Dünyaya þiþenin dibinden bakanlar için, hayat zannedildiðinden daha da karmaþýktýr. Zihninin karanlýk kýsmýna perde çekmeyi baþaran tüm insanlarýn aksine, dibi görülen her þiþe bir ýþýk hüzmesi olur, karanlýkta saklanmayý tercih eden bir fikri aydýnlatýr, aydýnlanan fikirler duygularla birleþir, duygularsa gecenin yeni piþmanlýklarýnýn zemini olurlar. Þiþenin esaretinden kurtulan sývý, çektiði çilenin bedelini ödetmeye kararlýdýr. Keyifli sarhoþluklarý temiz zihinlere hediye edenler ise kendi zihinlerinin özgürleþmesine seyirci kalýr ve çaresizlikle bu özgürlüðün beraberinde getirdiði acýlara katlanýrlar.

     Oysaki hayat bundan çok daha basit olmalý. Þiþenin dibini görebilen herkesin özgürlüðüne kucak açmasý, itaat etmesi gereken tek özne olan zihnini serbest býrakmasý gerekir. Keþfetmek için çabalayýp duranlar, kaybolmanýn müthiþ hazzýný henüz tadamadýklarý için sürekli acý çekerler. Günün doðuþuna hayran olanlar ayný þekilde gün batýmýný da büyük bir keyifle izlerler. Güneþe bile ihanet ederler. Bütün sevgi sözcükleri gündüz vakti kulaklara fýsýldanýrken, geceleri seviþir insanlar. Sözler gündüze aittir, gerçekler ise geceye. Ýçki de gece içilir genelde. Zihnin karanlýk tarafý, gecenin karanlýðýný hissettiði anda yerinde duramaz, bir an önce ortaya çýkmak ister. Onu engelleyebilecek tek þey ise gündüzden kalan kýrýntýlardýr.

     Topraklarýna daha önce hiç adýmýný atmadýðýn, sokaklarýný ne bir filmde ne de bir fotoðraf karesinde gördüðün bir þehirde, amaçsýzca dolaþman, gece olmasýný beklemen ve kaybolman lazým bazen. Bunun için ayaklarýný da kullanabilirsin, zihnini de. Hiç kimsenin yaþamadýðý sokaklar yaratýp, o sokaklarda çýðlýklar atarak koþabilirsin. Arkandan baðýracak kimsenin olmamasý ve gidecek hiçbir yerinin olmamasý gerek. Yalnýz olduðunu kendine ispat etmen ve yalnýzlýðýnýn sana bir armaðan olduðunu kabul etmen gerek. Sosyal bir varlýk olduðunu söyleyenlere siktiri çekip, bir kurt adam misali, geceleri “yalnýz adam”a dönüþmelisin. Ýþte o zaman, belki de aradýðýn cevaplarý bulursun. Tabi hala soru sormaktan vazgeçmediysen.

     Sorularýn, cevaplardan daha önemli olduðunu söyleyen filozoflarý siktir et. Hiçbir soru cevabý olmadan bir anlam taþýmaz. Sen cevaplarý daha önce kimsenin aramadýðý yerde, kendi zihninin kuytu köþelerinde arayacaksýn. Gündüzleri insan, geceleri ise “yalnýz adam” olacaksýn. Tüm insanlarýn neyi aradýklarýný öðrenecek ve onun dýþýndakileri arayacaksýn. Daha önce sorulmamýþ sorularýn cevaplarýný.

     Sana alkolün ve uyuþturucunun zararlý olduðunu söyleyenlere inanma. Onlar, kendi zihinleriyle yüzleþmekten korkan, gerçek zehrin hayatýn kendisi olduðunu bilmeyenler. Sen ise hayat denen zehri içmeyi reddeden, gerçeðin, sana sunulanýn tam tersi olduðunu bilensin.

Þimdi kapat gözlerini. Önce yaþadýðýn yerden baþla nefret etmeye, daha sonra en son gördüðün yüzü hatýrla ve ondan da nefret et. Sevdiklerinden aslýnda ne kadar da çok nefret ettiðini düþün. Düþündükçe yalnýz kalacak ve en son kendinden nefret edeceksin. Bundan sonra kimseyi sevemeyecek ve kimseden nefret edemeyeceksin. Hiç mutlu olmayacaksýn ancak mutluluðu aramayacaksýn da.

Sen seçilmiþ olansýn. Ýnsan denen baþarýsýzlýktan kurtulacak, hayat tarafýndan düzülenlere inat, hayatý düzecek olansýn. Tanrý bile yarattýðý “þey”in önünde eðilecek ve yenilgiyi hazmedemeyip intihar edecek. O gün geldiðinde sana deli diyenler, deliliði yeniden tanýmlamak zorunda kalacaklar.