Ýnsanoðlu doðduðu günden öleceði güne kadar daima bir uðraþ içerisindedir. Ýnsanýn fiziki geliþme evresi içerisinde (çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaþlýlýk) her daim uðraþtýðý bir iþ vardýr. Zaman akýp gittiði sürece yaþantýsýný devam ettirmek için, kendini mutlu edecek iþlerle uðraþacaktýr. Yaþam devam ettiði sürece ulaþýlan her hedeften sonra yeni bir hedef ortaya çýkacaktýr. Kiþinin yaþýna, cinsiyetine yaþadýðý yöreye, akli durumuna göre deðiþen istekleri olacaktýr. Örneðin çocuklarýn ilk istekleri karýnlarýný doyurmak ve oyun oynamaktýr. Daha ileri bir yaþtaki insan için ise, iyi bir iþ sahibi olmak, daha sonra evlenmek, arabasýný almak evini almak v.b. gibi uzayýp gidecektir hedefler. Ancak insanoðlunun ihtiyaçlarý sýnýrsýz ömrü ise sýnýrlýdýr. Bu sýnýrlý ömür içerisinde bu ihtiyaçlarý temin etmede tek bir gaye vardýr. Mutlu olmak. Bütün hedeflerin sonunda varýlmak istenen gaye tektir. Varýlmak istenen tek kapý vardýr mutluluk. Hedeflere ulaþýlamadýðý zaman ise huzursuzluk mutsuzluk olur. Yaþam süresince de bu hedeflerin bir çoðu gerçekleþmez. Çünkü yaratýlýþ gereði her insana özgü bir kapasite vardýr. Ýnsanýn bu kapasiteyi aþmasý mümkün deðildir. Bir insan ayný anda yüzlerce meziyete vasýflara nail olamaz. Ancak sahip olduðu birkaç vasýf ile yaþantýsýn devam ettirebilir. Bir kiþi ayný anda, hem doktor hem terzi hem berber hem hakim v.b. olamaz. Bu da ilahi bir kanun gereðidir. Adý saný nevi ne olursa olsun bütün çabalar mutlu olmak için sarf edilir. Hedefe ulaþýlamadýðý zaman hüzün olacaðý gibi, bazý hedeflere ulaþmakla da mutluluk olamaz. Mutlu olmak herkesin hedefinde iken günümüzde gerek bireyler gerekse toplumlar mutsuz bir yaþantý sürmeye devam etmektedir. Aslýnda mutluluk denilen anahtar elimizin altýndadýr ama birçoðumuz göremeyiz. Hangi yaþta hangi vasýfta olursak olalým, mutlu olmak istemiyor muyuz? Cevabýmýz evet ise, o halde gerçek mutluluklar için emek sarf etmeliyiz.

Ýnsanlar sahip olduklarý maddiyat büyüklüðü ile deðil, yüreðinde taþýdýklarý sevgi büyüklüðünde mutlu olacaklardýr. Bu ilahi bir kanundur. Çünkü mutluluðun olmasý için sevginin olmasý þarttýr. Ýçinde sevgi yoksa mutluluk kesinlikle yoktur. Kendisini düþünüp kendisi için yaþayanlar asla mutlu olmazlar mutlu etmezler. Gerek kendisiyle gerekse etrafýyla olan münasebetlerinde sürekli bir çatýþma içerisindedirler. Çatýþmanýn kargaþanýn olduðu yerde ise huzurun barýnmasý mümkün deðildir.

Günümüzde ki sevgi üzerine söylenen meþhur sözlerden bir tanesi ‘sev beni, seveyim seni’ sözü olmuþtur. Kulaða hoþ geliyor zannedilse dahi, sevgi konusundaki en büyük yanlýþ düþüncelerden bir tanesidir. Mutlulukta iki taraf vardýr. Seven ve sevilen. ilk önce bizim sevmemiz lazým ki sevilelim. Bu iki vasfýnda olmasý þarttýr.

Sevmeyi ve sevilmeyi öðrenmemiz, yaþamamýz þart. Þu fani dünyada ‘kapýsýndan gevurda geçmez’ sözünü þahsýmýz adýna duymak istemiyorsak kendimizi deðiþtirmemiz þarttýr. Ýnsan sevmek ve sevilmek sayesinde pozitif yönde deðiþecek kendisini geliþtirecektir. Unutmayalým ki sevginin açamayacaðý kapý hemen hemen yok gibidir. Mutluluðu yýkýlýp giden deðerler arasýna dahil etmeyelim. Aksine sevmeyi altýn gibi avuçlarýmýzýn içinde taþýyýp ihtiyacý olana vermeliyiz. Mutluluklarýn en güzellerini yaþamak onlara ulaþmak istiyorsak, emeklerimizi bu yönde harcamalýyýz…

Ýnsaný yücelten sevgidir. Sevgimiz oranýnda yücelir yada kinimiz oranýnda aþaðýlara düþeriz. Mutsuzluk barýndýran düþünceleri cümleleri, hem dilimizden hem de yüreðimizden atmayý öðrenmeliyiz. Baþarmalýyýz ki, insan olmanýn þuuruna varalým. Ýnsan olarak yaþamanýn hazzýna erelim. Yeryüzünde sevmekten daha güzel ne vardýr ki? Ýnsan sevmeden nasýl mutlu olabilir ki? Mutlu olmak için birbirimizi karþýlýksýz saf bir þekilde sevmemiz þarttýr. Ýstenmeden vermesini bilmeli, karþýlýksýz sevmeyi öðrenmeliyiz. Birbirimizi mutlu etmek için çaba sarf etmeliyiz. Unutmayalým ki altýndan daha kýymetli olan, altýný karþýlýksýz baðýþlayandýr.

Yaþamdaki amacýmýz nedir? Mutlu olmak deðil midir? Mutlu olmak istiyorsak eðer önce mutlu etmeyi bilmemiz þart. Ýlk ve en önemli þart budur. Baþka insanlarý mutlu etmek için yaþamak. Bu davranýþlar yapmacýk deðil, içten gelen davranýþlarla olmalýdýr. Ýnsanlara sevginizi belli ediniz. Belli ediniz ki o kiþide size sevgiyle bakýp yaklaþsýn. Ýnsan sevdiðine yaklaþmak korktuðundan uzaklaþmak ister. Kime nasýl yardým edebiliriz bunu düþünüp bu konuda caba harcamalýyýz. Yapacaðýmýz her güzel davranýþ güzel bir söz, bir parça maddi destek hem bizi hem de karþýmýzdaki insaný mutlu edecektir. Ýnsan ne kadar çok sever ne kadar çok mutlu ederse, o kadar sevilir mutlu olur. Bu mutluluk hedefine ulaþmak için gayret etmek þart. Samimi içten sevgiyle bu hedefe varýlabilir. Yoksa kendimizi kandýrmaktan yalandan mutluluða sarýlmaktan baþka bir þey yapmýþ olmayýz. Kuru bir emek ve sonunda mutluluk olmayan bir iþ yapmýþ oluruz. Ne kadar çok emek sarf edersek mutluluðuz da o kadar büyük olacaktýr. Sevin birbiriniz. Sevin…

Deneyin gerçekten de böyle olduðunu göreceksiniz?


11.01.2010