Ýnsanlarý anlamak, çözmek o kadar zor ki, onlarla bir þeyleri paylaþmak, yaþamak; çünkü bazen ya anlamak istemezler, ya da gerçekten anlamazlar.
Ama çok çabuk yargýlar ve hemen anýnda akýllarýna ilk gelen þeyi söylerler, aðýzlarýndan çýkana dikkat etmeden. Karþýlarýndakinin ne kadar incinebileceðin düþünmeden.
Hepimiz biraz benciliz belki;ama bazý insanlar var ki býrakýn bencilliði yaþama amaçlarý sadece baþkalarý içindir. Hep kendilerinden insanlar için güzel olan þeyleri vermeye çalýþýrken kendilerini unuturlar. Ama hiçbir zaman baþkalarý tarafýndan anlaþýlmazlar; Çünkü olanlar daima insanlar için çözümsüzdürler ve hiçbir zaman sorunlu olamazlar, onlar sadece etraflarýna mutluluk vermek için vardýrlar ve sürekli olarak gülmeleri gerekir.
Bir gün bir yere geldiklerinde kendilerine bir þey kalmadýðýný görürler ve çevrelerinde kendilerine bir damla huzur, mutluluk ya da cesaret verecek birini ararlar. Ama yoktur! Ya da olanlar bunu ona konduramazlar!
Ýþte onun için insanlara bir þeyler verirken kendinize de biraz bir þeyler ayýrmayý unutmayýn dünler tükendi. Gerçekler geçti bugünleri iyi kötü yaþýyoruz. Ama bu günlerin yarýnlarý da var. Ýyi düþünün yarýn için bir damla umut ayýrýn! Acele edin yarýna ne kaldý ki...
Gün bitiyor.