Anadolunun soðuðu bir baþkadýr, hele Sivas'ýn soðuðu bambaþka. Ýnsanýn her yanýný titretir. Diþlerin birbirine vurur. Donduðunu sanýrsýn ta ki kar yaðana kadar...

Pencereyi araladý, dýþarýya baktý. Lapa lapa kar yaðýyordu. Saate baktý ,þaþýrdý. Sabahýn bu saatin de nasýl da uyanmýþtý. Güldü kendine. Masanýn üzerin de duran kitaplarý gördü. Acaba dedi içinden okula gitsem mi bugün? Üzerini giyin di. Paltosunu aldý, bir tane defter sýkýþtýrdý koltuðunun altýna. Tam kapýdan çýkarken fotoðraf makinasýný gördü yataðýnýn yanýn da almaktan vazgeçti. Botlarý kara batmýþ, güçlükle yürüyordu.

Ýlçe merkezindeki okul duraðýna varmasý için 1kmlik bir yokuþu aþmasý gerekiyordu. Hayli yorulmuþtu. Yanaklarý al aldý. Güçlükle týrmanmýþtý yokuþu, dizlerine kadar kar dolmuþtu pantalonu. Durak karþýdan görünüyordu. Adýmlarý hýzlanmýþtý. Otobüs duraðýna yaklaþtýkça , siyah bir karartýyý fark ediyor uzaktan ne olduðunu anlayamýyordu. Birden Yusuf'u fark etti. Bedeni bükülmüþ baþý öne eðik duvara yaslanmýþ duruyordu. Bir an durdu. Fotoðraf makinem yaným da olsaydý diye düþündü. Yaðan kar ,yusufun yarým bedeni. Yusufun duvara çizilmiþ yamuk bir kalbin tam ortasýnda kalan yamuk bedeni. Hayatýmýn karesi diye fýsýldadý. Yusuf' u herkes tanýrdý. Dizlerinin altý yoktu. Kimse tam olarak bilmezdi bacaklarýnýn niye kesildiðini, niye evin de deðil de sokaklar da paçavralar için de soðuk kýþ günlerin de yattýðýný. Bir hayvana acýr gibi acýrdý insanlar ona. Sonra unutur giderlerdi. Sýradanlaþýrdý Yusuf. Film de dikkat çekmeyen bir figurana dönüþürdü.

Duraktan içeri girdi. Baþka türlü acýdý Yusuf'a .Uzun uzun seyretti Yusuf'u. Hiç hareketsiz bükülmüþ duruyordu. Dokundu bir kaç kez. Uyanmýyordu. Ýçi ürperdi bir an ölmüþ olduðunu düþündü. Yusuf dedi, sonra baðýrdý 'Yusuffffff'. Birden kýmýldadý. Baþýný sanki kopmasýndan korkar gibi çevirdi yüzüne. Sevinmiþti, içini tarif edemediði bir umut kapladý. Yusufa baktý 'Ýyi misin?' Baþýyla onayladý Yusuf.

Öðrencilerden gelen giden yoktu. Yusuf'un yanýna çömelmiþ ,oturuyordu. Ölümü daðýtmak isteyen bir umut gibi düþünüyordu kendini. Yusuf donarsa kýmýldamazsa dokunacak uyandýracaktý ölümü. Ýlçe meydanýn da incin top oynuyordu. Bir den karþýdaki çay ocaðýný fark etti. Çay ocaðýný iþleten yaþlý adam pencereden Yusufla onu seyrediyordu. Doðruldu ayaða kalktý. Çay ocaðýna girdi.


'Dayý günaydýn çayýn olduysa 2 tane çay versene?'
Yaþlý adam : 'Verek evlat, Yusuf'a mý ötekisi de iyi ettin. Korkuyorum donup ölecek bir gün zavallý. '

Çaylarý götürdü, Yusufa seslenip uzattý birini. Elleri titriyor çayý alamýyordu Yusuf. Çayý yanýna koydu. Etraftan karton çalý çýrpý topladý. Yusufun yanýna ateþ yaktý. Ellerini uzattý Yusuf ona bakýp tebessüm etti. Çayýný yudumluyordu. 'Gardaþ bir sigara versene' dedi. Bir sigara çýkardý uzattý Yusuf'a. Yavaþ yavaþ öðrenciler doluþuyordu duraða. Kimi farklý bir mahluk gibi bakýyor Yusuf'a kim hiç aldýrmýyordu. Beklemekten sýkýlmýþtý. Nihayet okula giden servis karþýdan gözüktü. Otobüse binmede önce Yusuf'a baktý. 'Bir isteðin var mý Yusuf' dedi. Yusuf tebessüm etti. Cebimdeki paketi çýkarýp uzattý. Gözleri minnet dolmuþtu Yusuf'un. Otobüse bindi. Arka camdan kaybolup giden duraðý izliyordu.

Kaybolup giden hayatýnýn en güze fotoðraf karesini....Caný bir sigara çekti.