ÜÇKAPILARDA ÇAY ÝÇMEK


Günümüzde Üçkapýlar denilen M.S. 130 yýlýnda Roma Ýmparatoru Hadrian’ýn Antalya’yý ziyareti onuruna yaptýrýlan Hadrianus Kapýsý yanýndaki asýrlýk çýnarlar, okaliptuslar, akasyalar ve dut aðaçlarý altýnda yaptýrýlan banklardan birinde oturan Selim Bey, kaldýrýmdan inip oturacak yer arayan birini görünce hafifçe yana kaydý, ona yer açtý.
-Buyur, buraya otur çok yorulmuþa benziyorsun.
-Saðol arkadaþ, ekim ayýnda bu ne sýcak böyle.
-Bu sene kýþ geç gelecek galiba.
-Bizim oralara yakýnda kar düþer.
-Nerelisiniz?
-Ýç Anadolu’dan.
Selim Bey üstelemedi. Biraz gelen geçeni seyretti.Yanýna oturan yabancý da ona uydu, ama suskunluðu bozan da o oldu.
-Bu yollarý yapalý çok olmuþ herhalde.
-Nereden anladýnýz?
-Baksana Palmiyeler, hurmalar ne kadar yüksek.
-Doðru bu caddeyi altmýþlý yýllarda yapmýþlar. Karþýdaki tramvay yolu da beþ on yýl öncesine kadar araba yoluydu.
-O yýllarda Antalya’da bu kadar çok araba var mýydý?
-Yoktu elbette, ama her gittiði yerde yollar, köprüler yaptýran, bayýndýrlýk iþlerine çok önem veren vali Haþim Ýþcan, Antalya da görev yaptýðý sýrada bu caddeyi yaptýrmýþ.
-Ýyi etmiþ.
-Evet iyi etmiþ, ama artýk araçlarýn çoðalmasýndan dolayý dar gelen bu yolu yaptýrmak istediðinde þehrin ileri gelenleri karþý çýkmýþlar; Öküzün boynuzunu mu sýðdýracaksýnýz? bu kadar geniþ yola ne gerek var demiþler. Vali yine de kararýndan dönmemiþ.
-Helal olsun. Hiç karýþmasalar belki daha geniþ yaparmýþ, çok da iyi olurmuþ herhalde. Zaten Türkiye’de herkes her þeye burnunu sokup bir çuval inciri berbat eder.
-Ne iþ yapýyorsunuz?
-Emekliyim.
-Memleketinizi tam söylemediniz, bari ne iþ yaptýðýnýzý tam söyleyin, nereden emekli oldunuz?
-Orman Dairesi’nden.
-Buraya gezmeye mi geldiniz?
-Temelli taþýndýk. Biz de Antalyalý olduk.
-Ýyi ettiniz, hoþ geldiniz. Merak ettim, neden geldiniz?
-Benim kýzým Akdeniz Üniversitesini kazandý.
-Hangi bölüm?
-Turizm ve Otelcilik.
-Çok güzel, mezun olduktan sonra burada kolayca iþ bulur.
-Ýnþallah! Antalya güzel memleket biz de taþýnýrýz, hem onu gurbette yalnýz býrakmayýz, hem de emekliliðin tadýný çýkarýrýz diye düþündük.
-Çok güzel.
Bir süre daha sessizlik oldu. Hoþ sessizlik deyince yan yana oturan bu iki kiþi konuþmadýlar, aslýnda þehrin gürültüsü korna sesleri, sürat yapan araçlarýn baðýrmasý, eksozunu açan motorlarýn kulaklarý saðýr eden cýrlamasý turizmin gözbebeði bu þehirde hiç eksik olmuyordu. Suskunluðu yine yabancý bozdu.
-Bir þey sormak istiyorum. Kaç gündür buradayýz. Bir þey dikkatimi çekti. Her yerde her fýrsatta derme çatma dükkânlar açýlmýþ. Hele turistlerin gezeceði yerlerde boþ hiç arsa býrakmamýþlar, ama bu oturduðumuz yer boþ kalmýþ, buraya neden bir dönerci, butik, hediyelik eþya dükkaný açmamýþlar?
-Doðru bir saptama yapmýþsýnýz. Maalesef Antalya’mýza turizm zenginlik getirdiði gibi, derme çatma, plansýz yapýlaþma gibi sorunlarý da beraberinde getirmiþtir. Burasý nasýl olduysa kendini korumuþ, herhalde bu tarihi kapý nedeniyle kimse dokunamamýþ. Biz emekliler, buralarý gezen turistler, oturacak nefes alacak bir gölge arayanlar buraya oturur. Sema kýzýmýzýn yaptýðý güzel çaylarý içerler. Size bir çay ikram edeyim mi?
