Yýkýk duvarýn dibinde, okuldan gelirken beyaz bir sokak köpeði gördüm. Yanýna yaklaþtýðýmda bana yalanarak kuyruk salladý. Beni görünce ayaða kalktý. O zaman gördüm altýndaki yavrularýný. Biraz sevdim yumuþacýk ve sýcacýktýlar. Beyazlý karalý dört tane yavrusu vardý.

Her gün okuldan gelirken bir ekmek aldým, beyaz köpeðe parçaladým verdim. Daha sonra yanýna üç hafta kadar uðrayamadým. Ve bir gün okuldan gelirken yol kenarýnda ölmüþ bir köpek gördüm. Hemen yanýna koþtum, baktým ki ölen benim beslediðim, hatta beslemeyi ihmal ettiðim sokak köpeðiydi. Ölmüþtü ona bir otomobil çarpmýþ öldürmüþtü. Aklýma birden yavrularý geldi. Daha çok küçüktüler onlar ne yapýyordu acaba? Hemen yýkýk duvarýn dibindeki yavrularýn yanýna koþtum, hiç durmadan nefes nefese yanlarýna vardýðýmda. Yavrular birbirine sýký sýkýya sokulmuþlar, hareketsiz yatýyorlardý. Ýlk önce onlarý uyuyorlar sandým. Elimle dokunduðumda, ufak minicik bedenlerinin soðuk ve cansýz, kaskatý olduðunu gördüm. Bu olayýn birkaç gün etkisinden çýkamadým. Onlarla benim ortak kaderlerimiz vardý.

Aradan üç beþ gün geçmiþti ki. Yetiþtirme yurdunun bahçesindeki bankta güneþli bir günde oturmuþ baþým önümde derin derin düþünüyordum. Bir gölge gelip baþýmýn gölgesine birleþti,
Baþýmý kaldýrýp baktýðýmda bir kadýn karþýmda gözyaþlarýyla bana bakýyor ve titriyordu.

Kadýn titrek ve aðlamaklý bir ses tonuyla bana seslendiðinde. Kaþlarým çatýldý yüzüm kýzardý, içimde her zaman püskürmeye hazýr bir yanardað patladý. Saygý duyduðum canlýlar sýrasýnda en sonda bulunan bu kadýn.

Leþ baþýnda bir parça et koparabilmek için kanat çýrpan, kopardýðý et parçasýný hýzla yuvasýna götürerek kendisi yemeden yavrusunun aðzýna kusmuk olarak boþaltan akbabadan.

Soðuk ve boþ sokaklarda çöp bidonlarýndan küflü ekmek ve bozuk yemeklerden yiyerek beslenen yýkýk duvar dibinde bekleyen yavrularýna tertemiz, bembeyaz, süt olarak emziren sokak köpeðinden.

Laðýmlar da yediði pisliði süte dönüþtüren ve yavrularýný emziren farelerden utanmadan.
“Ben senin annenim” diye karþýma dikelen bu kadýn, daha üç günlükken beni bir bilinmeyene terk edip gitmiþ.

Yumurtasýndan çýkmak üzereyken yavrularýný yememek için yuvasýný terk eden bir yýlandan bile daha az anne olan bu kadýn. Aciz ve savunmasýz, bir parka bir bilinmeyene býrakýp gitmiþti beni.

Ben bir akbabaya, sokak köpeðine, fareye ve bir yýlana anneliðinden dolayý saygý duyarken, “ben senin annenim” diyen bu kadýna saygý duyamam.

Belki tenha bir yerde, üç beþ kuruþa, beþ on dakikalýk zevk için, bilmediðim babamýn ektiði tohumlarýn hasadý olarak olgunlaþan bu bedenimden, bahseden insanlarýn. “Piç” demeleri acýtýrken yüreðimi. Kin ve nefret içinde büyüdüm ben.

Bir akbabaya anne derim. Bir sokak köpeðinin sütünü emerim, ama beni üç günlükken býrakýp giden bu kadýna anne diyemem ben.

Bayram sabahlarýnda bükülen boynumun, öne eðilen baþýmýn okþanmadýðýnda. Aðladýðýmda gözümden akan yaþlarýn silinmediðin de. Acýktýðýmda bir lokma kuru ekmeðin verilmediðinde yanýmda olmayan bu kadýn, anne kelimesini hak etmiyor.

Bu gün karþýmda “ben senin annenim” diye gözyaþý döküyor.

Ben hep aðlýyordum. Gözümden kan misali dökülen yaþlar hiç dinmedi. Beni döven büyük çocuklara karþý acizliðimden aðladým. Acýktýðýmda kuru ekmek alabilmek için yemekhanenin kilitli kapýsýný zorlayýp, açamayýnca soðuk betona oturarak, titreyerek aðladým.
Karanlýk gecelerde çakan þimþeklerden korktuðumda, battaniyemin altýna kývrýlýr battaniyemi koruma kalkaným var diye sýmsýký üstümden kapatýr ve gözyaþlarý içinde nefessiz kalýp aðladým.

Hasta yataðýmda bir yudum su beklerken aðladým. Maaþlý çalýþan bakýcý kadýnlara anne özlemiyle sýrnaþýp, anne þefkati aradýðým için yüzüme yediðim tokatlarda aðladým. Suç iþlediðimde, korkumdan altýmý ýslattýðýmda, bana vuran kadýna “anne!” dedim aðladým.

Ben yýllarca aðladým on yedi yýldýr aðlýyorum. Þimdi benim karþýma geçip aðlama be kadýn! Ben gözümden akan tuzlu yaþlarý yalayarak hayatta kaldým. Benim yüreðimde anne diye bir sevgi yok! Anne diye bir nefret var. Hadi þimdi kaybol…

Annesini araba çarpan bir sokak köpeðinin yavrularý nasýl yýkýk bir duvar dibinde açlýktan öldüyse. Ýþte benimde anneye olan açlýðýmdan, bir duvar dibinde öldü duygularým…

Hadi! Olmadýðýn hayatýmdan çýk git. Ben annemi öldürdüm…