Sustu.

Üþüyordu...

Yavaþ yavaþ kar yaðmaya baþlamýþtý. Dýþarýdaki soðuk içeri kadar girmiþ, yüzlere yerleþmiþti. Fýrtýna öncesi sessizliðin tam tersi, fýrtýna sonrasý bir sessizlik yaþanýyordu. Hiç beklenmedik bir anda esen rüzgâr þiddetini artýrmýþ, kýyýda köþede ne kadar kýrýntý varsa getirip ortaya sermiþti. Her kýrýntý denizden kopup kýyýya vuran dev dalga gibi suratlara çarpmaya baþlamýþtý. Ele alýnan her kýrýntý, dökülen her cümlede kocaman bir yüke dönüþmüþtü, ortak yaþam sonucu ortaya çýkan bu yükü nedense kimse sýrtýna alýp taþýmaya yanaþmýyordu. Sessiz yaþamlarýn ardýnda ne çok çýðlýklar atýlýyormuþ meðer. Gözlerden fýþkýran volkan baðrýnda ne çok lavlarý biriktirmiþ meðer. Bakýþlara yerleþmiþ nefretin her sattý açýða çýkmaya baþlamýþtý. Meðer ne çok kelime birikmiþ taþ yüreklerde. Meðer bir yüz ne çok yüze maske olmuþtu, kocaman sözcükler kapanmak bilmeyen aðýzda dönüp duruyor, dökülen her kelime taþ darbeleri gibi can yakýyordu…

Sustu.

Düþünüyordu...

Uðruna savaþtýðýnýz bir hayatýnýz yoksa uðruna öleceðiniz bir yaþamýnýz da olmamýþ demektir. Anlamý ve deðeri olmayan böyle bir yaþama anlamlar yüklemek hiç de doðru sayýlmazdý. Ýnsanýn hayalleri olmayýnca peþinden gidecek izleri de olmuyor. Sýradanlýklar içinde bir yaþama adým atýnca sessizce söyleyecek tek bir þey kalýyor. “Hayat devam ediyor iþte. Her þeye raðmen hayat devam ediyor.” Bunu tekrarlayýp derin nefesler çekmenin vakti deðildi. Geleceðe dair ipucu vermeyen derin iç geçiriþlerin sebebini bulmak gerekiyordu. Anladým ki insan kendi yaþamýna sahip çýkamadýðýnda birisi onun yaþamýný sahiplenip yaþamaya baþlýyor ve bitirip boþ paketi önüne atýveriyor. Arada bir göðüste biriken taþlaþmýþ kelimeleri söküp atmak gerekiyor. Suskunluða sebep o aðýr kelimeleri… Bir kar tanesi kadar ömrün bir varmýþ bir yok muþlarýndaki boþluklarýn neyle dolacaðýný bilmek gerekir…

Sustu.

Seyrediyordu...

Kar hala yaðýyordu. Yaðmuru taþýmaktan yorulmuþ bulutlar fýrtýnanýn sonunda içinde ne varsa boþaltmaya baþlamýþtý. Saðanak halinde yanaklarýndan aþaðý süzülen damlalara müdahale etmeye niyeti yoktu. Onca fýrtýnadan sonra deniz suyu kýyýya çarpa çarpa sakinleþmiþti. Fýrtýna dinmesine raðmen dalgalar kýyýya köpük taþýmaya devam ediyordu. Kýzgýn aðýzdan çýkan lavlarý söndürmeye kocaman deniz suyu anca yetmiþti. Deniz de bulutlar gibi sakinleþmeye baþlamýþtý. Dalgalar kararsýzca önce çekiliyor sonra ayaðý soðuk suya deðen bir çocuk gibi aniden geri dönerek kýyý ile buluþmasýnýn tadýný çýkarýyordu. Bir kaç tekne iple kýyýya baðlý. Teknelerden biri az önceki fýrtýnada yara almýþ. Teknenin görüntüsü de ayný sakin ama kararsýz deniz dalgasý gibi belirsiz, biraz gidiyor, duruyor, ardýna bakýyor sonra geri dönüyor. Sanki iki arada kalmýþ gibi. Sanki alacaðý her iki karardan da korkuyor gibi. Kazanacaklarýnýn ya da kaybedeceklerinin muhasebesini yapýyor gibi. Artýk beklemenin bir anlamý yok. Artýk karar verme zamaný gelmiþti. Ýpinden kurtulup denizleri görecek, okyanuslara doðru yol alacaktý. Kalýp çürümek yerine aldýðý yarayý sarmaya baþlayacaktý.

Sustu.

Son nokta...

Dönüm noktasý! Baþlangýçlar hükümdarý… Etrafýna bir kez daha dikkatli baktý. Bavulunu açtý. Dolaptan geçmiþini çýkardý, hepsine tek tek baktý. Yaþanmýþlýklarýna dokundu, Hatýrlayamadýklarýný hatýrlamaya, unuttuklarýný anýmsamaya çalýþtý. Buðulu camdaki izleri eliyle siler gibi bütün geçmiþini hiç tereddüt etmeden bir anda sildi. Taþlaþmýþ kelimelerin hepsini söküp attý. Kangren olmuþ sözcükleri kesti. Toparlayamadýðý, söylediði halde bir türlü bitmek bilmeyen bütün cümlelerini tamamlayýverdi. Bir anda çözülmeye baþladý. Sýcaða teslim olmuþ kar tanesi gibi hissetti kendini. Sonra etrafýna ve yataðýn üzerine koyduðu bavuluna dikkatlice bakmaya baþladý, Bavul aldý içine yerleþtirdiði bütün geçmiþini tek tek boþalttý, bavulu aldýðý yere geri koydu. Hiçbir þey almadan odadan çýktý, yürüdü, kapýyý açtý, dýþarý çýktý ve kapýyý kapattý. Geceye yaslanarak, sokak lambasýnýn aydýnlattýðý yolda yürümeye baþladý.


Adsýz