Çoðu kez birçok hadisenin etkisinden kendimizi kurtaramayarak, mutsuz olduðumuz zehabýna kapýlýrýz.Oysa belki de o anýmýz pek o kadar kötümser düþünmeyi gerektirecek ciddiliði taþýmamaktadýr. Ýþlerimizin kontrolünü elimizden kaçýrmak bizi bu yola sürükler. Baþta kendimiz olmak üzere birçok kiþiyi bu bedbin havaya sürükleriz ister istemez. Bu gibi durumlardan kurtulmak için bir kurtarýcý ararýz, halbuki bilmeyiz ki insanýn en iyi ve en güçlü kurtarýcýsý yine kendisidir.

Bunu anlamak biraz da tecrübeyi gerektirmektedir, fakat her tecrübenin bize neye mal olduðunu düþündünüz mü? Þüphesiz ki tecrübeler insana çok þey kazandýrýr, hayat uðraþýnda onu güçlü kýlar; fakat bunun yaný sýra birçok þeyi de beraberinde götürür. O yüzden biz, karþýlaþtýðýmýz çeþitli tehlikeli, üzücü durumlar karþýsýnda, olaylarýn üstüne çýkarak, onlarýn gerçek olduðunu kabul ederek en uygun çözüm yolunu aramalýyýz. Unutmayalým ki kaybettiðimiz her an hayatýmýzýn güzel bir parçasýdýr, mutluluðumuzun yiten ve bir daha geri dönmeyecek olan bir kýsmýdýr.

Ýnsanlar dünyaya geldikleri zaman her türlü ýstýrabý peþinen kabul etmiþ demektirler. Uðraþýlarýný yaparken, hedeflerini belirlerken mümkün olduðu kadar az üzülmeyi ve mümkün olduðu kadar çok mesut anlar geçirmeyi kendilerine gaye edinmelidirler. Arkalarýna dönüp baktýklarý zaman bu güzel yaþamdan hala býkamadýklarýný hissetmelidirler. Arzumuz yeniden birkaç defa daha doðup yaþamak olmalýdýr. Tüm güzellikleri içinde saklayan evrende bir eþi daha bulunmayan bu þirin dünyadaki yaþantýya doyulur mu? Hatýralarýmýzý sakladýðýmýz, saadetimizi içtiðimiz,ruhumuzu sonsuzluklarýnda sarhoþçasýna dolaþtýrdýðýmýz bu dünyanýn deðerini bilmemiz gerekmez mi?

Hani þarkýlarýn dalga dalga yayýldýðý bir deniz,rüyalarýn renklendiði bir bahar , nefeslerin birleþtiði bir çiçek vardý. Hafif hissederdik onlarýn kucaðýnda kendimizi, sevgiyle örerdik tüm anlarýmýzý. Bir ýlýklýk yayýlýrdý benliðimize, her þey çok güzel görünürdü gözümüze,affediciydik, yaðmur bulutlarý kadar sýrýlsýklamdýk sevgimizden. Bir kaya parçasý bile ne kadar etkileyici gelirdi bize; ya çiçek açmýþ bir ilkbahar dalý , nice hislerle doldururdu ruhumuzu. Bacasýndan dumanlar çýkan okyanuslara açýlmak üzere limandan demir alan vapurun arkasýndan el sallayan yine biz deðil miydik?
Her þeyin haram olduðu söylenir bu dünyada ,oysa tanrý kullarýna öylesine helal etmiþ ki nimetlerini...Mukaddes kýlmýþ yaþamayý ve yaþatmasýný bilenleri.......