-Teþekkür ederim, iyi olur.
Selim Bey þöyle bir kafasýný kaldýrýp etrafa bakýndý, elinde içi çay dolu bardaklarýn olduðu tepsiyle dolaþýp, oturanlara çay içer misiniz diye soran, otuz beþ yaþlarýnda kýsa boylu, esmer ince çerçeveli siyah gözlüklü, güler yüzlü Sema adýndaki, sabah erkenden hava kararana kadar her zaman servis yapan kadýna iþaret etti. O hemen Selim Bey’in yanýna geldi. Selim Bey;Bize iki tane çay verir misin? dedi.Ustalaþmýþ elleriyle Sema çaylarý verdi. Afiyet olsun dedikten sonra dönüp gidiyordu ki Selim Bey; Parasýný al dedi. Sema; kesinlikle almam dedi ve hemen uzaklaþtý. Yanýnda oturan adam Selim Bey’e soran gözlerle bakýnca o da anlatmaya baþladý.
-Bu kýzcaðýz, þurada arka sokakta Kaleiçi’nde kocasýnýn atalarýndan kalan tarihi evlerden birinde iki çocuðu, neþeli çalýþkan bir adam olan kocasýyla mutlu bir hayat sürüyordu. Ancak bir Pazartesi akþamý kocasý karþýdaki caminin önünden bu tarafa doðru yaya geçidinden geçerken trafik ýþýklarýný dekor olarak gören, yaya geçitlerini araba yokken geçilsin diye yapýlmýþ olarak düþünen arabalý bir katil tarafýndan ezilerek öldürüldü.
-Vah, vah gerçekten öyle araba kullanýyorlar ki onlara katil demekte haklýsýnýz.
-Bu katil yakalanýp tutuklandý ve dikkatsiz araba kullanýp, kýrmýzý ýþýkta geçmekten bilmem kaç kuruþ para cezasý ve altý ay hapis ile kurtuldu.
-Neden o kadar ucuz kurtuldu?
-Çünkü trafik komisyon raporu karþýdan karþýya yayalara yanan yeþil ýþýkta geçen rahmetliyi de dikkatsiz olduðu için kusurlu buldu.
-Çok ilginç, neden böyle saçma bir karar almýþlar.
-Hatýr þikesi mi desek, rüþvet mi desek bilmiyorum ama bu potansiyel seri katil þimdi trafikte cirit atmaya devam ediyordur.
-Bu kýzcaðýz kocasý ölünce maaþ, tazminat bir þey alamadý mý?
-Ne yazýk ki hayýr. Sosyal olmayan devletimiz Sema Haným’a hiçbir yardýmda bulunamadý, çünkü kocasý iþsiz kalmamak uðruna sigortasýz çalýþýyordu. Kýzcaðýz bir süre yas tuttu ancak okula giden iki çocuðun masraflarý karþýlanmalý, karýnlarý doyurulmalýydý. Biz komþular yardým etmek istedik, ama o bana para vermeyin iþ bulun dedi. Ben de hanýmý alýp ziyaretine gittim. Ona, bak kýzým ben ve benim gibi bir sürü emekli Üçkapýlar’daki banklarda bütün gün oturur, temiz hava alýr, yoldan geçenleri seyreder eðleniriz. Ama canýmýz çay içmek isteyince mecburen gider bir kahve de duman altý oluruz. Gel sana bir tepsi, biraz çay bardaðý alalým. Burada evinde çayýný demle, orada oturan insanlara daðýt, paraný al, geçimini saðla dedim. Bir kaç gün düþündükten sonra bir sabah baktým, elinde tepsi ile çay ister misiniz diye herkese sormaya baþlamýþ. Ben hemen kendime bir tane aldým, ama ne yaptýysam parasýný almadý. Hala da almýyor. Senin çaylarýn benden der, senin sayende benim çocuklarýmýn karný doyuyor der, ama para almaz.
-Çayý da çok güzelmiþ.
-Güzeldir, kaderin bu acý cilvesi, Üçkapýlar’da çay keyfine dönüþmüþtür. Buraya sadece çay içmeye gelenlerde vardýr.
Yabancý çayýný içtikten sonra Selim Bey’e teþekkür edip, ayrýlýrken yarýn çaylar benden diyerek veda etti.