Öylece salýnýyordu. Kaç saat olmuþtu birini görmeyeli? Saati de çalýþmýyordu ki baksýn. Zaman neyi gösteriyordu acaba?

---Uyansan ne olacak ki, mantýklý açýklamalarýmla beynimi çatlatacaksýn.Yok suþi yiyormuþuz,yok güneþin sefasýný sürüyormuþuz. Ýyi tarafýndan bakmanýn bilgelik olduðunu sanan zavallýlardan olman ne acý… Hep gýcýk oldum sana zaten, ilkokulda bile.

---Heh, personel müdürü Emin Bey, kel Emin. Bakar mýsýn bana? Kime diyorum ben, duymazlýktan gel bakalým, burnun hep havada oldu zaten. Yüksekten uçma… Böyle patrona da sizin gibiler lazým zaten!

---Of! Sýkýldým, yeter ki ses olsun. Kalk Aziz , uyan. Uyansana, kaç saattir uyukluyorsun.

Aziz’in uykusu çok hafif olmasýna raðmen, þirkette sýkýcý toplantý aralarýnda ya da bahar serinliðinde bir aðacýn altýnda kolayca þekerleme yapabilir. Onu ilk kez görseniz kesinlikle nasýl birisi olduðunu anlayabilirsiniz.

Geniþ alnýna uzunlamasýna yerleþmiþ stresleri, gözlerinin altýndaki yaþanmýþlýklarý ile paralel ve iri dudaklarýnýn üstü himayeci bir býyýkla örtülüdür. Aziz’in ,þakaðýndaki her zaman þiþkin damarý , anjiyo olurken bile kaybetmediði tebessümü ile birleþtiðinde çevresindekilere reddedilmesi imkansýz bir güven duygusu verir.

***Uyandým, görüyorsun iþte, baðýrma lütfen. Gerçekten saat kaç oldu?

---Nerden bilebilirim ki Aziz? Ne görüyordun rüyanda da durmadan gülümsüyordun? Yine kýz kardeþine bakýcýyý dövmemesi gerektiðini mi anlatýyordun? Yoksa parasýný borsada kaybeden kuzenini bir kez daha mý kurtarýyordun bataktan?

***Yeter, sus.Yapma þu soðuk þakalarý artýk. Ýyice acýkmýþým,bir þey yedin mi?

---Yok, karþý ki restorandan sipariþ ettim, getirecekler.

***Anlaþýldý. Sana bir þeyler hazýrlayayým, sinirin yatýþýr, kendini iyi hissedersin. Sen bu aralar çok agresifsin. Stres dolu bir ortaðým-dostum olmasý beni üzer. Senin için iyi olan da bu zaten,daha sakin olmalýsýn.

---Hayýr, benim için iyi olan bu deðil! Hem bunu sen bilemezsin, hatta belki ben bile bilmiyorumdur. Ýnsanlarý mutlu ettiðini sanýyorsun deðil mi? Hayýr, etmiyorsun aslýnda. Onlara giydiriyorsun. Hazýr,uðraþsýz mutlulukta çevrendekilere cazip geliyor. Hiç insanlarý kendi seçimlerine býrakmayý düþündün mü?

***Neler saçmalýyorsun yine, tabiî ki de herkesi kendi haline býrakýyorum. Benim bu yönüm belirgindir. Baskýcý,otoriter bir baba,eþ yada patron olmadýðýmý biliyorsun. Birilerine yardýmcý olmak ya da kötü þeyler yapmasýna engel olmakla bunun ne alakasý var?

---Bende onu söylüyorum, hiç alakasý yok! Yeþim’le tanýþtýðýn günü hatýrlýyorsun deðil mi?

Yeþim, Aziz’in yeryüzündeki en büyük haklýlýðý, düþüncesinin ilk kapýsýdýr. Yeþim’in varlýðý, Aziz’in saðlamsýdýr adeta. Hayat, Yeþim için iki çocuðunun babasý ve sevgili kocasý ile baþlarken, Aziz için bir sondur güzel eþi.

***Nasýl unutabilirim ki? Fakültenin ilk haftasý; kýrmýzý elbisesi endamýný sararken sonbaharýn hüznüne teselli veren bir melek gibiydi. Fark etmemek imkansýzdý. Gözlerine baktýðýmda sazlýklardan havalanan ürkek bir ördek gibi kaçarcasýna gitmiþti…

---Bütün kýzlarýn arasýndan onu ‘seçmenin’ özel bir nedeni var mýydý peki?

