FELAKETÝM

Ani gelen acý fren sesi gibi belirsizdir ölüm
Aniden bulur her birimizi
Ve azraille birlikte alýr götürür bizi biz istemesekte
Ýþte sende öyle ani düþtün yüreðime güzel kýz
Bir suya bakar gibi berrak
Ve yaðmuru bedenimde yaþar gibi ýslatýcýydýn
Gözlerinin içinin gülmesi gibi mutluluktun sen
Asaletinin gizemi gibi derindin sen
Ve gönlüme yaðdýðýn o gün ki gibi
Duru ve sadeydi bakýþlarýn
Ve ben o bakýþlarda görmüþtüm bir çocuk kadar masum olduðunu
Öyle derin bakardýn ki her þeye
Sanki bakýþlarýn benim felaketim olacak gibiydi
Sanki bana baktýðýnda aniden ölecekmiþim gibi gelirdi
Þimdi ise ben gözlerinin öldürücü güzelliði uðruna atlýyorum bir uçurumdan
Bu intiharýn nedenini kimse bilemeyecek olsa da
Gerçek belliydi ve gözlerin felaketim olmuþtu.
Ve bu felaket sürüklemiþti beni ölüme
Ama artýk acýmýyordu ne kalbim ne de bedenim
Sadece yakýcý gözlerini hayal ederek
Býrakmýþtým bedenimi sonsuz bir uçurumdan aþaðýya doðru
Evet sonsuzdu bu uçurum
Çünkü gözlerine bakmak sonsuz etmiþti beni
Ve o sonsuzlukta düþüyordum bilinmez bir yere
Gözlerindeki parýltýyý görerek
Gözlerindeki parýltýyla sonsuz mutluluðu tadarak...