Sabahýn hýrçýnlýðýnda koynuna çarpýyordu gece kadýnýn. Arsýzca gülümsedi ve bir gotik arpa süpürgesi edasýnda savurdu saçlarýný rüzgâra. Süpürdükçe arsýzlýðýný arsýz sokaklarda yýkanmalýydý üstüne toz dokunmamalýydý asfaltýnýn. Adý kadýndý, hayata ait bir kadýn diðer bir tabirle hayat kadýný anlamlý. Saçlarýný pislikle yýkamak gibi bir his deðil de pisliðin ta kendisi gibi hissetmek yapýþmýþtýr entarisine.
Devinimi yüksek ve bir o kadar hazsýz yatýþlarý akýyordu ara sýra bacaklarýnýn yumuþak huylu organýndan. Sabaha deðin küfürler ettikçe, kendi anasýna sövüyordu diliyle.
Neden doðurdun beni, yarýðý baltalanasýca. Binlerce sövgü sýralamalarýna dokuyordu dilinin alkollü seviþmelerine. Bir sabah kalktý entarisindeki lastiði koluna dolayýp, tavaný taradý, ardýndan sinek ýsýrdý. Titremedi cüssesi, hazýrlýklýydý ya da ömrü boyunca hazýrlandý. Sinek damarlarýna bir metal sancýsý býrakýp, soðuttu kadýný.