Tükenmiþti bir kere iþte sabýr
Ne kadar dirensem de ve hatta nefesi kesemde
Olmuyordu, sýktýðým yumruklar neden duruyordu, göz alýklaþýyordu
Diþler gýcýrdýyor, bir hal kalmýyor ve huzur öyle çaðýrýyordu ki hiç anlatamam

Oysa ne münakaþalara girmiþtim
Sabrýn zaferiyle þevki kývançla nefeslenmiþtim
Çünkü ben kanaatin dilencisi, hakikatin gözcüsü bir insaný hevestim
Ne hýnç için vardým ve ne de zevkim için serdardým, ancak sade bir adamdým

Varlýk adýna âdemle savaþmadým
Ne kadar takatim varsa edep topraðýný kokladým
Hak ve hukuk namýna ne varsa gasp için vaat edilenleri dýþlamýþtým
Çünkü nihayetinde bir insandým, hatalarla yüzleþen noksandým hiç ayýplamadým

Suçlamak mama fið kalbi unutmak
Hoþgörüyü bir tafra býrakarak hala sevgi ummak
Bizzat rahmetin içinde nefeslenirken, yargýçlýða soyunarak haykýrmak
Halime çok aðýr gelirdi, nihayetinde mühletin yegâne sahibi belliydi ve kimindi

Yaðmur þimdi baþlamýþtý anlatmaya
Ar duvarý sýyrýlan ve kepazelik içinde nefes alana
Þerrin kýskacýnda inleyen zadelere, nisa naifliðinden çýkan o çýlgýnlýða
Ölüm dahi ibret için kifayet etmiyordu ve hala sahnenin perdesini býrakmýyordu

Zapt etmek ve kalbi es geçmek iþi
Kalan nefeslerde resmediliyor rengârenk rezilliði
Afiþe edilen densizliði ve insan kimliðinden azade olan edepsiz halini
Gördükçe ellerimi açýyor ve aðlýyorum, kudretin yegâne sahibinden haz diliyorum

Gökyüzüne uzanan nefesi tazeliyorum
Ve nefes nefese halimin sefilliðini aþkla anýyorum
Kalbin sahibinde ne kadar kalýyorum ve onu hakkýyla anlýyor muyum
Ne gül kokusu ne de lalenin busesi kesmiyor halimi, yoksa aþktan habersiz miyim

Dil þad olsa da artýk ben çok acizim
Ne haddimi bilirim ve ne de melalin dirliðindeyim
Yorgun ve solgun ahvalimle adeta bir yaþayan ölüyüm þimdi neyleyim
Gönlün sayfalarýnda hüzünle güneþlenir ve hicranla baharý sürur içinde nefeslenirim

Hazana bir söz söyleyemem resmim
Ne kadar sukutu yaþasam da artýk diniyor direncim
Ben þimdi ölümle içselliði yaþayan fakirim, umut için sadece dua ederim
Ne zaman vaki olacaðýný elbette ki bilemem ve onun için ibret sahnesini söyleyemem



Mustafa CÝLASUN