Umut ektiði tarlalar kuruduðunda, ölesiye susuzluk çeker insan. Hayat çoðu zaman seyrini ve hýzýný deðiþtirmeyen bir Doðu Ekspresi trenine benzer: Usul, gürültülü, yavaþ… Ölüme doðru akýp gittiðini düþünürüz zamanýn; ta ki o gelene kadar.

O diyorum. Adýný söylemekten korkuyorum nedense. Dudaklarým kanar, yüreðim sýzlar sanýyorum. Sonra usulca, biri içimden dilimden çalmasýn diye fýsýldýyorum. ‘Aþk’

Benim odama benziyor aþk: Daðýnýk, düzensiz, sýcak, davetkâr, yalnýz… Ama en çok yaðmura benzetiyorum onu. Ansýzýn düþmesini, kaçamayýþýmý, açtýðým þemsiyelere raðmen ýslanmamý. Hýnzýr bir çocuk gibi yýkýveriyor, domino taþlarýndan yaptýðým kalbimi.
Ben kumdan kaleler yapýyorum, kumsallara, çocuk oluyorum. Sürükleyip götürüyor aþk kumdan kalelerimi.

Tren hýzlanýyor günler sonra, yavaþlýyor aniden. Raydan çýkacakmýþ gibi geliyor bana. Tatlý bir yorgunluk çöküyor üzerime. Geceleyin uyumadan önceki kurduðum hayallerin baþýna ekliyorum artýk aþký. Daðýlsa da kalbim, aklým. Sanki daha bir tadýný alýyorum hayatýn. Ýçimdeki yýkýntýnýn kýrýklarýndan usulca yeþeren umutlarý sahipleniyorum. Yaðmur diyorum varsýn yaðsýn, þemsiyesiz çýkýyorum sokaklara. Bir kale daha yapýlýr diyorum kumdan, çocuk olunur yine. Yeniden usul usul yerleþtirilir diyorum kalbimin domino taþlarý.

Umut diyorum aþk; emek. O girince kapýdan yani aþkýn bir bedene bürünmüþ hali. Koyunca masama yüzünü, ellerini. Gözlerindeki çocuðu oturtunca yanýmýza, onu daha bir çok seviyorum. Yürürken kaldýrýmlar da onun bedeninin sesini dinlemeyi seviyorum. Her uðurlayýþým da onu ‘kendine iyi bak’lar saçýyorum sokaklara.

Sonra bir gün yaðmur yaðýyor. Bardaktan boþanýrcasýna. Þemsiyesiz çýkýyorum sokaða. Onu arayýp, sevdiðimi söylemem lazým artýk bugün. Hýzlýca yürüyorum cadde de sonra birden bir þemsiye çekiyor dikkatimi. Karþý kaldýrýmda yürüyen bir çift. Onu görüyorum yani aþkýn bir bedene bürünmüþ halini. Yanýnda biri var þemsiyenin altýn da ýslanmadan, birbirlerine sarýlarak yürüyorlar…

Ben ýslanýyorum, ben mi aðlýyorum yaðmur mu bilmiyorum. Titriyor bedenimin her zerresi. Tren geliyor aklýma. Seyri ve hýzý deðiþmemiþ sýðýnaðým. Koþuyorum istasyona doðru. Uzaktan görüyorum trenimi. Yavaþ yavaþ gidiyor…Ben yetiþemiyorum.