Adamýn biri dört mevsim dört bucak dolaþmýþ ama aþký bulamamýþ. Demiþ ki en iyisi bir masal kitabý alayým. Almýþ ve bir kütüphaneye gidip okumak istemiþ. Kütüphanede herkesin caný sýkýlýyormuþ, kitaplarsa raflarda çürüyormuþ. Oturmuþ kitabý açmýþ ve satýrlar arasýnda gezmeye baþlamýþ. Hiçbir savaþýn kadýnýn namusu için çýkmadýðýný öðrenmiþ. Kadýn varmasýna varmýþ ama hiçbir aþk adýna yok olmamýþ. Ýnsanlar sevmiþ ve sevilmiþ... Kadýnlar bir erkeðin kollarýnda mum gibi erirken bir baþka erkekle mum ýþýðýnda yemek yemiþ. Velhasýl kelam kitap kelime olmuþ, nokta olmuþ, virgül olmuþ aþký dil sýnýrlarý içinde anlatýr olmuþ. Dile gelmiþ sayfalar ve demiþ ki: Aþk bir attýr kadýnsa avrattýr. Þu dünyada dizginleri elinde tutanlar ata binmiþtir. Gerisi at gibi kiþnemiþtir. Aþk bir süvari savaþý ise iyi binen savaþý kazanmýþtýr. Kaybeden nal toplamýþtýr. Ne diyorsun sen dedi adam. Ýnsan ne ata benzer ne de aþk bir savaþa. Aþk bir dingin göldür ki onda ancak altýn balýklar yüzer. Kadýn ki bir kuðudur boynunu anca aþk büker. Aþk sadakat ister vefa ister. Erkek göl kenarýnda kuðunun aksini izler. Sonra kuðu söze gelir aþýkýn dudaðýnda gezer. Birbirini seven insanlar birbirlerine iyi günde kötü günde beraber olacaklarýna dair söz verirler. Kitap güneþ olur adam yaðmur. Ortada gökkuþaðý rengarenk durur. Kitap der ki ey cancaðýzým dinle hele: Sarý bir diðer sarýya benzemez hiç. Acý acýya benzemez, tatlý tatlýya benzemez. Dünyada ne kadar insan varsa o kadar aþk vardýr. Kimse kimseyi bir baþkasý gibi sevmez. Her yürek ayný duygularý beslemez. Kimi vardýr bir gülüþe hasta olur, günlerce yataktan kalkamaz. Kimi vardýr bir bakýþa deli olur, doktor doktor dolaþýr. Herkes ayný amaç için ayný adýmlarý atmaz. Kimisi yürür, kimisi koþar, kimisi ise geri geri gidip amacýndan sapar. Diyeceðim o ki aþk kitaptan öðrenilmez. Tüm þiirler aþkýn sadece asýný anlatýr. Aþk ne sözdür ne de dudaktýr. Olsa olsa öpüþ olur. Ama bütün aþklar ne yürekte baþlar ne de dudakta. Aþk burunda baþlar, koklaþa koklaþa iki ten üst üste yýðýlýr. Ýþte aþk depremi böyle olur. Dizler çözülür, el ayak birbirine karýþýr. Aþk sarsmadýkça dað daða kavuþur. Bunun adý sadece tutku olur. Adam susar düþünür. Saçlarý bembeyaz olur. Sonra der ki: Ey kitap neden insan birbirini aþkla kandýrýr. Ne büyük alçaklýk bu... Kadýn ve erkek aþk hamurundan birbirine ekmek yoðurur. Karýnlarý doyar ama yürekleri aç kalýr. Aþk insana oysa açlýðý unutturur. Dünyada bu kadar fýrýn varken ve aç gözlü insan varken aþk anca rüyalarda görülür.