Eðilip yere, düþen çocukluðumu kaldýrýyorum
Ýrkiliyor yitik hayallerin soðuðunda
Kendimden korkuyorum!

Büyüdükçe, kesiyorum uzayan saçlarýmý
Çünkü her teli bir kâbusa baðlanýyor
Kendimi korkutuyorum!

Kayýp bir ülkenin baðrýnda yanýyor gençliðim
Eðilip, üflüyorum içime dolan hayatýn nefesiyle; fayda etmiyor
Kendimi bir sigaranýn ucunda seyrediyorum!

Büyüdükçe yalnýzlaþýyorum fazlalýklardan silkelenerek
Çünkü yüzüme düþen her göz susturuyor bakýþlarýmý
Utanýyorum!

Ben, bir þiirin eðreti duran son dizesiyim
Suçu þairde mi aramalý, þiirde mi?
Bilmiyorum!