Aþk...
Midye kabuklarýnýn rahminde beslenen,
Dünyanýn büsbütün
canhýraþ hüzünlerine
göz kýrpan bir ahbap selamý
ve bir anne þefkâtiyle,
Tadýldýðýnda ise bilinçli bir sarhoþluk veren,
Gezgin dalgalarýn avý,
bir inci tanesi...
Sevilene yakýcý bir ýslaklýk boyunda
yahut
parlak bir yakamoz araladýðýnda rastlarsýn.
Rastlayamazsan þayet,
Keder küflü seslenmelerin
yankýsýz bu derinlikte
boðazýna bir býçak gibi deðerse geri,
Ölgün,
aðýr kayalar açarlarsa sana kollarýný
en saðlam üslupla büzerek alýnlarýndaki ciddi çizgileri,
Ve düþerse bir yýldýz
arþýn ebedi saçlarýndan
denizin kaygan tarlasýna,
Ýþte o vakit sor Tanrý'ya:
Aþkýn cennet elleri,
derisinin ardýnda
saklayabilir mi gerçekten,
bir cehennem iskeleti?

Saklayabilirdi..

Bir solgun asýr biriktirdim vedanýn ardýndan,
satýlýksýz;
elimde kalan
antika inancýmýn kafesinde.
Daha çok
akrebin kabuklu sýrtýný sývazladým ki;
O ilerledikçe,
sen bana gerileyesin.. (diye)
Ve bu koyu kederli sensizlikte
-Sen hep maviydin ya sevgilim!-
Ekþimiþ kahve hatýralarý paslanýrken dilimde,
-Gölgelerin, çehreni gizleyen siyahlýðýna inat!-
Gözlerinin ilizyonunu
bir iðne ve bir iplik ile
diktim lime lime..
Kaþlarýný,
gecenin en titrek anlarýndan koparýp,
Burnunu
çiçeklerin taç yapraklarýndan yaptým.
Fakat...
Fakat dudaklarýn...
Bulamadým hiçbir mahlûkatta
Dudaklarýnýn can veren cansýzlýðýný.
Öpüþlerde
bir ateþ gibi çatýrdayýþýný
Kýrmýzýlýðýndan damlayan gök kuþaðýný,
Ve akarken suyu boðazýma
göksel bir nefes taþýyýþýný.
Tanrý,
dudaklarýnýn bir benzerini
yahut zerresini
hiç yaratmamýþ olmalý(ydý)

-Bayat bir nektar tadýnda o hatýra
hala
gerdamýnýn düðümlenen suskusunda.-

Ve irili ufaklý þiirler
þýrýngaladým
kalemimin ses tellerine.
Ancak
Ne benim soluðum kalmýþtý
'Dön!' diye ünlemeye
Ne de
kalemimin mürekkebi
Seni,
benli bir aþk masalýnda iþlemeye...

Sen
gitmiþtin ya geri dönmemek üzere..
ben
Gözlerimi kapamýþtým
bir daha uyanmamak üzere...