Seherin vurgun þafaðý baþlamýþtý
Ýlk anda akla gelen uzun soluklu umutlar
Ve sineme þevki muþtulayan baharlar
Yýlgýnlýðý ve hatta solgunlaþan umudu býrakma diyor
Düþünmek eðer akla ilk gelense, tefekkürde sesleniyor

Aklým bilgime, tecrübe ibrete yönelerek
Ýrfan sofrasýndan bir hamiyet bekliyor
Gaileler ardý sýra dizilirken nedamet ah çektiriyor
Þayet çile vakarýn sunumuysa hiç durma diyerek
Sabrýn çeþmesinden kana kana ey hak dedirtiyor

Bir zamanlar ve nefesleriyle coþanlar
Aþkýn renklerinde umuda uzanan heyecanlar
Çýplak gömleðin hicranýný hüzünle hikâye ediyor
Cazibeler için koþan kan, anlamýn eþkâline bakýyor
Hani ibret ve ati için sevk edilen kudret diye yanýyor

Ey þevk, niçin kalbin ahvalinden
Ve anlam için dirlikten uzaklaþarak kaçýyorsun
Kime ne anlatýyorsun, sevdasýz bir hayatý sunuyorsun
Aþkýn naþýndan medet umarak sinelerde haz yaþatýyorsun
Hazanla yatýp, baharýn hülyasýnda ufuklara uzanýyorsun

Ah hayatýmýn anlamý hazzý heyecan
Þimdi ne oldu sana, ölünün solgunluðu hüzünde
Kalbim sancýlara gebeliðinde aðýt yakarken zemheride
Ne söylerler, nasýl haberdar ederler vuslatýn inþirahýný
Niçin ihsan çok uzaklarda, ihlas ruhumun hicranýyla uzakta

Neden kaybolmuþluðun girdabýndayým
Yol þayet teranelerin maslahatýnda anlatýlansa
Sýrat niçin kalbi manada halimden çok uzaklara adýmsa
Aþk letafetiyle semanýn feyzinde sancaklaþýyor
Ýradem zafiyetler içinde, zihnimle bedelleþerek eriyor

Mülteci kimliðim hicrete doymuyor
Ne göçtüðüm anlar ve halimde manalaþan zamanlar
Namelerin kokusunda ebedileþiyor ve edep kalbime
Yön vererek, ibretin sahnesinin suretini ifþa ediyor
Ýþte o zaman gönlüm yeis içinde hicrana sevk ediliyor

Ölüm evet evet ölüm mukadderdir bilirim
Lakin niçin kalbi fakirlik içinde sefilliði nefeslenirim
Nerde kaldý umut, korkular içinde yaþamaktansa unut
Vecdin ve azmin refakatinde, niyetin halisliðinde bahar var
Ar, þayet kalbinde yoksa nice libaslar sana dar gelir ey yar




Mustafa CÝLASUN