Hani diyorum ki! Bazen uykunuz kaçar birini ararsýnýz yanýnýzda, ama o anda kimse yoktur, yalnýzsýnýzdýr kendi dünyanýzda...
Ýþte diyorum öyle zordur ki aradýðýnda; konuþacak, yalnýzlýðýný paylaþacak kiþiyi bulamamak yanýnda, yada özgürce, sýkýlmadan, korkmadan arayabileceði bir insan, günün hangi zaman diliminde olursa ...
Bazen o insanlar o kadar yakýnýmýzdadýrlar ki, ya göremeyiz, ya da gerçekte böyle insanlarýn varlýðýný kabul etmek istemeyiz! Ama onlar her zaman dinlemeye paylaþmaya koþulsuz olarak hazýrdýrlar.
Ben de isterdim, gerçekten deðer verdiðim insanlarýn gecenin bir yarýsýnda bir sýkýntýyla kendini dýþarý attýðýnda kapýsýný çalabileceði, gönlünü açabileceði, içinden geçenleri yargýlanma korkusu olmadan içten ve samimiyetle, güvenerek anlatabileceði bir dostlarýnýn olduðunu bilselerdi.
Gecenin bir yarýsýnda bile olsa; bir telefon sesi uykumu bölse, sana ihtiyacým var. Yaslanacak bir omuza, sýðýnacak bir dosta ihtiyacým var dese... ve ben bir an bile düþünmeden koþsam ve o anýný onunla yaþasam.
Bütün duygularýný paylaþmaya, sorunlarýna bir yol bulmaya, birlikte aðlamaya ya da belki biraz çýlgýnlýk yapmaya ve sonunda huzur içinde ayrýlarak evlerimize dönüp, yastýklarýmýza koyarken baþlarýmýzý içimizden gelen huzurun rahatlýðýyla gülümsesek.
Belki de; o zaman yeni gelen güne daha bir umutlu, mutlu, huzurlu ve gülerek baþlasak. Kötü mü olurdu. Sevdiklerimizle hemen her þeyi, tereddüt etmeden, yargýlamadan, her an paylaþmaya hazýr olsak, onlarýn mutluluðuyla mutlu olup, üzüntülerinde birlikte aðlasak. Ýþte diyorum inanýn ki o zaman, üzüntü ve sýkýntýlara ayýracak kadar belki de vaktimiz bile olmayacak. Paylaþtýkça zor olan her þey kolay, kederler - mutluluk, hayatýmýz daha renkli ve güzel olacak diyorum. Siz ne dersiniz denemeye deðmez mi?
Bugünden baþlamak için bir engel var mý... ne duruyorsunuz, bir ucundan baþlayýn mutluðu yakalamaya.
Bir ses olsam kulaklarda, bir söz dudaklarda ve bir sevgi kalplerde. Sonsuza dek tükenmemecesine..
Gecenin bir yarýsýnda bile olsa!...