Melalim ne vakit þevke kanacaksýn!


Artýk çok aðýr geliyor susmak
Melül nazarlarla kalbi umutlarda baharlaþmak
Hiç deðilse hasretin aþkýnda uyumak ve yanmanýn serabýna dalmak
Ve öylece sevdanýn harýyla buharlaþmak, ne gama ve ne de cana yaslanmak

Ey haz, niçin kayýplarýn adýsýn
Halimde derlenen sezginin tadýsýn ve anlamlýsýn
Bak hicran sinemde, elem kalbimin serinliðinde, özlem aþk vehminde
Gel artýk nerdeysen çýk ta gel, ne lalede kal ve ne de gül ile ruhumda har

Sürura dalmak istiyorum öyle
Þayet yaþamak huzur içinde anlamlaþmak idiyse
Hissiyatýn niçin hazanýn hapsinde, umut tohumu toprakta bereketse
Açtým ellerimi kalbimin sahibine, her ne kadar mahcubiyetim var þevkimde

Ey hüzün biliyorum ki umutsun
Sen sessizliðinde kalbin suhuletinde aþký sukutsun
Bazen nutuksun ve bazen de idrak içinde anlamlaþan esinle kokusun
Korkunun deðil vuslatýn bahtýsýn, sen namý hesabýna mahzunlukta bir þahsýn

Hani gözyaþlarýyla yazýlýr name
Ýþte o vakit hüzün kalple bedelleþerek haz verince
O yar bilse de ve hatta bilmese de, sürur daima kalbimin köþesinde
Dert anlatýlmaz, adresi bellidir, lakin meþveret etmek kalbin inþirah feridir

Deva vesileler bereketinde gizlidir
Ancak ihsan sahibi arifliðiyle ve feragatiyle sevgidir
Niçin gönüller aþk ile sevdaya hasredilir, ecir hakkýn huzurunda erktir
Her kim ezayý ve aþký manayý terennüm ederek þikayetlenmezse bir takvadýr

Lakin bir etrafa bak ihlâs uzakta
Hani bir zamanlar vahdet umut için mefkûre olunca
Yaþamak hazzýn topraðýnda ölümle müþterekliði bulunsa da aþk vakarda
Sen hiç korkma, sabýrdan usanarak vehimlere kapýlma, umut baþaklaþmayýnca

Gitmek, yol emniyetini kestirmektir
Þayet bir yol kaldýysa sýratý müstakim nefesindir
Kalp sahibini yakinen bilir, ruh derinliðin tefekküründe umut için senindir
Kim hikmeti hakkýyla bilir, niçin ölüm diriliþ için rehberdir, aþk kim için meþktir



Mustafa CÝLASUN