Bir zamanlar uzak daðlarýn buzulsu kokularýný taþýyan, karlarý savuran, hülyalý fýrtýnalarýn durmadan kaynaþtýðý çok yüksek tepelikler, geniþ yaylalar vardý. Bu bomboþ tepelerin en yüksek noktasý Erciyes Tanrý katýna basamak, Tekir yaylasý tapýnak, kayak da yaþamýn ta kendisiydi. Ne alýnlarda çizgi, ne gönüllerde kaygý vardý. Rüzgarlar kanatlarý, karlý daðlar yuvalarýydý.

Orada soyluluk, dostluk ve erdem son kez yaþadý. Þövalye ruhlu krallar, gözü pek kraliçeler orada ilk kez þarkýlarýný söylediler, aþýk oldular, mektuplar, þiirler yazdýlar...

Onlarýn hiçbiri artýk hayatta deðiller. Onlar sadece kitaplarda, albümlerde, siyah beyaz resimlerde ve unutulmakta olan anýlarda kaldýlar. Belki de onlar bir hatýra, bir rüya bile deðiller artýk. Tüm yaþamlarý o yalçýn doruklarýn asla dinmeyen boralarý, tipileri gibi geldi geçti...

Onlardan kalan bir iki mektubu ve bir þiiri, tozlu bir kütüphanenin raflarý arasýnda kaybolmuþ kayakçýlýkla ilgili eski bir kitabýn sayfalarý arasýnda buldum.... Ýsimleri açýklamadan bu mektuplarý yayýnlamayý bir görev bildim. Umarým onlarýn karlar ülkesindeki kutlu ve sonsuz huzurlarýný bozmuþ olmam.

BÝRÝNCÝ MEKTUP (TARÝHSÝZ)
Aziz kardeþim C****
Arkada bir hayli yýllar býrakmýþ bulunuyoruz. Bilmem bu fakiri hatýrlamakta güçlük çekecek misiniz? Kayseri’de beraberce kayak ve dað sporlarýnýn fidelerin dikmeye çalýþýr, etraftan pek de akýllý gözle görülmezdik. Ama temeli saðlam atmýþýz., virüsü iyi aþýlamýþýz. Artýk tuttu bu iþ. Sýk sýk Kayseri’ye gidiyor, yapýlanlarý, geliþmeleri, yakýndan izliyorum, Acaba siz ayrýldýktan sonra hiç gördünüz mü Kayseri ve Tekir’i?

Adresinizi buluncaya kadar aradan bir hayli zaman geçti. Yoksa bu kitabýmý da öncelikle size imzalatmak isterdim. Ben, daha bu yýl býraktým mesleði, emekli oldum. Ama yazý çizi iþleriyle oyalanýyor, boþ durmuyorum. Siz emekli olduktan sonra hala ayný iþi sürdürüyor musunuz? Çoluk çocuk ne alemde? Kaç kiþi oldunuz? Benim bir oðlum, bir kýzým var. Oðlum Bursa’da eczacý. Kýzým kimya mühendisi. Oðlaný baþ göz edemedik daha. Ýstanbul’a yolum düþtüðü vakit görüþmek, eski güzel günleri anmak baþlýca zevkim olacaktýr.

Eskiþehirlilerce çok sevilen ve sayýlan aðabeyiniz Cemal Bey inþallah sýhhattedirler. Meslektaþ olarak saygýlarýmý iletin lütfen.1950de “Bir Daðcý ve Kayakçýnýn Notlarý”ný yayýnlamýþtým. Bilmem göndermiþ miydim? Elinizde yoksa yollayabilirim. Selam ve sevgilerimi sunar, esenlik ve mutluluklar dilerim.
M*** B***


ÝKÝNCÝ MEKTUP
Kardeþim M****
Ýstanbul, 7 Temmuz 1978
“Oldum olasý ayla, yýlla ilgilenmem hiç” ile konuya giren usta, elbette ki mektubuna da tarih koymaz! Ve ben de beylik giriþ olan “... tarihli mektubunu aldým” sözü ile baþlayamam! Beraber bulunduðumuz kýsa sürede fideleri sen diktin, ve dikmeyi de uzun yýllar sürdürmüþsün. Ýkimiz de akýllý görünmezdik herhalde. Gene de sen benden bir iki boy ilerdeydin, belki de daha fazla.

Kayseri’ye sýk gidebilmek ne iyi. Ben oradan birkaç kez geçtim, daða bir türlü uzanamadým geri dönemem diye. Yok öyle kötü anlamda deðil, hani doðaya baðlanýp kalýr mýyým bir süre diye. Böylece Kayseri’yi birkaç yol gördüm ama Tekir’i göremedim, evde birkaç tane besledik!

1953te Hava Kuvvetlerinden ayrýldým – o iþi niye yaptým diye hep zaman zaman içim yanar. Bu sözü de kimseye etmedimdi, gururdan mý, yoksa inatçýlýktan bilmem. Oh be.. rahatladým bir yol, hem söyleyerek, hem de yazarak.

Çoluk çocuk durumunda gelince, çoluðu 1974te kaybettik. Reþit Aðam ne demiþ “öküzü eþsizlik öldürür”. Emme ben ölemedim iþte. Reþit bunu söylediðinde çocuklarýný çoktan baþgöz etmiþti. Benimkiler hala evde, o yüzden mi ölemedim ne? Denklerini bulup kursalar yuvalarýný, her hal daha fazla oyalanmam buralarda. Tanrýya þükür “eþek" ile boyunduruða da koþulmadým.

