-Gelmeyeceðini söylemiþtin giderken,ama gene buradasýn.Son görüþmemizden bu yana iki aydan fazla bir zaman geçti.Neler yaptýðýný bilmek isterim.
-Gelmemek için çok direndim,ancak senden baþka bana yardým edebilecek birisini bulamadým.Yani anlayacaðýn gene sana muhtaç oldum.Benim iþlerim hep kötüye gidiyor.Bana muhtaç iken beni sevdiðini söyleyen O kadýn iyileþince deðiþiverdi.Kadýnlarý anlayamaz oldum.
- Bir atasözünde der ki:kadýn gölge gibidir, kendisini takip edenden kaçar, önünden gidenin arkasýndan koþar.
-Doðru,ona olan düþkünlüðümü gösterdikçe ,benden kaçar oldu.Bazen bu aþka da her þeye de lanet ediyorum.
-Aþk kapý çalmaz;ona tüm kapýlar açýktýr. Aþk hem kendisini hem de aþýðý yer bitirir. Aþk bir kalbin bir baþka kalpte gönüllü hapis yatmasýdýr;mahkûmun mahkûmiyetinde hem eza hem de ceza vardýr.Mahkûmiyet süresi ise bir andan onlarca yýla kadar deðiþebilir.Yakýnmayý býrakýp O’nu kendine baðlamanýn yollarýný aramalýsýn.
-Kendimi çaresiz ve yalnýz hissediyorum.
-Yalnýzlýktan kurtulmak için aþýk oluruz,aþýk olduktan sonra ise yalnýzlýðýmýzýn arttýðýný görerek þaþýrýrýz.Rüzgarýn sesini dinle,onun konuþmasýný kendi diline tercüme et.Daðlarýn vefasýzlýðýndan, denizin ihanetinden,aðaçlarýn cilvesinden bahsettiðini göreceksin. Söndürmesini bilmiyorsan,ateþi hiç yakma.
-O da karým gibi bu ara çok konuþur oldu.Bazý laflarý sinirimi bozuyor.Geçen gün o kadar ileri gitti ki ancak suratýna bir tokat atarak susturabildim.
-Kadýnýn dýrdýra baþlamasý kopacak fýrtýnanýn ilk belirtisidir,erkeðin de susmasý ayný tehlikeye iþarettir. Erkekler kadýnlarý önce kravat gibi boyunlarýna takýyorlar yada þapka gibi baþlarýna koyuyorlar;sonra ise ayakkabý gibi ayaklarýna giymeye çalýþýyorlar. Sevdiðin insanda kusur görmeye baþladýðýn anda sevgini de sorgulamaya baþlamýþsýn demektir.
-O’nun isteklerini yapabilmem mümkün deðil;zaten ekonomik yönden zorluklar içerisindeyim.
-Her kadýnýn erkeðinden maddi bazý taleplerinin olmasý çok doðal.Mesela kadýnlar olmasaydý,ayna diye bir nesne de icat edilemezdi.Birçok buluþun gerisinde bir kadýnýn ihtiyaçlarý vardýr.Bu ihtiyaçlarý karþýlamaya çalýþmalýsýn.Nasýl olursa olsun bir iþ bulup çalýþmaya baþlamalýsýn.
-Arýyorum,ama bana uygun bir iþ bulamýyorum.Kendime olan güvenimi de kaybetmek üzereyim.
-Baþarýsýz kimse zorlukla karþýlaþýnca býrakan kiþidir.Baþarýlý kimse ise onun vazgeçtiði noktada çabalarýný ýsrarla sürdüren kiþidir.Tekrar dene,tekrar dene… Asla vazgeçme!
-Endiþeliyim,baþaramayacaðýmdan korkuyorum..Ýþimi kaybetmeme neden olanlara da lanetler yaðdýrýyorum.
-Endiþe baþarýnýn frenidir,ama bozuk bir fren... Baþarýsýzlýklarýmýz bizimdir.Baþkalarýný suçlayarak,bahaneler bularak bunlardan kurtulamayýz. Baþaramam deyip de baþaraný hiç görmedim,ama baþaracaðým deyip de baþaraný çok gördüm.
