Düþlerimde geçirdiðim zamaný yazýyorum sana. Yazdýðým zamanlarý anlatýyorum kendime. Soruyorum yaptýðým hatalarý, sadece bir çýrpýda iþlediðim günahlarý anlatýyorum sana, o karanlýk odanýn loþ ýþýðýnda. Seni severken sana yaptýðým yanlýþý sayýklýyorum. Sadece seni severken bile yaptýðým hatalarý bilemiyorum. Görmezden geldiðim ufak þeyleri hep büyütürdüm senin yanýnda. Zaten sen de huyumu bildiðin için hep susardýn. Sadece o gözlerinin güzelliði suskunluðunun nedenini açýklýyordu. Bilmediðim bir þeyler varmýþ gibi hareket ediyorduk sahilin o eþsiz, o muazzam maviliðinde. Mutlu olduðunu bildiðim halde mutluluðunu bile bile çok görüyordum. Görülen o ki seni severken bile kýskanç olduðumu bildiðin halde yine göz yumdun her þeye raðmen. Tadý kaçmýþtý bu bir anlýk birlikteliðin. Kaçan tadýn bile ayrý bir havasý olmuþtu, bedenimde. Yine de mutsuz olduðunu anladým. Ýþte insanlarýn hayatýný anlatan filmi izlerken kaçýnýlmaz bir þekilde kendinize soruyorsunuz, eðer kavþak noktalarýnda bu iki insan baþka türlü davranmýþ olsaydý, hayatlarý da baþka türlü olabilir miydi? Yaþadýðýmýz aþklar hayatlarýmýzý deðiþtiriyor. Yapýlan hatalar da deðiþen hayatý bir kere daha deðiþtiriyordu. Savruluyoruz. Bizi bir eden yüreðimizin o onulmaz ihtirasý ve kaçýnýlmaz þevkidir. Ýnsanlar yüreklerinde sevgiye dair mutluluðu bir çýrpýda kaybedeceklerini sanarlar. Sadece mutluluðu hissetmek ve baþarýnýn en önemli noktasýný bulmaktýr sevgi. Seni sevmek benim için hep bir düþ olmuþtur. Þu an seninle geçirdiðim zamaný yazýyorum rüyamda. Bilmiyorsun sen, benim rüyamda sayýkladýðýmý, sadece hissediyorsun. Her ne kadar da mutluluðu tanýmlayamasam da þu bir gerçektir ki, ben mutluluðu denizlerde, mutluluðu bir kayanýn sertliðinde, mutluluðu o sevinç gözyaþý döken insanda ve hatta mutluluðu çocuk olup ta çocukluðunu yaþayamayan insanda ararým. Aslýnda sözlerimde gerçekçi olamýyorum. Bir masanýn baþýnda düþündüklerimi ve içimden geçen her cümleyi sana aktarmak isterdim. Ama düþüncelerim benim seni düþündüðüm kadar aktarabiliyor. Bilinmez duygular içinde baþladý bu serüvenim, sadece hissedilenlerle yetinilen sözlerdi bunlar. Hatýrlar mýsýn aþkýn o zedeleyici yanýný. Sadece hatýrladýðýn nedenlerle mi yetiniyorsun. Yoksa bugünü nasýl baþladýðýný mý düþünüyorsun. Aslýnda düþündüðün þeyler insanlarýn bir anda baþladýðý ve o monotonda bitiþ verdiði dakikalardýr. Eðer bir gün hayatýma ihtiyacýn olursa gel ve al onu. Zamansýz süreçler sonucu insanlar yitip giden akýbetinin farkýna varmadan hayatlarýný zor olan yanlarla sürdürmektedir. Aslýnda zor olan insanlarýmýz deðil, sadece zor olan ellerinde tuttuklarý görev ve yerine getirilmesi zor olunmayacak kadar adil bir zamandýr. Bir hayatýn onlarca serüveni vardýr. Sadece yaþadýðýmýz bir anlýk ve tebessüm edilesi serüvenlerdir. Yaþamla ölüm arasýnda insanlar ayrým yapamazlar yaþarken ölümden korkarlar, korkarken yaþadýklarýný sanarlar.Bilir misin bir hayatýn kaç dönüþü olduðunu, hiç düþündün mü? Yâda düþündüðün þeylerde hiç yanýldýn mý? Severken sevildiðini veya sevilirken sevmenin acý bir duygu olduðunu hiç sayýkladýn mý? Terk edilme korkusu aðýr basan bir insan için bu sözler çok kýrýcýdýr. Sadece düþünülen þeyleri yargýlýyor insanlar. Düþündükleri þeyler bir celsede yitip giden sözlerdir. Ama yitip gitmeyen ve her zaman yüreðimizde olabilecek bir söz vardýr herkese karþý, o da sevgimizdir. Sevgimizi verirken ve ya sevgimizi birilerine gösterebilmek için onlarca þekle girebiliyoruz. Ama þekle girerken bile sevilmediðimizi hiç düþündün mü? Sadece aþkýn o denli kutsal ve yüreðimde çarpan kalbime dur demek için adeta bir asalak olduðumu düþünmüþtüm. Aþk ve sevgi varmýþ gibi hissettim gönlümde. Bir insanýn sevgisi, bir canlýnýn son dakikada yaþama umutla bakmasý gibi oldu bedenimde.Zordur bir insaný tanýmlamak ve o insanda bulunan özellikleri saymak zordur. Sadece zor olan þeyler bir çýrpýda atýlacakmýþ gibi düþünülen en zor þeylerdir insan için. Geçmiþte yaþanýlan ve kötü