Bizim ocaðýn baþlarý yarý Türkmen, yarý Yörük sayýlýr, Mevlana’ya çalar büyük büyük dedeler. Bir gün Kurþunlu camisine dek uzanýver, görürsün onlarý, belki hala sema eder dururlar.

Çocuklara gelince oðlumun ismi (Erciyes - Koçdað) doruklarýnýn ilk ve son hecelerinden oluþur. Orada doðdu diye bu adý verdik. Bilirsin baþým o dorukta baðlanmýþtý. Kýzýmýn ismi “Ferda senin bu tecettüt, bu inkýlap”tan esinlendi. 1951'lerde bunu hep istedik, hala da “yarýn”ý gençliðe veremedik. Yanar dururum buna.

“Selam Kayseriliye” kitabýn bana o kadar bildik geldi ki, okudukça kendimi oralarda sandým. Oralýymýþým gibi “alekümselam” demek geldi içimden, bir solukta okudum. Arif Molu, Kavuncu, Behçet ve daha pek çoðunu yüzleriyle anýmsadým. Döne Nine ile Reþit Aðamý da göremedim, tanýyamadým diye tasalandým. Demek onlarý kendine sakladýn hep!! O nedenle yumurtasýna yufka banamadým demek!!

Erciyes kayaðý aþýladý bana, ve iyi de tuttu, hala sürdürüyorum. Uludað’da, Bolu'da, Almanya'da, Avusturya'da. Oralarda kayak baþka bir þey. Erciyes'e önümüzdeki kýþ gidersen ben de varým. Oraya yalnýz çýkmaktan çekinirim nedense hala. Bir özlemi böylece gideririz, bir sevgiliye kavuþuruz. Bir tasam var yalnýz. O hep genç, bizse kocadýk gayri. Ýlk kitabýn elime geçmedi, onu da severim herhalde.

Cemal hem akrabam, hem eniþtem oluyor. Ablam sizlere ömür. Cemal acýlar içinde birkaç nedenle ama, hayatýný sürdürüyor. Notunu ona okudum, sevindi. Ýstanbul’a yolun düþerse kesinlikle beklerim. Tüm ev halkýna selam ve sevgiler.
C****


ÜÇÜNCÜ MEKTUP
Aziz kardeþim C****
Eskiþehir, 21 Temmuz 1978
Þimdi Kuþadasý’ndan döndüm. Ýlk iþim onbeþ gündür birikmiþ mektup ve öteberiyi karýþtýrmak oldu. Büyük bir heyecanla açtým mektubunu. Ah o acý haber olmasaydý, sevincim, bulantýsýz, karartýsýz, duru olacaktý. Ölüm dünyanýn en gerçek, en büyük olayý... Ölüm için ne yapsak, ne söylesek nafile... Çünkü yaptýðýmýz þeyler ölüme denk þeyler deðildir ne yazýk... O nedenle, ölenle ölünmez demiþ atalar. Benim de o kalýplaþmýþ sözden öte elimden bir þey gelmiyor: Baþýn sað olsun kardeþim. Çocuklarýna üvey anne yüzü göstermeyiþin de soylu bir feragat ve fedakarlýk. Kutlarým. Eþekle boyunduruða koþulmaktansa... “Bir Daðcý ve Kayakçýnýn Notlarý”ný eþinin de okumasýný çok isterdim. Sen oku, onun aziz ruhuna bir fatiha olarak ithaf et.

Þimdi gidip arabanýn arýzasýný gidereceðim. Sabahleyin de Kayseri'ye –sevgilim Tekir’e kavuþmak üzere - hareket edeceðim. Pazar günü dönmek niyetim. Ýlk fýrsatta da Ýstanbul’daki dostlara verilmiþ ziyaret sözümü yerine getirmek için geleceðim. Listeye seni de ekledim. Yalnýz kulaklarým bir hayli aðýrlaþtý yüksek sesle konuþmaya hazýrlan þimdiden.

Þimdilik bu yolladýðým kitapla oyalana dur. Geldiðim vakit konuþuruz uzun uzun. Haným arabanýn tamiri için sabýrsýzlanýyor. Yavrularýn, senin gözlerinden öper, selam ve sevgilerimi sunarým.
M****

MEKTUBUN SONUNA EKLENEN NOT:
Beyefendi,
Eþimin 26 Temmuz 1978 günü feci bir trafik kazasýndan kaybý ile ailece periþanýz. Acýsý büyük ve tesellisi imkansýz bir yýkýntý içindeyiz. Size yazýp da yollayamadýðý mektubu yazýhanesinde buldum. Mektubu size yollamayý görev bildim. Bahsettiði kitabý acaba size göndermiþ miydi? Gýyabi saygý ve selamlar. Eþi **** 19 Aðustos 1978


"SELAM KAYSERÝLÝYE" ÝSÝMLÝ KÝTAPTAKÝ ÞÝÝR

Sayýn C*** D***’ya
Aziz kardeþim C*** anýmsamaz mýsýn hiç?
Katar katar gençleri Erciyes’e taþýrdýk.
Tekir mabedimizdi, kayak ibadetimiz,
Daðevinde eðlenir, kardeþçe kaynaþýrdýk.

Ne alnýmýzda çizgi, ne gönlümüzde kaygý
Otuz yýlýn ötesi ateþli çaðýmýzdý.
Tipiler umursamaz, boralar göðüslerdik
Koçdaðý’nýn sýrtlarý sohbet duraðýmýzdý.

Kader rüzgarý bizi aldý, saçtý savurdu
Artýk birbirimizle haberleþemez olduk.
Arka çantalarýmýz, kayaklarýmýz hani?
Yaþlý kartallar gibi kanat çýrpamaz olduk.