-Basmakalýp güzel sözlerle gerçek yaþam ayný þey deðil.Sen burada oturduðun yerden her þeye ne güzel çareler öneriyorsun.Benim yerimde sen olsaydýn da seni de görseydik.
- Çuvallar dolusu parayý ve öðüdü bir yere döküp,insanlara “istediðinizi alabilirsiniz” denseydi, çöpçülerin öðüt süpürmekten canlarý çýkardý.Denemekten korkmak bir þey yapmak istememenin mazeretidir. Korkular öðrenmeye dayanýr.Öðrenmeler yaþantýlarýmýzdýr.Yani olumsuz yaþantýlarýn izlerinden baþka bir þey deðildir korkularýmýz. Gerçeklerden korkanlar,bir gün mutlaka kafalarýný onun taþtan kapýsýna vuracaklardýr.Ayrýca her gerilemede bir ilerleme umudu da vardýr.
-Aslýnda bir iþ teklifi aldým.Beyaz eþya ticareti yapan bir firmanýn muhasebe iþi .Eski iþimden daha düþük bir mevki,ama galiba kabul etmek zorundayým.
-Yüksek makamlara çýkmak deðil,orada kalabilmek meseledir.Mutlu bir yaþam süren nice insan bir makamý kabul edince mutluluklarýný da öldürmüþlerdir.Yükseklerde olmanýn nimetleri yaný sýra zorluklarý da vardýr. En önde giden sen olursan arkandakilerin de tüm yükü senin sýrtýna biner.Göðe hýzla yükselen füze,yere de hýzla iner.
-Bir iþe girersem ondan ayrý kalmam gerekecek,hiç deðilse günün belli saatlerinde.O’na öylesine aþýkým ki bir an bile ayrý kalmayý göze alamýyorum.Bu galiba benim ilk ve gerçek aþkým!

-Ýlk aþk narkoz gibidir,çünkü bedenimizin yavaþ yavaþ uyuþtuðunu hissederiz.Her aþýk için kendi aþký en büyüktür.Ýnançlarý en kuvvetli insanlar aþýklardýr;çünkü sevdiklerine kayýtsýz þartsýz inanýrlar.
-Geçen gece karanlýkta balkonda saatlerce el ele oturduk.Hep onu seyrettim,onun harikulade güzelliði beni kendimden geçiriyor.
-Gecenin güzel göstermediði ne var ki!...Sevilen kadýn mý güzeldir,yoksa güzel kadýn mý sevilir? Sorusunu bazen kendine sor. Aþýk olan kadýndan daha güzel bir kadýn yoktur.Aþýk olan erkek ise,en güçlü erkektir.Aþkta sadakat da önemlidir,her iki taraf için.
-Benim aðzýmý arayacaðýna doðrudan sorabilir veya söyleyebilirsin.Evet,O iyileþir iyileþmez beni aldattý.Ýþ aramak için birkaç saatliðine evden ayrýlmýþtým.Döndüðümde dakikalarca zili çalmama raðmen kapý bana açýlmadý.Bir köþede yarým saat kadar evi gözetledim.Apartmandan çýkan bir genç adama camdan el salladýðýný görünce her þeyi anladým.Nasýl ,sevindin mi öðrenince?
-Her þeyi öfkelenmeden de anlatabilirsin.Öfkenin getirisi vardýr,ama götürüsünün yanýnda bir hiçtir.Olanlar seni incitmiþ,gururuna dokunmuþ.Öfke gururdan,gurur da öfkeden beslenir. Bazý yazarlar o kadar yalancýdýr ki,kendi yüzleri deðil ,ama yazýlarý kýzarýr.Þimdi senin de kýzarmýþ sözlerin bazý ifadelerini yalanlýyor.Ondan gene intikam almak ister gibisin.
