Yaþamanýn yolu her an býkmadan ölmemeyi seçmektir…
Her seçim bir þeylerden kaçmak demektir…
Bu dünyada anlayabileceðin en önemli þey kendi hayatýnýn sübjektif öyküsüdür…
‘Hayat’tan herkes ayný þeyi anlamsa da kelimesinden ayný þeyi anlar…
Hayat, duyduðun, gördüðün ve dokunduðun her þeydir…
Hayatýnýn seninle oluþan bir anlamý yoktur…
Sen hayatýnýn içindeki bir ‘anlamadan’ baþka bir þey olamazsýn… Hayat seni anlar ama sen uðraþýr durursun…
Ulaþamadýðýn ve ulaþamayacaðýn her þey senin bu hayattaki sýnýrýný oluþturur…
Hayat bazen soðuktur, sýklýkla gerçektir…
Hayatýn tadý, kokusu ve rengi onu yaþayana baðlýdýr…
Hayat bir fýçýya benzer… O fýçýda ne kadar mutlu an biriktirirsen biriktir, fýçý elbet dolar…
Hayat, birden fazla ‘an’dýr…
Senin hayattan anladýðýnla baþkalarýnýn senin hayatýndan anladýðý hiçbir zaman ayný olamaz…
Sen yoksan hayatýn da olmamasý ‘hayat’ýn bir anlamý olmadýðý anlamýna gelmez…
Hayat, sürekli gelip geçer…
Hayat, ekmeðine sürdüðün umuttur…
Hayat, zamandýr…
Güzel kelimedir ‘HAYAT’…