Ey yaðmur damlasý ne anlatýrsýn bana
Biliyorsun ki kanamadým halimi býrakmayan hicrana
Hasretim olan namütenahi sevdaya ve kalbimi hüzne açan girdaba
Ne söyleye bilirim ki þimdi ben sana, sen kanatlandýn uçuyorsun sürurla


Rüzgâr kalbimde öyle sayfalar yazýyor
Âlemlerin serencamýndan dem vurarak aþka uzanýyor
Topraðýn baðrýndan umut fýþkýrýyor, sabýrda kanaatten bahsediyor
Dem sevdayla kuþanýyor, zihnim hissiyatýmdan feragat dileyerek inliyor


Ey kalbim ne dersin, artýk hasretsin
Ezelden ebede giden sessizliðin renginde yelpazesin
Nefesin emanetinde biçaresin, þerefin vadelin dirliðinde ne fakirsin
Kulluk cenahýnda, irade babýnda, tercihlerin serabýnda çok inleyeceksin


Yüreðim yangýnlýðýnda þimdi sessiz
Çare adýna her ne varsa kefilsiz ve edebiyle de halsiz
Dil bizar, halimi bilmem ki kim anlar, intizar eden yüreði kimler anar
Dolaþtýðým ýssýz sokaklar ve karanlýklar girdabýnda yaþayan aciz soluklar


Nefes ölümün penceresini resmeder
Nazar ettiðim ölümlü sayfalar, halimde sancý kesp eder
Kalbim ikliminde inþirah diler ve ruhum pervazlarýnda kimi yâd eder
Ey vakit sinemde demsin, hissiyatýmla açýlan sayfalarda neleri anlatýrsýn


Ey zan, bir bak ezan neden bahseder
Felahýn hazzýndan söz eder, tefekkür için daveti önceler
Göçenleri yâd eder ve hikâyelerden ayetler eþliðinde kime ne söyler
Zamanýn vurgunlarýndan bihaberleþen ey kader, artýk niteliðin sesini ver


Ey aþk sensiz sabah olmuyor bilirim
Dilim konuþsa da kalbimin bizarlýðýndan kime söz ederim
Heceler dirliðinde kelimelerim anlaþýlamýyor iþte kime hak vermeyeyim
En iyisi yine halimde sessizliðime meyledeyim ve niyazým ey hak diyeyim


Sen nasýl istersen öyle gör ne deyim
Hayýrlar içinde türap ol kalbi selamýmla refakat edeyim
Niyazýn kadrinde anlamlaþalým isterim ve kalbi fakirliðimi itiraf eðlerim
Selametler dilerim, düþünmek için hamiyetin eþiðinde bilgimle yüzleþirim




Mustafa CÝLASUN