-Ýntikam peþinde deðilim,çünkü oturup meseleyi tartýþtýk.Bana bir daha olmayacaðý konusunda söz verdi ve ben de O’nu affettim.
- Suçlularýn affýný isteyenler genellikle kendileri de suç iþleme eðiliminde olanlardýr.Bir suçluyu affetmek iþlenecek bin suçu þimdiden kabul etmektir.
-Olanlarý unuttum desem belki daha uygun olurdu.
-Keþke unutabilsen!Bazý kiþiler unutmaktan yakýnýrlar,ama unutmaktan þikayet etmemeli!Ya bazý þeyler hiç unutulmasaydý,o zaman halimiz nice olurdu?
-Benim þimdiki halim gibi olurdu.
- Kendisini aldatmayý beceremeyen,baþkalarýný nasýl aldatacak?Onun için sahtekarlar bu iþin provasýný kendi üzerlerinde yaparlar.Kendin ol,kendin olamadýysan kendini ara;baþkasýnýn maskesini takmak tefeciden faizle para almak gibidir.
-Sana yaranmak yada kendimi iyi birisi gibi göstermek için böyle konuþmuyorum.Çeliþkili de olsa tüm söylediklerim bana aittir.
-Hiçbir insan tek kiþi deðildir.Ne kadar maskesi varsa o kadar kiþidir.Senden ayrýlmamasý için her þeye razý görünüyorsun,hiç olmazsa þimdilik. Bu gün boyun eðenler,yarýn boyun eðdiklerinin boynunu kesmeye adaydýrlar.
-Benim ona yaptýklarýmýn karþýlýðý bu mu olmalýydý?
-. Yaptýðýn iyiliðin karþýlýðý olarak kötülük gördüysen hayýflanma;çünkü nankör nankörlüðünü yapmýþtýr.
-Bazen kötü kaderin bana bu oyunu hazýrladýðýný da düþünüyorum.Mutlu yada mutsuz akýp giden yaþamýmý alt üst eden bu fýrtýnanýn baþka bir nedeni olamaz ki...
-Beceriksizliði,tembelliði,akýlsýzlýðý ve ahmaklýðý kader olarak yorumlamak, sorumluluklarýmýzý yükleyecek yeni bir sýrt bulduðumuza iþarettir. Akýl;hep iyi,güzel,doðru ve yararlý olaný bulmaz,bunlarýn tersi de aklýn ürünüdür.
-Yaþamý anlamayý çok isterdim.Yaþamý sorgulamaya çalýþtým,bula bula kötülük,mutsuzluk ve çirkinlik buldum.
-Yaþamý anladýysan belki çok büyük bir adam olamazsýn,ama en mutlu kiþi olursun. Yaþamýn her aný ayrý bir noktadýr.Ayrýldýðýmýz noktaya hiçbir zaman geri dönemeyeceðiz.Bir sonrakine belki gidebiliriz,ama bir önceki noktaya dönüþ yapmak ne mümkün?Belki de budur yaþamý önemli kýlan.Önceye dönebilseydik yap-bozlarýmýzla yaþamýn da suyunu çýkarýrdýk.Gene de yaþamý anlatmayý deneyebilirsin.
-Yaþamý nasýl anlatabilirim?Gerçek anlamda hiç yaþamadým ki...Zamanla beraber yaþam da akýp gitti.
-Zamanýn ufacýk bir kýrýntýsý yaþamla ilgilidir,oysa biz onun hepsini yaþam olarak algýlama yanlýþlýðýna düþeriz. Yaþam;tekrarý olmayan,bir defa sahnelenen komik bir tiyatro eseridir. Seyrettin, bitti. Gülmediysen kabahat kimin?Baksana gelecek atýný kýrbaçlayarak hýzla geliyor,geçmiþ de atýný kýrbaçlayarak hýzla gidiyor.Yaþamayý bilmeyen ölmeyi de bilemez.Yaþamýn her aný haz doludur;ölümün de öyle...