***Aþk bu kardeþim, ne seçmesi? Ýlk görüþte hem de…

---Yalana bakar mýsýn! Onu seçtiðini biliyorum. Tüm kýzlar neredeyse aynýydý. Paralý, þýmarýk, tahsilli ve güzel. Yürüyüp geçerken önünden adeta meydan okurlardý. Kendilerine duyduklarý aþýrý güven kimseye yaslanmalarýný gerektirmezdi. Ne vermek, ne almak ne de aþk isteyen tiplerdi, hele güven ve sadakat onlar için ölümcüldü. Ama Yeþim farklýydý. Onun da her þeyi vardý görünürde. Onda olmayan saklýlar ise sende fazlasýyla vardý. Karþýlýklý bir tamamlamadan daha da öte, bir baþlangýç ve bir son.

---Sen hastasýn gerçekten. Yeþim’i sadece seviyorum. Herhangi bir açýk yakalayamazsýn bu konuda.Kimseyle saðlýklý bir iliþkin yok, kýskanýyorsun tabiî ki de. Benim varlýðýmýn en güzel açýklamasýdýr Yeþim. Ne istediyse verdim, ilgi güven ve dahasý. Hayat onun için çok sertti, anlamasýna yardýmcý oldum.

***Asla anlamasýný istemedin, eðer öyle olsaydý sana ihtiyacý kalmazdý. Her þey avucundan akar giderdi. Oyuncaðý alýnmýþ bir çocuk gibi…

---Kes artýk! Sýktýn yine. Bu kadar hesabý niçin yapýyorsun bilmiyorum. Özen göstermek,çaba sarf etmek bu kadar fesatça kelimelerle ifade edilemez.

***Hesabý yapan sen oldun, ben bir son olsun istiyorum. Artýk kapansýn hesaplar.

Yýllarýn ilerlemesi Aziz’in kendisine daha çok baðlanmasýný getirirken, etrafýndakilere yapay bir huzur veriyordu. Hatta bunu ermiþlik olarak tanýmlayanlarýn sayýsý hiçte az sayýlmazdý…

Aslýnda Aziz, etrafýndakilere iyi davranmak, onlar için doðru olaný istemekten daha baþka kötülükler yapmýyor, onlarýn seçimlerinin hatalý olmasý riskini göze almayarak kendi doðrularýný bir þekilde çevresine kýlýf yapmak peþinde koþuyor.

Parasý ve statüsü ona fiziki þartlarý fazlasýyla hazýrlarken, insanlarýn mutlu olma,risksiz yaþama ya da kendini güvende hissetme içgüdüsü gerekliyi altyapýyý saðlamaya yeterli görünüyordu.

Aziz, devamlý yeni insanlarla tanýþmak koltuk altýndaki insanlarýn sayýsý daha da arttýrmak için elinden geleni yapýyor, iyilik sayýsý arttýkça kendini daha mutlu hissediyordu. Peki, bu süreç ne kadar olabilir ki? Ya da sonsuza uzanýr mý?

---Sen konuþadur, bak hazýr varmýþ zaten, yer misin?

***hayýr…
---Ýyi ki bu makarna konservelerini akýl etmiþim sana kalsa iki þiþe þarapla iþ bitecek.

***Biraz daha konuþursan kusacaðým.

---Baþka þeyler konuþalým o zaman. Mesela Sinan’dan bahsedelim. Son hallerine anlam veremiyorum. Evde bir sorun olabilir, onun için aldýðýn yazlýk eve kiracý almýþ. Bir de torunumu yazar yapacakmýþ. Holdingin tamamý onlara kalacak, yazar-çizer adam holdingden ne anlar.

***Ne dedi sana Sinan?

---‘’Kendi istekleri doðrultusunda yaþamalý insan’’ gibisinden laflar etti. Sanýrým kafasý bozuktu. Ailemizin veliaht’ý köþe yazarý olacak düþünsene.

***Aziz anlamýyor musun?

---Neyi?

***Daha fazla istemiyor. Kendine alan býrakmak için senden kurtulmasý gerektiðini biliyor.

---Ailemi bana mý öðreteceksin? Onlar için yýllarýmý harcadým, bunun ne demek olduðunu bilemezsin,hepsi için ayrý ayrý uðraþtým, tabi ki de benden sýkýlmadýlar.

***Artýk kabullen, senin devrin bitti. Gerçekten sýkýldýlar. Söylesene Yeþim’le en son ne zaman tartýþtýn? Neden aranýzda yýllardýr sorun çýkmýyor? O, kendi çýkar yollarýný senin saplantýlarýna monte etmiþ. Yeþimin seni kibarca reddetmesine aþk maskesi takýyor, çocuklarýnýn uzaklaþmasýný fiziki sebeplere baðlýyorsun.

---Bu güneþ aklýný aldý senin. Dinlenmelisin. Zaten her an biri bizi bulabilir.

