Nasýl geçer Ýstanbul
Nasýl geçer boðazýndan
Ýçinde o kadar aç barýndýrýrken ekmek yüklü gemiler
O gemilere biraz da olsa emek yüklemeyi düþünmedin mi
Hangi vapura binsin ekmek bulamayan emekçi
Karný açsa nasýl doyursun milleti ekmekçi, emekçi
Lafým yalnýz sana deðil, alýnma
Tependeki yedi gözle bana üzgün üzgün bakma
Benimki kýzým sana söylüyorum gelinim sen anla
Varsýn sesimi kimse duymasýn
Ovalarda artýk pamuk bulamayanlarýn kulaklarýný dolarlar týkasýn
Hem çiftçinin sesini duymayan benim sesimi nasýl duysun
Sen boþ ver sýkma canýný söylediklerime
Ama benden de özür dilememi bekleme
Çünkü ben yeterince özürlüyüm
Haksýzlýða boyun eðme özürlüyüm
Sen git seni yaðmalayanlardan özür bekle
Onlar benden de özürlüdür merak etme
Hem kördürler, hem saðýr
Onlarýn özürleri benden de aðýr
Ben haksýzlýða boyun eðme özürlüyüm, onlar haksýzlýðý görme özürlü
Bu özürleri bir o kadar da saðýrlýkla süslü
Beni mazur da görme, istemez
Biraz gözlerin maðdurlarý görsün yeter
Merak etme, onlar senden çok þey istemez
Zira senin halin onlardan da beter
Onlar ister sen vermezsin
Kaç bin tane yüzün nasýl kara bilmezsin
Tencerenin dibi nasýl kara görmezsin
Onu bunu geçtim de
Bu gönül yarasý nasýl geçer Ýstanbul diye sorsam
Seninle karþýlýklý raký sofrasýna otursam
Mavi gözlerinle bön bön bakarsýn ve
Tek kelime bile edemezsin
O yüzden sorulmaya deðmezsin
Boþ ver nasýl geçerse geçsin
Gemiler senden acýlar benden
Elbet bir gün bir gemi de kurtarýr beni
Kurtarýr beni senden
Kurtarýr beni tüm kederimden
Belki de aç karnýmý doyurur
Sen bana, bize bir lokma ekmeði bile çok görürken