-Bunlar senin uydurduðun birkaç felsefi zýrvadan baþka bir þey deðil.Yaþam düþünceden ibaret deðildir,öyle olsaydý en iyi düþünenler en rahat yaþayanlar olurdu.
-Düþündüðün kadar varsýn,düþündüðün kadar yaþarsýn;düþüncelerin kadar zenginsin ve düþüncelerin kadar mutlu olabilirsin. Düþüncelerin sözlerinin;sözlerin de eylemlerinin kaynaðýdýr. Her derdin dermanýný önce düþüncende ara,düþüncen sana derman olamýyorsa baþka þeylerden boþa medet umma! Düþünmek çok yorucu bir iþtir;o nedenle de böylesi bir iþi yapmayý isteyen az çýkar.
-Biraz da benden bahsetsek!O’nun ihaneti hiç aklýmdan çýkmýyor.
-Hani O’nu affetmiþtin?
-Öyle dedim ama ,dediðime ben de inanmadým.
-Bir gönüle binlerce yoldan gidilebilirken,sadece bir yoldan çýkýlýr:Ýhanet. Ýhanet eden bir dostun bile affý çok zordur.Yüreðimizi daðlayan aldatýlmýþlýk ateþi bize hiç sönmeyecekmiþ gibi gelir.Ýntikamýn kendisi deðil,düþüncesidir bizi etkileyen.Sen de intikam almak ister gibisin!
-Bir yanda sevgi,diðer yanda aldatýlmýþlýk ve öte yanda da intikam arzusu.Bunlarýn arasýnda gidip geliyorum.Yorulduðumun farkýndayým,ama içimi acýtan þey,asýl beni etkileyendir.Ne olur O’na da bu acýyý tattýrmamý saðla.
-Dönüp dolaþýp ayný yere geldik.Ýlk günkü gibi nefret dolusun,kötülük istiyorsun.O’nun yaþadýklarý sence yetmedi mi?Çok ciddi bir kaza geçirdi,annesini kaybetti.Daha kötüsü ne olabilir ki?
-Senin de hangi tarafta durduðun belli deðil.Bir gün etrafa kötülükler saçýyorsun,bir baþka gün ise iyilik meleði gibi öðütler veriyorsun.
-Hiç kimse herkesi memnun yada mutlu edebileceðini düþünmesin!Tabii çýlgýn yada aptal deðilse... Ýyi’nin en iyi tanýmýný yapan en iyi insan demek deðildir.Þu anda çok öfkelisin,böyle olman gayet doðal.Kendinin dýþýna çýkarak olaylara bakmaya çalýþsan.Mesela öfkelenirken kendini bir aynada seyret,sonra da öfken geçince aynadaki görüntünü hatýrla.Çok güleceksin!
-Her þeyi affedebilirim,mutluluðumu çalan hariç...Beni bir ahmak yerine koydu,belki de gerçekten öyleyim.
-Çelmelere raðmen gidebiliyorsan,yürüyorsun demektir. Sorunsuz bir mutluluk da mutsuzluktur. Ahmaklar olmasaydý,hata yapýnca neye yada kime bakýp teselli bulacaktýk!Ahmaklar hatalarýmýzýn silgisidir...
-Ne güzel teselli veriyorsun!Ahmaklýðýmý da onayladýn!
-Hep kendimizi arar dururuz,bulduðumuzda ise hayal kýrýklýðýna uðrarýz. Çünkü hayalimizde yarattýðýmýz kendimiz ile bulunan arasýnda daðlar kadar fark vardýr. Kusurlarýný söyleyenlere kýzacaðýn yerde onlarý dinle!Saydýklarý kusurlar arasýnda iftira varsa,konuþmasýnýn sonunda onlarý yüzüne vurursun. Eleþtirilmekten korkanlar,eleþtirmeyi de bilmezler. Üzülme,her problem bir tanedir;ama o problemin birçok çözümü vardýr.
