Ýçimizi sýmsýcak saran o güzel duygu,bizi bir kuþ gibi havalarda uçuran serin rüzgar,ruhumuzu kucaklayýp hislerimize giren tertemiz bir rüya, bir masal ,bir þiir gibi çepeçevre etrafýmýzý kuþatan kýsacasý dünyada bize zevk veren o sevinci daima anýmsarým. Nerede buluruz çoðunlukla onu,zira öyle çok ararýz ki , kendimiz de inanmayýz biraz sonra ona kavuþacaðýmýzý…Bazen bir içki kadehinin içindedir,bazen zarif bir el hareketinin arkaya attýðý saçlarýn dalgasýnda,bazen aðaç yapraklarýnýn hýþýrtýsýnda.
Bazý aðaçlar çiçek açar,bazýlarý güzel kokar bu çiçeklerin…Ýçercesine doldurduðumuz ciðerlerimiz sarhoþluktan isyan edebilirler.Karamsarlýðýn piçi,bedbinliðin üvey oðlu, bedbahtlýðýn öz evladý, ta bizi bulana kadar mutluyuzdur yaþama sevincini tadarak....
Yakýþtýramadýk kendimize mutlu olmayý mutlu yaþantýyý. Daima kötümser ve mutsuz kiþi olmak þerefini kimseye býrakmayalým. Ancak o zaman gerçek deðerimize kavuþabilir,açýlan kucaklara kendimizi atabiliriz.Enginlerde dinlenmek istersek sokmazlar bizi oraya,kalleþler topluluðu sarar etrafýmýzý. Esir olmuþuz bir kere ne yaparsýnýz?..


X X X



Süslerinden,takýlarýndan arýnmýþ ,hatta giysilerinden soyunmuþ yaþam,gerçek yaþamýn ta kendisidir.Sevgili yazar ve þairler , lütfen yaþama eklediðiniz yapaylýklarý geri alýr mýsýnýz?