Heyecandan yüzümde oluþan kýzarýklýðý fondötenle bile yok edemiyordum. Bu giyip çýkardýðým beþinci kýyafetimdi. Bavulumun üstü, yataðým, yerler her yer çýkarýp attýðým pantolon, etek ve gömleklerle doluydu. Olmuyordu hiçbir þey yakýþmýyordu iþte off off...


Benim için çok önemli bir gündü. Yabancýlarla bir iþ yemeði yiyecektik ve bu iþ benim hayatýmý etkileyecek, deðiþtirecek kariyerime devam etmemi saðlayacak bir iþti. Üstelik taptýðým hocam da bana destek vermek için orada olacaktý ancak bir yandan da beni gözleyecek, konuþmalarýmdan oturup kalkmama kadar her þeye eleþtirel bir gözle de bakacaktý, biliyorum, huyu bu çünkü.


Bir haftadýr Mýsýr'daydýk. Fena sayýlmayan bir otelde kalýyorduk. "Fena sayýlmayan" diyorum çünkü sadece odalarýn olduðu koridor ve yemek kýsmýný keþfedebildim. Bir haftadýr tek yaptýðým yemek için aþaðýya inmek ve çalýþmak için tekrar odama çýkmaktý. Araþtýrmamýzda hiçbir açýk býrakmamak ve mahçup olmamak için sürekli çalýþýyor, Mýsýr þirketlerinden aldýðýmýz raporlarý ve anketleri inceliyordum. Ýþte bugün, yani büyük gün de Mýsýr'ýn en büyük þirketlerinden EMC yetkilileri ile þirket çalýþanlarý üzerinde araþtýrma yapabilmek için görüþecektik.


Yemek salonuna indiðimde hocam masada oturuyordu. Yanýna gittim ve elimdeki tüm raporlarýn, özetlerin içeriklerini kýsaca ve son kez açýkladým. Hocam "tamamdýr hazýrýz, kabul edecekler merak etme. Hem unutma kabul etmeseler bile biz öyle bir araþtýrma yapacak ve öyle bir rapor hediye edeceðiz ki Mýsýr literatürüne, kabul etmedikleri için piþman olacaklar" dedi ve güldü. Beni rahatlatmaya çalýþýyordu, saðolsun. Ve iþte kapýda yetkililer göründü ayaða kalktýk, selamlaþtýk ve yemekle beraber sohbete baþladýk.

... ... ... ...


Saat 3'ü gösteriyordu ve soðuk otel odasýndaki yataðýmda hüngür hüngür aðlýyorum.


Ýþi aldýk, kabul ettiler ve yarýn anketlerimizle þirkette olacaðýz. Araþtýrmamýz tüm hýzýyla hatta hýzýna hýz katarak devam edecek. Elde ettiðimiz bu baþarýdan baþým dumanlý. Kendimde deðilim resmen, "iþte bu iþte bu benim" diye çýðlýk atmak geliyor içimden. Ýþte ben, iþte hayatým boyunca gerçekleþtirmek istediðim bir proje iþte baþarý iþte haz...Kafamdan 3 yýl sonrasý için planlar geçiyor. Bunu da yaparýz, bunu da alýrým, burda da yayýnlanýrsa çalýþma tamamdýr v.s...


Yemeðimiz bitmiþti, misafirlerimizi uðurladýk ve kabul edilmiþ olmanýn verdiði gururla gerine gerine sohbete baþladýk hocamla. Sýrtýma bir el dokundu, irkildim. 'Yaren' dedi. Bu sesi asla unutmam, ismimin bu söyleniþini asla silemem zihnimden. Arkamý dönemiyorum, çakýldým kaldým o omzumdaki elin altýnda. Ýnanmak istemiyorum hayýr olamaz. Bunca seneden sonra, bunca aradan sonra böyle bir günde, bu ülkede, bu otelde, olamaz, olmamalý...


Sizce hayat sizin 40.000 kere 'olamaz, olmamalý' demenizi anlar mý? Sizce hayat her þeyin yolunda gittiði bir anda mutluluktan, gururdan ayaklarýnýzýn yerde olmadýðý bir anda sizi öylece havada býrakýr mý? Sizce hayat yýllar yýllar sonra 'unuttum ya' dediðiniz ilk ve son aþkýnýzý dünyanýn bambaþka bir yerinde yanýnda eþi ile tatile gelmiþ bir þekilde karþýnýza çýkaramaz mý? Peki, siz kabuk baðlamýþ yaranýzýn kabuðunun aniden çekilip, yeniden kanamaya baþlamasý gibi kanamaz mýsýnýz, anýlarla boðuþup nedenlerle savaþmaz mýsýnýz? Hadi diyelim hiçbiri olmadý peki sizce hayatýn oluþturduðu tesadüflere aklýnýz erebilir mi? Benim ki ermiyor...