-Beni bana anlatma,çünkü beni en iyi ben bilirim.Baþkasý ise sadece bildiðini sanýr.Ben sevgi ve aþk istiyorum,onlarý elde edemezsem kötülük ve intikam peþine düþüyorum.Tanrý’ya çok yalvardým,artýk o da beni umursamýyor.
-Eðer bir þeyin gerçekten olmasýný Tanrýdan dilersen,o þey mutlaka gerçekleþir.Diledin ve olmadýysa, ya zamaný ya da kalbini kontrol et! Sevilmeyi isteyenler en çok sevilmeme ihtimali olanlardýr. Mutsuz insanlar bir mýknatýs gibi birbirlerini çekerler.Ýkinizin de birbirinizi bulmanýzýn nedeni mutsuzluklarýnýz olsa gerek.
-Söylediklerine katýlmýyorum,çünkü ben onun yanýnda iken çoðunlukla mutluyum.Hatta bazen ne kadar mutlu olduðumu tüm insanlara haykýrmak istiyorum
-Mutlu olduklarýný anlatanlara inanmam,çünkü gerçek mutluluk anlatýlmaz,sadece yaþanýr. Mutluluk bir fren deðil,gazdýr.O nedenle mutlu olunca durulmaz,yeni mutluluklar aranmaya baþlanýr. Ne kadar çok mutlu olursan,o kadar da çok onu çalmak için etrafýnda hýrsýz toplaþýr.
-Uzun yýllar çocuk esirgeme kurumlarýnda yaþamak zorunda kaldým.Þefkat ve korunma duygularýndan yoksundum.O yurttan öteki yurda defalarca yer deðiþtirdim.Orada yapýlan haksýzlýklarý,atýlan dayaklarý,zorla uygulanmak istenen disiplin kurallarýný hatýrladýkça çýldýracak gibi oluyorum.Sanýyorum ki gene birileri beni yakalayacak ve o hapishane gibi yere kapatacak.
-Anlaþýlan oralarla ilgili çok olumsuz anýn var.Bazýlarýný anlatmak ister misin?
-Hangisi anlatayým ki...
-Mesela bir hýrsýzlýk olayý vardý yaþadýðýn.
-Bir arkadaþýn para ve eþyalarý çalýnmýþtý da suçu bana atmýþlardý.Onu mu?
-Evet,ama doðrusunu...Çünkü olay,senin söylediðin gibi olmamýþtý.Yalan söylemekten bir türlü vazgeçemiyorsun.
-Tamam,doðrusunu anlatayým.Yurttaki bazý arkadaþlarýn kendilerini ziyarete gelen yakýnlarý olduðu için durumlarý benden iyiydi.Akrabalarý ufak tefek hediyeler getirdikleri gibi üç-beþ harçlýk da verirlerdi onlara.Beni ne arayan ne de soran vardý.Onlardan bir tanesinin bir miktar parasýný ve kalemlerini çaldým.Çocuk bu yüzden ortalýðý ayaða kaldýrdý.Yakalanacaðýmý anlayýnca kalemleri bir baþka arkadaþýn dolabýnýn içine attým.Paralar bende kaldý,çünkü onlarý saklamak daha kolaydý.Nöbetçi öðretmen hepimizi aþaðýdaki salona dizdi,kendisi yukarý çýkýp dolaplarýmýzý aradý.Çalýnan kalemleri bulunca o arkadaþýmýza hepimizin gözü önünde bir meydan dayaðý çekti.
-Baþkasýna iftira etmek,seni etkilemedi mi,vicdanen rahatsýzlýk duymadýn mý?
-Hayýr,kendimi kurtarabildiðim için sevindim bile.
-Yetiþtirme yurdunda ne iþin var,oraya neden gittin?
