Ýnsanoðlu bu dünyada yapayalnýz ve her geçen gün biraz daha yalnýzlaþýyor, ilerliyor ve ilerledikçe daha da yalnýzlaþýyor, yalnýzlýðýna bir türlü çare bulamýyor.
Peki niçin? Bunun cevabý çok basit aslýnda; insanýn yalnýzlýðýný ancak diðer insanlar giderebilir ve insanlarlar her geçen gün birbirlerinden biraz daha kopuyor, maddeten kopmasalar dahi manen kopuyorlar birbirlerinden. Arkadaþlarýyla, dostlarýyla, aileleriyle, komþularýyla iletiþimleri zayýflýyor. Peki niçin?
Ýnsanoðlu teknolojik açýdan ne kadar ileri giderse, insan iliþkileri açýsýndan o kadar geri gidiyor. Bu kaçýnýlmaz bir þey, çünkü bir þeyi yapmak ne kadar kolaylaþýrsa o þeyin deðeri o kadar düþüyor.
Eski aþk hikayelerinde sevgilisiyle görüþmek için binbir çile çeken aþýklarýn maceralarý anlatýlýrdý. Oysa ki bugün siz "cepten arasaydý ya" deyip iþin içinden çýkabilirsiniz. Cep telefonuyla görüþmek, tenha bir köþede yürek aðýzda yapýlan kýsa bir görüþmenin yerini tutabilir mi? Ya da mekanik sesle gelen bir sms, postacýnýn getirdiði sýcacýk bir mektubun yerini tutabilir mi?
Daha elektriðin icadedilmediði günleri gözünüzün önüne getirin; kýþýn soðuk akþamlarýnda sýcacýk evlerinde biraraya gelen ailelerin neler yapabileceðini bir düþünün. Ýster istemez birbirleriyle iletiþim halinde olacaklar, ya sohbet edecekler, ya oyun oynayacaklar, hep beraber yemek yiyecekler, kimse benim karným tok demeyecek, herkes ayný iþtahla oturacak sofraya, oyunlara hepsi ayný hevesle katýlacak, kimsenin gizleyecek, saklayacak bir þeyi olmayacak, konuþacaklar, dertleþecekler, mutluluðu da, hüznü de yedikleri yemek gibi paylaþacaklar.
Peki bugün durum nasýl? Ev halkýný bir arada görebilmek ne mümkün, hadi diyelim ki birarada yakaladýnýz, biri odasýnda bilgisayarýn baþýnda, biri kulaklýðýný takmýþ müzik dinliyor, biri televizyon seyrediyor, öbürü baþka bir televizyon proðramýný seyretmek istediði için diðer televizyonun baþýnda, tüm aile bir arada ama kimse birbiriyle iletiþim halinde deðil, birbirleriyle konuþmuyorlar ve birlikte hiçbir þey yapmýyorlar.
Ýnsanlar her geçen gün birbirlerinden biraz daha uzaklaþýyorlar. Mesela evlerin eskisine nazaran birbirlerinden daha uzaklara yapýldýðýna dikkat ettiniz mi hiç? Eskiden evler birbirine daha yakýn, hatta içiçe yapýlýrdý, þimdi ise yanyana dairelerde oturduklarý halde birbirlerini tanýmayan insanlarýn yaþadýðý apartmanlarý dikkate almadan, sadece müstakil evleri gözönüne alýrsak, iki ev arasýnda neredeyse daðlar var. Neredeyse kimsenin komþusu yok, çünkü en yakýn evle arasýna neredeyse bir köy kurulur. Eskiden evler o kadar iç içe yapýlýrdý ki yangýn çýktýðýnda bütün evler birden yanardý.
Þimdi ise evlerin arasýnda geniþ yollar, büyük otoparklar var. Otomobil icad edilmeden önce yollar þimdikilere nazaran çok daha dardý, evler birbirleri ile içiçeydi, dolayýsýyla mahallelerde herkes birbirinin komþusuydu. Herkes birbirini tanýrdý.
Anne-baba, abi-kardeþ, yakýn akraba, uzak akraba, arkadaþ, komþu, tanýdýk esnaf ve kendimize yakýn hissettiðimiz herkes yalnýzlýðýmýza ilaç olacaktýr. Yalnýzlýðýn ilacý sadece insandýr, yanlarýnda kendimizi güvende hissettiðimiz, bize bir kötülüklerinin dokunmayacaðýna emin olduðumuz insanlar. Gerisi boþ.