama bu kez sana bir iyilik yaptým ve seni yücelttim... Bana müteþekkir borçlusun!

Halbuki sonuç çok basit... Denildiði kadar varsýn? Yani hiçsin! Yaslarsýn sýrtýný, kimin kayýðýna binsen onun küreðini çekersin... Üstelik ayný laflarla ayrý ayrý tenlere bulanýrsýn, midecisin... Nedendir bu yaþanananlar? Bilmezsin... Ne yazýk ki geliþmemiþ beynin sana gerçekleri gösteremez ki görmekte istemezsin... Acizsin! Bir de acizliðinin arkasýna sýðýnýrsýn... Ne diye gece gündüz beni düþünür durursun... Yine gel derim baþka da birþey demem!

ve sen,
Çýkacaksýn karþýma su-sa-cak-sýn...



Merve Mutlu