-On bir yaþýndaydým.Bir gece cama vuran yaðmurun çýkardýðý sesle uyandým.Bir kamçý gibi çarpýyordu cama.Gök yarýlýrcasýna gümbürdüyordu.Rüzgarýn uðultusu da korkunçtu.Yataðýmda doðrulup oturdum,tir tir titriyordum.Anneme seslenmek istedim,ama kýzacaðýndan çekindim.Biraz ses çýkarmadan öylece bekledim.Derken annemin çýðlýðýný iþittim.Onun da gök gürültüsünden korktuðunu düþündüm.Çýðlýðý baðrýþmalar izledi.Yataktan aceleyle aþaðý indim,odanýn içi karanlýk olduðundan bir þey göremiyordum.Karanlýkta ayaðýmý bir cisme çarptým,çok acýttý;ama gene de odamýn kapýsýna yöneldim.El yordamýyla kapýnýn kolunu buldum,dýþarý çýktým.Yatak odasýndan ýþýk ve sesler geliyordu.Yatak odasýnýn kapýsýný açmaya çalýþtým,beceremedim.Galiba kilitliydi.Annemin “Yapma,yapma!Sana her þeyi anlatacaðým!” dediðini duydum.Bunlar ayný zamanda onun son sözleriydi.Bir tabanca sesi ile kendimi yere attým.Tabanca bir daha patladý,bir daha...Baðýrmak istiyordum,ama sesim çýkmýyordu.Aslýnda ne olduðunun da tam bilincinde deðildim o sýra.Derken kapý açýldý,babam hýþýmla dýþarý çýktý.”Baba!” diyebildim ancak.O ise beni eliyle itip hýzla oradan uzaklaþtý.Annem yataðýn üzerinde kýmýldamadan yatýyordu.Bir damla bile kan görmedim.Uyuyor gibiydi.Yanýna yaklaþtým.Öldüðü düþüncesi aklýma gelince duraladým.Biraz sonra da evin içi insan doldu.Sonuçta ben de kendimi bir yetiþtirme yurdunda buldum.
-Yaþadýklarýnýn seni etkilememesi mümkün deðil.
-Ýlk defa bir insan ölüsü görmüþtüm ve o da annemdi.O güne kadar babamla aralarýnda ciddi bir tartýþmaya bile tanýk olmamýþtým.Zaten birbirleriyle pek fazla konuþmazlardý.Babam iþten gelince yemekten sonra ya gazete okur ya da televizyon izlerdi.Annem ise mutfakta veya baþka bir odada kendisine yapacak bir iþ bulurdu,adeta babamla birlikte bulunmaktan kaçýnýr gibiydi.Olayýn nedeni olarak ihanet gösterildi,ancak bunun doðru olup olmadýðýný bilemiyorum.
-Senin de ihanete karþý gösterdiðin aþýrý tepkinin altýnda bu olay yatmasýn?
-Olabilir.O gece hep benimle beraber.Düþünmediðim,hatýrlamadýðým gün yok.
-Acýlar kolay unutulur;kiþi canlandýrmasa...
-Ölüm bana korku vermiyor,onu istemiyorum da.Artýk ona karþý kayýtsýz kalabiliyorum.
-Her an evrende milyarlarca doðum ve ölüm oluyor.Bunlarýn hangisinin farkýndayýz,yada bunlardan hangisi bizi ilgilendiriyor? Dünün büyük adamlarý,güzel hatunlarý bu günün sadece bir avuç topraðý ve kaldýysa birkaç tane de kemiðidir.Bu dünyaya gelirken getirdiklerine ve bu dünyadan giderken götürdüklerine bir bak!
-Ölümü sorgulamak istemiyorum,sorgulasam da anlayabileceðimi sanmýyorum.Tek endiþem O’nsuz ölmek.
-Bize acý veren ölümün kendisi deðil de tek baþýmýza ölecek olmamýzdýr. Bir insanýn yaþamdan bekledikleri ne kadar çoksa ömrü de o kadar uzun olur.Yapacaðý iþi olanýn ölmeye zamaný yoktur.Ama bir gün o anýn içinde buluveririz kendimizi: Meyve olgunlaþtýðýna sevinsin mi üzülsün mü?Artýk daldan ve aðaçtan ayrýlmak zamaný gelmiþtir.Bu günlük de bu kadar.Sana güle güle...