***Bunda haklýsýn iþte Aziz, ofis boylardan biri. Hey,bakar mýsýn? Sende baðýrsana þuna, burada kimse laf dinlemiyor. Nasýl patronsun bilmiyorum!

---Tamam. Bu oyuna bir son ver, korkmaya baþlýyorum. Dünden beri sayýkladýklarýn sadece hayal gücün. Ofis boy dediðin bulut, ve üstümüzden geçenlerde martýlar. Ne müdür ne muhasebeci, kimse yok. Sadece balýklar ve kuþlar var. Kendini kaybetmeye baþlýyorsun. Yatýmýz batalý iki gün oldu. Hala bu sandalýn içinde yardým bekliyoruz. Kimse yok! Bu gerçeðe alýþmak zorunda deðilsin çünkü bizi bulmak üzeredirler. Biraz uyumaya çalýþ, nöbeti devraldým artýk. Ne bakýyorsun öyle?

Aziz her mutluluk zaferi öncesi onaylanmayý bekler ve haklýlýðýna inanýr. Çevresindekilerde refleks halini alan bu övgüsel durum onun için doyulmazdýr. Çevresi Aziz’in lütuflarýna öylesine adapte olmuþtur ki; ondan kopmalarý fakat bunu kendilerine dahi söylememeleri hiç de zor olmamýþtýr.

***Patron sensin, çok teþekkür ederim beni delirmekten kurtardýðýn için. Sayende çok iyiyim. Ne yapmamý istersin karþýlýk olarak?Ýnce bir tebessüm, pos býyýklarýna bir öpücük? Aziz, bir ömrünü yalnýz yaþamaya deðer miydi? Ýnsanlar evde beslediðin kediler deðildir. Bir insana yaranmayý beklemek, tümüyle bir vefa beklemek boþunadýr. Özellikle bir þeyler yaptýðýn insanlarý düþün. Onlara kattýklarýnýn boyutu, kendi üretimlerinden fazla ise bu ölümcüldür. Kiþi, içinde kendine bile duyurmadan senden nefret edecek ve her fýrsatta bu haksýz üstünlüðün hesabýný soracaktýr. Kendince her eksiliþinde, senin sevincinden iðrenecektir.
Fiziksel þartlar, sana tepki doðurma þeklini göze batmaz hale getiriyor, ve bundan vazgeçmemeyi kaçýnýlmaz hale getiriyor. Verdiklerini reddedemiyorlar fakat her seferinde daha da yalnýz býrakýyorlar seni.
Þimdi söylesene Aziz hangimiz oynuyoruz?

---Hayatý yanlýþ anladýðýmý biliyorum. Bir çeþit fanatizm diyebiliriz. Her seferinde daha çok baðlandýðým bir hayat tarzý bu. Ama senin dediðin gibi kör deðilim, sadece gördüklerim bana yetiyor. Çünkü her koþula uydurulabilir bir yaþam þekli benimkisi.

***Burada yanýlýyorsun, artýk en azýndan ben varým, söylüyorum sana, oyun bitti. Ýçinde olduðun her þey yavaþ yavaþ senden tiksinecek. Hiç olmazsa bu sözlerim seni uyutmamaya yetecek.

***(…)Azizi ne yapýyorsun, dur itme beni, yüzme bilmem ben,aaaaa…

---Yüzme bilmemen ne kötü. Deðiþtim bak, elimden geldiði halde sana iyilik yapmýyorum sevgili deccalim. Köpekbalýklarýna da beni anlatman dileðiyle,hoþça kal.

………………….._____________.................


Aziz Bey, uyanýn lütfen, toplantý baþlayacak.Beyefendi,sizi bekliyorlar.

---Ne oldu,ne toplantýsý? Dur kýzým kafam çatlýyor, ne zamandýr uyuyorum?

En fazla yarým saat efendim.

---Hayatýmýn kâbusunu gördüm, baþým çatlýyor, ne kadarda gerçekti. Ýnanmamak elde deðildi. Hakkýný buldu zaten deccal bozuntusu. Hepsi kötü bir rüyaydý çok þükür.

Kim efendim, anlamdým.

---Boþ ver sen,bir kahve getir bana. Sonsuza kadar böyle bir kabus görmem, eminim. Uðraþ, didin, sonra rüyanda bir densizi dinle.. Kýzým birde aðrý kesici getir lütfen.

(…)
***Yerinde olsam uyku hapý isterdim Aziz. Artýk uyanýk kalmanýn hoþuna gideceðini sanmýyorum. Birde bana da suþi söyler misin? Ben söylesem de duymaz beni, bu iyiliði bana yapar mýsýn?