biten iliþkiler insanýn daha sonraki aþk hayatýný mutlaka olumsuz etkiliyor. Ýnsan hem kendine hem de karþýdakine güvenini kaybediyor. Ýnsan güven duygusu olmadan iliþki sürdürebilir mi? Elbette sürdüremez. Bir iliþkide insanýn karþýdakine güveni kadar kendine güveni de önemli. Bir gözyaþýn onlarca hatýrý vardýr insanýn yüreðinde. Sadece hayat bir anlýk ölümün eþiðinden dönmek ve bir daha yapmamak þartýyla tövbe etmek gibidir. Zor da olsa yapýlan her hata bedenimizi bir gün daha eskitiyor. Sadece yüreðimiz her ne kadar da olsa eskiyen yamalarý bir çýrpýda dikmeye çalýþsa da artýk faydasý yokmuþ gibi hissedersiniz. Ýnsanlar doðumla ölüm arasýnda yetiþtirilme oranýyla ve yeni neslin akýbetiyle ayaklanýyor.Bir düþ gördüm rüyamda dün gece. Gördüðüm bir takým hayal ürünü, inanamadým ve inanmaya yüz tutmuþ gibi gecenin o karanlýk dakikalarýnda sayýklamaya baþladým. Ýþte insanlar inanýlasý zor olan þeyleri sadece hayal ürünü denilen bir takým akýlla gerçekleþen zihinde toplanan bir düþ seli dediðimiz zamandan çalýnan gerçek sayýlmayan ve gerçek gibi görülse de biz bir rüyadayýz. Sadece inanýlasý gelen þeyler için yaþam vermekteyiz. Ama bizim yaþadýðýmýz trajik olaylarý kendi içimizde büyüterek bir put haline getiriyoruz. Yalnýzým, yalnýzlýk bedenimden kasýklarýma kadar iþliyor. Sadece yalnýz olduðumu anlamadan hareket etmekteyim. Zor olsa da sevgimin seni benim sevgimle sevebilecek nitelikte olmadýðýný hep vurguluyorum. Kendi kendime konuþtuðum günlerde yazýyorum sana, biliyorum beni bir deli olarak görecen ama benim hissettiðim duygularý hissedemediðini ve hissedilen duygularla konuþtuðumu ve düþüncelerimde hep niteleyici olarak hareket ettiðimi belirtmekteyim. Ne kadar üzülsem de biliyorum aþkýn o denli ve o kadar masum olduðunu. Sadece yaþarken ölümün bir anlýk gerçekleþtiði gibi yaþýyorum aþký. Aþk insanýn yüreðinde çarpan deli bir hoyrattýr. Yaþanýlan tüm olaylar vücudumuzun en önemli ve en muktedir yeridir. Biz üzülsek, aðlasak ve hatta dökülen her gözyaþý için bir neden arasak ta bizler karþýdaki insaný severken terk etmeyi hiç bilmiyoruz. Sadece bildiðimiz þey, severken kapýlýyoruz, kapýlýrken kurban oluyoruz. Ama hiç bilmiyoruz, tek bildiðimiz ve düþündüðümüz þey düþüncelerimiz kalbimizin attýðý noktayla kesiþiyor. Bilir misin düþünceni bir kibrit çöpüyle hareket eden insanlarý hiç düþündün mü tepeden. Sadece düþündüðün nedenler seni tek bir çatý altýnda hissettiðin düþünceler mi oldu hep. Yoksa sende mi düþündüðün nedenlerin kurbanýsýn.Ýnsanlar düþündükleri yargýlarý ölçüp tartarak ve aðýzlarýndan çýkan sözleri bir çýrpýda hiç söylenmemiþ gibi kabullenirler. Ýnanmazlar bir þeylerin varlýðýna sadece inandýklarý þeyler insanlarýn bugünü ve yarýn iþleyecekleri kusurlarýný temsil eden niteliklerdir. Yine de bizler varlýðýmýzýn son türüyüz. Gelecek ve geçmiþ için hep düþünerek, yargý oluþturarak, oluþulan yargýdan pay çýkararak ve olayýn gidiþatýný nasýl sonlanacaðýný hiç bilmeden yol alýyoruz. Sadece inandýðýmýz þeylerin payýný çýkarýyoruz, ama inanýlasý zor olan þeylerde baþýmýza gelen en güzel nedenlerdir. Yine de aþk insanýn hem yüreðinde döktüðü gözyaþý, hem de severken terk edilmeyi kabullenemeyen bir gerçektir. Sözlerimizde hep bir yalancý olduðumuz vurgulanýr. Ama bizler kendi benliðimizi oluþturacak karakterdeki genç neslin son kurbanlarýyýz. Tek þey bildiðimiz bir þeyi bilmeden yapmamýzdýr. Bilirken bildiðimizi sanýyoruz. Ama biz halen raflarda yüz tutmuþ ve yýllýklar olarak algýlanan kitaplarýz. Hayat her zaman bir serüvendir. Yaþanýlýr ve insanoðlunun beyninde bir poz vermiþ gibi hafýzasýna kayýt olur. Bizler göreme sekte hissederiz insanlarýn duygularýný. Ýnandýðýmýz bir þeyler bizi ne kadar üzse de bizler yaþamasýný bilmeden topraða gömülen ve kurban olarak nitelenen insanýz. Zoru baþarmak için kalbinin sesini dinle. Dinlerken bile inan her þeye en önemlisi de yaþadýðýn tüm acý ve tatlý olaylara inan. Zor olduðunu düþündüðün þeyler hiçbir zaman zor deðildir.